1 Қӯринтиён
12 Дар мавриди атоҳои рӯҳонӣ бошад,+ эй бародарон, намехоҳам, ки бехабар бошед. 2 Худатон медонед, ки, вақте дар қатори халқҳои дигар будед*, бо таъсири дигарон ба ҳар роҳ бутҳои безабонро+ парастиш мекардед. 3 Бинобар ин мехоҳам бидонед, ки ҳеҷ кас зери таъсири рӯҳи Худо намегӯяд: «Исо лаънатзада аст!», ва бе таъсири рӯҳи муқаддас низ касе гуфта наметавонад: «Исо Ҳазрат аст!»+
4 Атоҳо гуногунанд, вале рӯҳ яктост;+ 5 тарзҳои хизмат гуногунанд,+ вале Ҳазрат яктост; 6 амалҳои гуногун ҳастанд, вале Худое, ки ба ҳар кас қудрати кардани онҳоро медиҳад, яктост.+ 7 Амал кардани рӯҳ дар ҳар кас аён аст ва ин ба ҳама фоида меорад.+ 8 Яке ба воситаи рӯҳ суханони хирадмандона мегӯяд ва дигаре ба воситаи ҳамон рӯҳ аз рӯйи дониш гап мезанад. 9 Ба яке ба воситаи рӯҳ имон дода мешавад,+ ба дигаре ба воситаи ҳамон рӯҳ атои шифо додан.+ 10 Ба яке қудрати муъҷиза кардан бахшида мешавад,+ ба дигаре пешгӯйӣ намудан. Ба касе дарки суханони илҳомёфта ато мешавад,+ ба дигаре қобилияти ба забонҳои гуногун гап задан+ ва боз ба каси дигар қобилияти тарҷума* кардан.+ 11 Вале ҳамаи ин корҳоро ҳамон як рӯҳ ба амал оварда, ба ҳар кас аз рӯйи хости худ атое медиҳад.
12 Аз ин рӯ, чуноне ки бадан яктост, ҳарчанд узвҳои бисёр дорад, ва ҳама узвҳои он, ҳарчанд бисёранд, як баданро ташкил медиҳанд,+ Масеҳ низ чунин аст, 13 зеро ҳамаи мо, хоҳ яҳудӣ бошему хоҳ юнонӣ, хоҳ ғулом бошему хоҳ озод, бо як рӯҳ таъмид гирифта*, як баданро ташкил додаем ва ҳамаамон як рӯҳро нӯшидаем.
14 Дар ҳақиқат, бадан на аз як узв, балки аз узвҳои бисёр иборат аст.+ 15 Агар пой бигӯяд: «Азбаски ман даст нестам, қисми бадан ҳисоб намеёбам», ин маънои онро надорад, ки он қисми бадан нест. 16 Гӯш низ агар бигӯяд: «Азбаски ман чашм нестам, қисми бадан ҳисоб намеёбам», ин маънои онро надорад, ки он қисми бадан нест. 17 Агар тамоми бадан чашм мебуд, чӣ тавр шунида метавонистем? Ё, агар тамоми бадан гӯш мебуд, чӣ тавр бӯйро ҳис мекардем? 18 Аммо Худо ҳар як узви баданро ба таври ба худаш маъқул ҷой додааст.
19 Агар ҳамаи узвҳо як узв мебуданд, чӣ тавр онҳо баданро ташкил медоданд? 20 Лекин узвҳои бисёр вуҷуд доранд, дар ҳоле ки бадан яктост. 21 Чашм ба даст гуфта наметавонад: «Ту ба ман даркор нестӣ», ё ин ки сар наметавонад ба пойҳо чунин гӯяд: «Шумо ба ман даркор нестед». 22 Баръакс, он узвҳое, ки заифтар метобанд, заруранд 23 ва мо ба он қисмҳои бадан, ки ба назар зебо нестанд, диққати бештар медиҳем+ ва ҳамин тавр ба он қисмҳое, ки аз чашм пинҳонанд, бисёртар ғамхорӣ мекунем, 24 қисмҳои хушнамудамон бошад, ба ин эҳтиёҷ надоранд. Ба ҳар ҳол Худо баданро тавре сохтааст, ки мо ба қисмҳое, ки аз чашм пинҳонанд, диққати бештар диҳем, 25 то дар бадан ҷудоӣ набошад, балки узвҳои он ба якдигар ғамхорӣ кунанд.+ 26 Агар як узв дард кунад, бо он ҳамаи узвҳо дард мекунанд+ ва, агар узве ҷалол ёбад, бо он ҳамаи узвҳо хурсандӣ мекунанд.+
27 Шумо бадани Масеҳ ҳастед+ ва ҳар кадоматон узвҳои гуногуни он баданед.+ 28 Худо дар ҷамоат низ касони гуногунро таъйин кардааст: аввалан, расулонро,+ дуюм, пайғамбаронро,+ сеюм, муаллимонро,+ сипас, касонеро, ки муъҷизаҳо мекунанд,+ атои шифодиҳӣ доранд,+ ба дигарон ёрӣ медиҳанд, қобилияти роҳнамоӣ доранд+ ё ба забонҳои гуногун гап мезананд.+ 29 Магар ҳама расуланд? Магар ҳама пайғамбаранд? Магар ҳама муаллиманд? Магар ҳама муъҷиза мекунанд? 30 Магар ҳама атои шифодиҳӣ доранд? Магар ҳама ба забонҳои гуногун гап зада метавонанд?+ Магар ҳама тарҷума* мекунанд?+ 31 Вале шумо муштоқу талабгори атоҳои бузургтар бошед+ ва ман мехоҳам ба шумо роҳи беҳтаринро нишон диҳам.+