1 Подшоҳон

26 Пас аз чанде мардони Зиф+ ба Ҷибъо,+ ба назди Шоул, омада, гуфтанд: «Довуд дар теппаи Ҳакило, ки дар рӯ ба рӯйи Ешимӯн*+ аст, пинҳон шудааст». 2 Шоул хеста, ҳамроҳи 3000 марди яккачини Исроил ба биёбони Зиф фаромад, то ки Довудро дар биёбони Зиф ҷустуҷӯ кунад.+ 3 Шоул дар теппаи Ҳакило, ки дар рӯ ба рӯйи Ешимӯн, дар сари роҳ, аст, урду зад. Довуд он вақт дар биёбон мезист ва ӯ фаҳмид, ки Шоул дар пайи ӯ афтода, ба биёбон омадааст. 4 Довуд ҷосусонро фиристод, то аниқ кунанд, ки Шоул омадааст ё не. 5 Баъдтар Довуд, ба он ҷое ки Шоул урду зада буд, бирафт ва ҷоеро, ки Шоул ва сарлашкараш, Абнири+ писари Нир, хобида буданд, дид. Шоул дар мобайни урдугоҳ мехобид ва сарбозонаш дар атрофаш ҷойгир буданд. 6 Довуд ба Аҳималики ҳиттӣ+ ва Абишойи+ писари Саруё,+ бародари Юоб, гуфт: «Кӣ бо ман ба урдугоҳи Шоул мефарояд?» Абишой гуфт: «Ман бо ту мефароям». 7 Довуд ва Абишой шабона сӯйи урдугоҳи Шоул равона шуданд ва диданд, ки ӯ дар байни урдугоҳ хобидааст ва найзааш дар пеши сараш ба замин халонда шудааст, Абниру сарбозонаш бошанд, гирдогирди ӯ мехобанд.

8 Абишой ба Довуд гуфт: «Имрӯз Худо душманатро ба дастат супурдааст.+ Илтимос, иҷозат деҳ, ки бо як зарбаи найза ӯро чунон ба замин дӯзам, ки барои зарбаи дуюм ҳоҷат набошад». 9 Лекин Довуд ба Абишой гуфт: «Ба ӯ зараре нарасон, зеро кист, ки ба масеҳи* Яҳува+ даст бардошта бегуноҳ монад?»+ 10 Сипас Довуд гуфт: «Ба номи Яҳува, Худои зинда, қасам ки, ё худи Яҳува ӯро мекушад,+ ё рӯзаш буд шуда мемурад,+ ё ба ҷанг рафта, ҳалок мешавад.+ 11 Ба Яҳува ҳаргиз писанд намеояд, ки ман ба масеҳи Яҳува даст бардорам.+ Барои ҳамин, илтимос, найзаеро, ки дар пеши сараш аст, ва кӯзаи обро бигиру рафтем». 12 Довуд найза ва кӯзаи обро аз пеши сари Шоул гирифт ва онҳо рафтанд. Касе онҳоро на дид,+ на омадани онҳоро пай бурд ва на бедор шуд, чунки ҳамаи онҳоро хоби сахте аз ҷониби Яҳува пахш карда буд. 13 Довуд ба тарафи дигар гузашта, дуртар аз онҳо бар қуллаи кӯҳ истод ва дар байнашон масофаи калоне буд.

14 Довуд сӯйи сарбозон ва Абнири+ писари Нир фарёд зада гуфт: «Эй Абнир, ҷавоб деҳ!» Абнир дар ҷавоб гуфт: «Ту кистӣ, ки подшоҳро фарёд мекунӣ?» 15 Довуд ба Абнир гуфт: «Ту, охир, мард ҳастӣ ва кӣ дар Исроил ба ту баробар аст? Пас, чаро хоҷаат подшоҳро нигаҳбонӣ намекунӣ? Зеро яке аз ҷанговарон омада, хоҷаат подшоҳро куштанӣ буд.+ 16 Ин кори ту хуб нест. Ба номи Яҳува, Худои зинда, қасам ки, шумо сазовори марг ҳастед, чунки хоҷаи худ, масеҳи Яҳуваро,+ нигаҳбонӣ накардед. Ба атроф нигоҳ кунед: найзаи подшоҳ ва кӯзаи об,+ ки дар пеши сараш буд, дар куҷост?»

17 Шоул овози Довудро шинохта гуфт: «Эй писарам Довуд, оё ин овози туст?»+ Довуд ҷавоб дод: «Бале, эй хоҷаам подшоҳ, овози ман аст». 18 Ӯ суханашро давом дода гуфт: «Барои чӣ хоҷаам аз паси бандааш сур мекунад?+ Ман чӣ кор кардаам ва айби ман чист?+ 19 Илтимос, эй хоҷаам подшоҳ, ба гапи бандаат гӯш бидеҳ. Агар туро Яҳува бар зидди ман барангехта бошад, бигзор ӯ ҳадияи ғалларо аз дасти ман қабул кунад*. Вале, агар ин аз тарафи одамон бошад,+ бигзор онҳо ба лаънати Яҳува гирифтор шаванд, чунки онҳо имрӯз маро аз мероси Яҳува+ дур карда, мегӯянд: “Бирав ва ба худоёни дигар хизмат бикун!” 20 Нагузор, ки хуни ман дур аз ҳузури Яҳува ба замин рехта шавад, охир, шоҳи Исроил ба ҷустуҷӯйи як кайке+ баромадааст ва гӯё кабкеро дар кӯҳсор шикор мекунад».

21 Шоул дар ҷавоб гуфт: «Ман гуноҳ кардам.+ Баргард, эй писарам Довуд, ман ба ту дигар зараре намерасонам, чунки имрӯз ҷони ман дар назари ту пурарзиш буд.+ Ман аблаҳона рафтор кардам ва ба хатои сахте роҳ додам». 22 Довуд гуфт: «Ана найзаи подшоҳ, бигзор яке аз ҷавонон омада, онро бигирад. 23 Яҳува ба ҳар кас аз рӯйи росткорӣ ва вафодории ӯ подош хоҳад дод,+ чунки Яҳува туро имрӯз ба дасти ман супорид, лекин дили ман нашуд, ки ба масеҳи Яҳува даст бардорам.+ 24 Чуноне ки ҷони ту имрӯз дар назари ман пурарзиш буд, бигзор ҷони ман ҳам дар назари Яҳува пурарзиш бошад ва бигзор ӯ маро аз ҳар мусибат халос кунад».+ 25 Шоул ба Довуд гуфт: «Барака ёбӣ, эй писарам Довуд! Ту ҳатман корҳои бузург мекунӣ ва дастболо мешавӣ».+ Сипас Довуд бо роҳи худ рафт ва Шоул ба макони худ баргашт.+