Ҳушаъ
3 Пас аз ин Яҳува ба ман гуфт: «Бори дигар занеро, ки маҳбубаи марди дигар асту хиёнат мекунад,+ дӯст бидор, чуноне ки Яҳува халқи Исроилро дӯст медорад,+ ҳол он ки онҳо ба худоҳои дигар рӯ овардаанд+ ва кулчаҳои мавизиро* дӯст медоранд».
2 Ман рафта, ӯро ба 15 сиқл нуқра ва яку ним ҳӯмер* ҷав барои худ харидам. 3 Ман ба ӯ гуфтам: «Ту рӯзҳои бисёр аз они ман хоҳӣ буд. Зино накун ва бо марде ҳамхоб нашав. Ман низ бо ту ҳамхоб намешавам».
4 Ҳамин тавр халқи Исроил рӯзҳои зиёд бе подшоҳ, бе мир, бе қурбонӣ, бе сутун, бе пешбанди+ коҳин ва бе бутҳо*+ хоҳад зист.+ 5 Баъд аз ин халқи Исроил баргашта, Худояш Яҳува ва подшоҳаш Довудро+ ҷӯё мешавад+ ва дар рӯзҳои охир бо тарсу ларз сӯйи Яҳува ва некуии ӯ меояд.+