7 Лекин мо ин ганҷро+ дар зарфҳои гилин+ дорем, то маълум шавад, ки қувваи барзиёде, ки дорем, аз ҷониби Худост, на аз худи мо.+

9 вале ӯ ба ман гуфт: «Лутфу марҳамати ман барои ту басанда аст, зеро қуввати ман дар сустӣ комил мегардад».+ Пас, бо хурсандии зиёд бо сустиҳои худ фахр мекунам, то қуввати Масеҳ чун хайма бар ман қарор гирад. 10 Бинобар ин ман ба хотири Масеҳ дар сустиҳо, дашномҳо, муҳтоҷиҳо, озорҳо ва душвориҳо хурсандӣ меёбам, зеро дар нотавониҳо тавоноям.+