Ишаъё

18 Вой бар ҳоли замини пур аз садои болҳои ҳашарот,

Ки дар минтақаи дарёҳои Ҳабашистон+ аст!

 2 Он хабаррасононро бо роҳи баҳр,

Бо обҳо бар киштиҳои қамишӣ* фиристода, мегӯяд:

«Эй хабаррасонони тезрав,

Назди халқи қоматбаланду пӯсташ ҷилодор биравед,

Назди халқе, ки ҳамаро ба ҳарос меорад,+

Халқи боқуввату шикастоваре,

Ки заминашро дарёҳо мешӯянд».

Шумо чизеро мисли парчаме бар кӯҳҳо хоҳед дид

Ва садоеро мисли садои шох хоҳед шунид.

«Мисли гармӣ ва дурахши офтоб,

Мисли абри шабнам дар гармои мавсими ғунучини ҳосил,

Ман ором хоҳам буд ва ба* макони худ нигоҳ хоҳам кард.

 5 Пеш аз ғундоштани ҳосил,

Вақте ток аз гул мебарояд ва ангур хӯша мебандад,

Навдаҳои токро бо каҷкорд* мебуранд

Ва танобакҳои онро бурида мепартоянд.

 6 Ҷасади ҳамаи онҳо барои парандагони соҳибчанголи кӯҳистон

Ва барои ҳайвоноти замин гузошта мешавад.

Парандагони соҳибчангол дар тобистон

Ва ҳамаи ҳайвоноти замин дар мавсими ғунучини ҳосил онҳоро мехӯранд.

 7 Он вақт халқи қоматбаланду пӯсташ ҷилодор,

Халқе, ки ҳамаро ба ҳарос меорад,

Халқи боқуввату шикастоваре,

Ки заминашро дарёҳо мешӯянд,

Ба ҷое ки номи Яҳува бар он аст, бар кӯҳи Сион,+

Ба Яҳува, Худои лашкарҳо, ҳадия меорад».