20 Лекин, баъди он ки ӯ дар ин бора фикр кард, фариштаи Яҳува* ба ӯ дар хоб намудор шуда, гуфт: «Эй Юсуф, писари Довуд, аз хонадор шудан бо Марям натарс*, зеро вай ба воситаи рӯҳи муқаддас+ ҳомиладор шудааст. 21 Вай писар таваллуд мекунад ва ту ӯро Исо* ном мемонӣ,+ зеро ӯ халқи худро аз гуноҳҳояшон наҷот медиҳад».+

30 Он гоҳ фаришта ба ӯ гуфт: «Натарс, эй Марям, зеро ту розигии Худоро ба даст овардаӣ. 31 Ту ҳомиладор шуда, писаре таваллуд мекунӣ+ ва номашро Исо мемонӣ.+