Ирмиё
40 Паёми Яҳува ба Ирмиё омад, баъд аз он ки Набузаръадони+ сардори посбонон ӯро аз Ромо+ озод кард. Ӯ Ирмиёро ба он ҷо бурда буд, дар ҳоле ки дастонаш занҷирбанд буданд, ва ӯ дар миёни асирони Ерусалиму Яҳудо буд, ки ба Бобил бурда мешуданд. 2 Сардори посбонон Ирмиёро аз миёни асирон гирифта, ба ӯ гуфт: «Худоят Яҳува дар бораи бадбахтие, ки бар ин макон меояд, пешгӯйӣ карда буд 3 ва Яҳува аз рӯйи гуфти худ амал карда ин фалокатро овард, зеро шумо бар зидди Яҳува гуноҳ кардед ва ба овози ӯ гӯш надодед. Аз ин рӯ ба саратон чунин фалокат омадааст.+ 4 Инак, ман имрӯз дастонатро аз занҷирҳо озод мекунам. Агар хоҳӣ, ки бо ман ба Бобил равӣ, биё равем, ва ман дар ҳаққат ғамхорӣ мекунам. Вале, агар бо ман ба Бобил рафтан нахоҳӣ, ихтиёрат, тамоми замин дар пеши туст — ба ҳар ҷое хоҳӣ, бирав».+
5 Ирмиё ҳанӯз нарафта буд ки, Набузаръадон гуфт: «Назди Ҷадалёҳуи+ писари Аҳиқоми+ писари Шофон,+ ки подшоҳи Бобил ӯро бар шаҳрҳои Яҳудо таъйин кардааст, баргард ва бо ӯ дар миёни мардум зиндагӣ кун ё ба ҳар ҷое хоҳӣ, бирав».
Пас аз ин сардори посбонон ба Ирмиё хӯрок ва туҳфа дода, ӯро ҷавоб дод. 6 Ирмиё назди Ҷадалёҳуи писари Аҳиқом ба Мисфо+ омад ва ҳамроҳи бақияи мардум бо ӯ монд.
7 Тамоми сарлашкароне, ки бо одамонашон дар саҳро буданд, шуниданд, ки подшоҳи Бобил Ҷадалёҳуи писари Аҳиқомро бар он замин ва бар мардон, занону кӯдакон, яъне бар мардуми камбағали он замин, ки ба Бобил бурда нашуда буданд, таъйин кардааст.+ 8 Онҳо, яъне Исмоили+ писари Натанё, Юҳонон+ ва Юнотон — писарони Қореаҳ, Сароёи писари Танҳумат, писарони Эйфои натуфоӣ ва Езанёи+ писари яке аз маъхогиён, ҳамроҳи одамонашон назди Ҷадалёҳу ба Мисфо омаданд.+ 9 Ҷадалёҳуи писари Аҳиқоми писари Шофон пеши онҳо ва одамонашон қасам ёд карда, гуфт: «Аз хизмат кардан ба калдониён натарсед. Дар ин замин зиндагӣ карда, хизмати подшоҳи Бобилро ба ҷо оред ва ҳамааш хуб мешавад.+ 10 Ман бошам, дар Мисфо мемонам ва назди калдониёне, ки ин ҷо меоянд, шуморо намояндагӣ мекунам. Шумо шароб, меваҳои тобистона ва равған ҷамъ оварда, онҳоро дар зарфҳои худ захира кунед ва дар шаҳрҳое, ки ишғол кардаед, сокин шавед».+
11 Ҳамчунин ҳамаи яҳудиёне, ки дар Мӯоб, Аммӯн, Адӯм ва заминҳои дигар буданд, шуниданд, ки подшоҳи Бобил дар Яҳудо бақияеро мондааст ва бар онҳо Ҷадалёҳуи писари Аҳиқоми писари Шофонро таъйин кардааст. 12 Он гоҳ ҳамаи яҳудиёни пароканда, ҳар яке аз ҷойи худ, ба Яҳудо, сӯйи Ҷадалёҳу ба Мисфо баргаштанд. Онҳо шароб ва меваҳои тобистонаи хеле зиёд ҷамъ карданд.
13 Юҳонони писари Қореаҳ ва ҳамаи сарлашкароне, ки дар саҳро буданд, назди Ҷадалёҳу ба Мисфо омаданд. 14 Онҳо ба Ҷадалёҳу гуфтанд: «Магар намедонӣ, ки Баалиси подшоҳи аммӯниён+ Исмоили писари Натанёро барои куштани ту фиристодааст?»+ Вале Ҷадалёҳуи писари Аҳиқом ба гапи онҳо бовар накард.
15 Юҳонони писари Қореаҳ пинҳонӣ ба Ҷадалёҳу дар Мисфо чунин гуфт: «Биё ман рафта, Исмоили писари Натанёро мекушам ва касе аз ин хабардор намешавад. Чаро ӯ туро кушаду тамоми мардуми Яҳудо, ки наздат ҷамъ омадаанд, пароканда шаванд ва бақияи Яҳудо нобуд гардад?» 16 Вале Ҷадалёҳуи+ писари Аҳиқом ба Юҳонони писари Қореаҳ гуфт: «Ин корро накун, зеро ту дар ҳаққи Исмоил дурӯғ мегӯӣ».