Эфсӯсиён
2 Ғайр аз ин, Худо шуморо, ки аз сабаби хатоҳову гуноҳҳои худ мурда будед, зинда кард.+ 2 Дар гузашта шумо монанди одамони ин ҷаҳон* зиндагӣ мекардед,+ мувофиқи хости ҳокими ҳавое, ки бар одамон ҳукмфармост,+ яъне рӯҳе,+ ки ҳоло дар беитоатон амал мекунад. 3 Ҳамаи мо низ монанди онҳо як вақте аз пайи нафс рафта, ҳавасҳои ҷисм+ ва фикрҳои худро ба ҷо меовардем+ ва аз вақти таваллуд мисли дигарон сазовори ғазаби Худо* будем.+ 4 Аммо Худо, ки пур аз раҳм аст,+ ба хотири муҳаббати бузурге, ки ба мо дорад,+ 5 ҳатто ҳангоме ки дар хатоҳои худ мурда будем,+ моро зинда гардонду бо Масеҳ пайваст, бале, шумо аз лутфу марҳамати Худо наҷот ёфтед. 6 Беш аз ин, Худо моро, ки бо Исои Масеҳ ягонагӣ дорем, бо ӯ зинда карда, дар маконҳои осмонӣ шинонд,+ 7 то ба воситаи некуии* худ ба мо, пайравони Исои Масеҳ, дар замонҳои оянда* лутфу марҳамати бениҳоят фаровонашро нишон диҳад.
8 Бо ин лутфу марҳамат шумо ба воситаи имон наҷот ёфтед+ ва ин ҳосили кӯшишҳои шумо нест, балки атои Худост. 9 Бале, ин наҷот натиҷаи кори шумо нест,+ то ҳеҷ кас барои фахр кардан баҳонае надошта бошад. 10 Мо амали дасти Худоем ва дар ягонагӣ бо Исои Масеҳ+ барои корҳои нек офарида шудаем,+ барои корҳое, ки Худо пешакӣ муайян кардааст, то онҳоро ба ҷо орем.
11 Бинобар ин дар хотир доред: касоне, ки «хатнашуда» номида мешаванд, як вақте шуморо, ки ҷисман аз халқҳои дигар ҳастед, «бехатна» меномиданд, гарчанд хатнаи онҳо ҷисмонӣ буда, бо дасти одам ба ҷо оварда шудааст. 12 Шумо дар он замон бе Масеҳ, аз ҷамоати Исроил ҷудо, ба аҳдҳои ваъда+ бегона, дар ҷаҳон бе умед ва аз Худо бехабар будед.+ 13 Лекин шумо, ки замоне аз Худо дур будед, акнун пайравони Исои Масеҳ гаштеду ба воситаи хуни ӯ ба Худо наздик шудед. 14 Масеҳ сулҳу осоиштагии мост,+ касест, ки ду гурӯҳро як сохта,+ девори байни онҳоро барҳам дод.+ 15 Ӯ бо ҷисми худ сабаби душманӣ, яъне Шариатро, ки аз амру фармонҳо иборат буд, аз байн бурд, то аз ду гурӯҳи пайравонаш як инсони навро офарад,+ сулҳу осоиштагиро ба миён орад 16 ва ба воситаи сутуни азоб*+ ҳар ду халқро дар як ҷисм бо Худо пурра оштӣ диҳад, зеро ӯ бо марги худ душманиро аз миён бардошт.+ 17 Ӯ омада, хушхабари осоиштагиро ҳам ба шумо, ки аз Худо дур будед, ва ҳам ба касоне, ки ба ӯ наздик буданд, эълон кард, 18 зеро мо, яъне ҳар ду халқ, ба воситаи ӯ бо як рӯҳ метавонем ба Падар наздик шавем.
19 Пас, шумо дигар ғариб ва бегона нестед,+ балки ҳамватани+ покон ва аҳли хонаводаи Худоед.+ 20 Шумо бар таҳкурсии расулону пайғамбарон сохта шудаед,+ ки санги сари гӯшаи он Исои Масеҳ аст.+ 21 Тамоми қисмҳои ин бино бо ҳам хеле хуб пайвастанд+ ва, азбаски бо Масеҳ ягонагӣ доранд, ин бино рафта-рафта ба ибодатгоҳи муқаддасе барои Яҳува табдил меёбад.+ 22 Шумо низ, ки бо ӯ ягонагӣ доред, ҳамроҳи ӯ биное мегардед, ки Худо ба воситаи рӯҳаш дар он сокин мешавад.+