3 Дар роҳ, вақте ки Шоул ба Димишқ наздик мешуд, ногаҳон аз осмон нуре дурахшид ва атрофи ӯро равшан кард.+ 4 Ӯ ба замин афтода, овозеро шунид, ки гуфт: «Шоул, Шоул, барои чӣ маро озор медиҳӣ?» 5 Шоул гуфт: «Тақсир, ту кистӣ?» Ӯ ҷавоб дод: «Ман ҳамон Исоям,+ ки ту ӯро озор медиҳӣ.+