4 Ҳангоме ки Петрус ва Юҳанно ба мардум сухан мегуфтанд, коҳинон*, нозири ибодатгоҳ ва саддуқиён*+ ба наздашон омаданд. 2 Онҳо дарғазаб буданд, ки расулон мардумро таълим медиҳанд ва дар бораи зинда шудани Исо рӯирост гап мезананд.+

27 Онҳо расулонро оварда, дар пеши Шӯрои олии яҳудиён монданд. Саркоҳин онҳоро саволу ҷавоб карда 28 гуфт: «Магар ба шумо амр надода будем, ки дую дубора дар бораи ин ном таълим надиҳед?!+ Шумо бошед, Ерусалимро аз таълими худ пур кардед ва мехоҳед хуни он мардро ба гардани мо бор кунед».+