Филиппиён

1 Павлус ва Тимотиюс, ғуломони Исои Масеҳ*, ба ҳамаи покони Филиппӣ,+ ки пайрави Исои Масеҳанд, ва ба нозирону хизматгузорони ҷамоат:+

2 Лутфу осоиштагии Падарамон Худо ва Ҳазратамон Исои Масеҳ бо шумо бод!

3 Худои худро доимо шукр мегӯям, вақте шуморо ба хотир оварда, 4 дар ҳаққи ҳамаатон илтиҷо менамоям. Ман ин корро бо шодмонӣ мекунам,+ 5 зеро шумо аз рӯзе, ки хушхабарро шунидед, то имрӯз дар паҳн кардани он саҳм мегузоред. 6 Бовар дорам, ки Худо ҳамон кори хуберо, ки дар миёни шумо сар кардааст, то рӯзи Исои Масеҳ+ ба охир мерасонад.+ 7 Азбаски шумо дар дилам ҷой дореду мисли ман аз лутфу марҳамати Худо баҳравар гаштаед, дуруст аст, ки дар бораатон чунин фикр кунам. Шумо маро доимо дастгирӣ мекунед: ҳам вақте дар зиндонам,+ ҳам вақте аз хушхабар пуштибонӣ мекунаму мекӯшам ҳуқуқи паҳн кардани онро ба даст орам.+

8 Худо шоҳид аст, ки чӣ қадар ман ҳамаи шуморо ёд кардаам ва ба шумо меҳр дорам, чуноне ки Исои Масеҳ дорад. 9 Ман ҳамеша дуо мегӯям, ки муҳаббати шумо бо дониши дақиқ+ ва фаҳму фаросат+ торафт зиёд шавад+ 10 ва шумо бифаҳмед, ки кадом чизҳо муҳимтаранд.+ Он гоҳ шумо то рӯзи Масеҳ беайб монда, дигаронро пешпо намедиҳед+ 11 ва аз меваи росткорӣ, ки ба воситаи Исои Масеҳ ба даст меояду барои ҷалол ва ҳамду санои Худост, пур мегардед.+

12 Эй бародарон, мехоҳам бидонед, ки вазъияти ман ба паҳн гаштани хушхабар кумак кард, 13 зеро ба тамоми посбонони подшоҳи Рум ва ба ҳамаи дигарон маълум гаштааст,+ ки ман ба хотири Масеҳ занҷирбанд шудаам.+ 14 Ба сабаби занҷирҳои ман аксари бародароне, ки ба Ҳазрат хизмат мекунанд, дилпурӣ пайдо карданд ва бо далерии боз ҳам бештар каломи Худоро гап мезананд.

15 Дуруст аст, ки баъзеҳо дар бораи Масеҳ аз рӯйи ҳасаду рақобат хабар медиҳанд, дигарон бошанд, ин корро бо нияти пок ба ҷо меоранд. 16 Касоне, ки бо нияти пок дар бораи Масеҳ хабар мерасонанд, ин корро аз муҳаббат ба ҷо меоранд, зеро медонанд, ки ман таъйин шудаам, то аз хушхабар пуштибонӣ кунам.+ 17 Аммо онҳое, ки аз рӯйи ҳасаду рақобат хабар мерасонанд, ин корро на бо нияти пок, балки аз ҷангҷӯйӣ мекунанд, зеро мехоҳанд ба мани занҷирбанд мушкилӣ ба миён оранд. 18 Ин чӣ натиҷа овард? Натиҷааш ҳамин, ки бо ҳар роҳ, хоҳ рӯякӣ бошад, хоҳ самимона, дар бораи Масеҳ хабар дода мешавад. Ман аз ин шодам ва минбаъд низ шодӣ мекунам, 19 зеро медонам, ки ба воситаи илтиҷоҳои шумо+ ва бо дастгирии рӯҳи Исои Масеҳ оқибат наҷот меёбам.+ 20 Ман сахт орзуманду умедворам, ки ба ягон сабаб шарманда намешавам, балки бо тамоми озодӣ сухан гуфта, ҳоло чун ҳарвақта Масеҳро ба воситаи ҷисми худ, хоҳ мурда бошам, хоҳ зинда, ҷалол медиҳам.+

21 Агар зиндагӣ кунам, барои Масеҳ зиндагӣ мекунам+ ва, агар бимирам, ин бароям фоида аст.+ 22 Агар дар ҷисм зинда монам, кори ман самари бештар меорад, вале маълум намесозам, ки кадомашро интихоб мекунам. 23 Ман дар миёни ин ду чиз мондаам: аз як тараф, мехоҳам озод гашта, бо Масеҳ бошам,+ зеро ин, бешубҳа, беҳтар аст,+ 24 аз тарафи дигар, ба хотири шумо дар ҷисм монданро заруртар медонам. 25 Пас, азбаски ба ин бовар дорам, медонам, ки барои пешравиятон ва барои шодие, ки аз имонатон бармеояд, дар ҷисм монда, бо ҳамаи шумо хоҳам буд. 26 Вақте боз ҳамроҳи шумо мешавам, дилҳоятон аз шодие, ки чун пайравони Исои Масеҳ доред, лабрез мегардад.

27 Фақат ин ки муносиби хушхабари Масеҳ рафтор кунед*,+ то ки хоҳ омада, шуморо бинам, хоҳ аз шумо дур бошам, шунавам, ки шумо барои имон ба хушхабар паҳлу ба паҳлу мубориза мебаред, як дилу як ҷон шуда,+ устувор ҳастед 28 ва дар ҳеҷ хусус аз душманони худ наметарсед. Чунин рафтори шумо нишони он аст, ки онҳо нобуд мешаванд,+ аммо шумо наҷот меёбед,+ ва ин нишона аз ҷониби Худост. 29 Охир, ба шумо на танҳо шарафи ба Масеҳ имон овардан, балки ба хотири ӯ азоб кашидан низ ато шудааст.+ 30 Шумо душвориҳои маро дида будед ва ҳоло ҳам мешунавед, ки бо онҳо рӯ ба рӯ мешавам.+ Акнун бошад, худатон бо ҳамон душвориҳо дучор шуда истодаед.