12 Аммо ба ҳамаи онҳое, ки ӯро қабул карданд, ӯ ҳақ дод, ки фарзандони Худо+ шаванд, зеро онҳо ба номи ӯ имон оварданд.+ 13 Онҳо на аз ҷисму хун ё на бо хости падари инсонӣ, балки бо хости Худо ба дунё омаданд.+

28 Мо медонем, ки Худо тамоми корҳояшро тавре ба анҷом мерасонад, ки ба фоидаи дӯстдорони ӯ бошад, ба фоидаи касоне, ки мувофиқи нияташ даъват шудаанд.+

13 Аммо шумо низ, пас аз шунидани каломи ростӣ, яъне хушхабари наҷоти худ, ба Масеҳ умед бастед ва пас аз имон овардан ба воситаи ӯ бо рӯҳи муқаддаси ваъдашуда муҳр зада шудед.+ 14 Ин рӯҳ гарави* мероси мост,+ то халқи Худо ба воситаи товоне*,+ ки барояшон дода мешавад,+ озод гашта, Худоро ҳамду сано гӯянду ҷалол диҳанд.

13 Лекин мо бояд Худоро барои шумо, эй бародарон, эй азизони Яҳува, ҳамеша шукр гӯем, зеро Худо аз аввал шуморо барои наҷот интихоб кард.+ Шумо бо рӯҳи ӯ муқаддас гаштед,+ чунки ба ростӣ имон овардед.

23 Бидонед, ки шумо на аз тухмии нобудшаванда, балки аз тухмии нобуднашаванда+ ва каломи Худои зиндаву ҷовид+ дубора ба дунё омадаед.+