Филиппиён
3 Ниҳоят, эй бародаронам, минбаъд низ аз Худованд шодӣ ёбед.+ Барои ман ба шумо навиштани ҳамон як чиз душвор нест, зеро ин барои бехатарии шумост.
2 Аз нопокон* эҳтиёт шавед, аз зиёнкорон эҳтиёт шавед, аз онҳое, ки баданро маиб мекунанд*, эҳтиёт шавед.+ 3 Охир, хатнаи ҳақиқиро мо дорем,+ мо, ки ба воситаи рӯҳи Худо хизмати муқаддасро ба ҷо меорем ва бо Исои Масеҳ фахр мекунем,+ на бо ҷисм, 4 гарчанд ман беш аз дигарон сабаб дорам, ки бо ҷисм фахр кунам.
Агар касе гумон кунад, ки барои бо ҷисм фахр кардан сабаб дорад, ман сабаби боз ҳам бештар дорам: 5 дар рӯзи ҳаштум хатна шудаам,+ аз халқи Исроил ва аз қабилаи Бинёминам, ибриву ибризодаам,+ фарисӣ*+ будаму Шариатро риоя мекардам, 6 бо рашку ғайрат ҷамоатро озор медодам+ ва он чиро, ки аз нигоҳи Шариат дуруст аст, нуқта ба нуқта ба ҷо меовардам. 7 Аммо акнун чизҳоеро, ки дастовард меҳисобидам, ба хотири Масеҳ ҳеҷу пуч медонам*.+ 8 Ман, дар ҳақиқат, ба хотири дониши бебаҳои Ҳазратам Исои Масеҳ ҳама чиро ҳеҷу пуч медонам. Ба хотири ӯ ман аз баҳри ҳама чиз гузаштам ва ҳамаашро партов меҳисобам, то Масеҳро ба даст орам 9 ва бо ӯ ягонагӣ дошта бошам. Ҳамин тавр, ман на ба он хотир росткор ҳисобида мешавам, ки Шариатро пайравӣ мекунам, балки, ба хотири он ки ба Масеҳ+ имон дорам.+ Чунин росткорӣ бошад, аз ҷониби Худосту бар имон асос меёбад.+ 10 Мақсади ман ин аст, ки Масеҳ ва қувваи зиндашавияшро бишносам,+ мисли ӯ азоб кашам+ ва маргеро чашам, ки ӯ чашида буд,+ 11 то, агар мумкин бошад, ҳангоми зиндашавии аввал аз байни мурдагон бархезам.+
12 Намегӯям, ки аллакай мукофотро ба даст овардаам ё аллакай комил шудаам, балки саъю кӯшиш мекунам,+ ки мукофотро ба даст орам, зеро медонам, ки Исои Масеҳ маро барои ҳамин интихоб кардааст.+ 13 Эй бародарон, ман фикр намекунам, ки аллакай онро ба даст овардаам, вале як чиз аниқ аст: ман он чиро, ки дар ақиб аст, фаромӯш карда,+ бо тамоми қувват сӯйи чизҳое мешитобам, ки дар пешанд,+ 14 ва саъю кӯшиш мекунам, ки ба мақсад бирасам, яъне даъвати осмониро,+ мукофотеро,+ ки Худо ба воситаи Исои Масеҳ медиҳад, ба даст орам. 15 Бинобар ин бигзор ҳамаи мо, ки баркамол ҳастем,+ чунин фикрронӣ дошта бошем, вале, агар шумо дар бораи чизе фикри дигар дошта бошед, Худо ба шумо фикрронии дурустро нишон медиҳад. 16 Ба ҳар ҳол, чи қадар пешравие накарда бошем, биёед минбаъд низ пеш равем.
17 Эй бародарон, ҳамаатон ба ман пайравӣ кунед+ ва ба касоне назар дӯзед, ки ба намунаи мо пайравӣ мекунанд. 18 Бисёр касоне ҳастанд, ки ҳамчун душманони сутуни азоби* Масеҳ рафтор мекунанд. Ман дар бораи онҳо борҳо гуфта будам, ҳоло бошад, бо ашкрезӣ мегӯям. 19 Оқибати онҳо нобудӣ аст, худои онҳо шикам аст, фахрашон, дар асл, шармандагист ва фикру хаёлашон бо чизҳои заминӣ банд аст.+ 20 Мо бошем, шаҳрвандони+ осмон+ ҳастем ва бесаброна интизорем, ки наҷотдеҳ, Ҳазратамон Исои Масеҳ, аз осмон меояд.+ 21 Ӯ бо қудрати бузургаш, ки бо он ҳама чизро ба худ тобеъ карда метавонад,+ ҷисми заифи моро дигаргун месозад, то монанди ӯ ҷисми пурҷалол дошта бошем.+