Кӯдакон; ҷавонон
Муносибати Худо ба кӯдакон
Чӣ нишон медиҳад, ки Яҳува кӯдакон ва ҷавононро қадр мекунад?
5Мс 6:6, 7; 14:28, 29; Зб 110:3; 127:3–5; 128:3, 4; Яқ 1:27
Ҳамчунин нигаред ба Аб 29:12; Зб 27:10; Пнм 17:6
Ҳамчунин нигаред ба «Оила»
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Мс 1:27, 28. Яҳува мехост, ки одамон фарзанддор шаванду рӯйи заминро пур кунанд.
1Мс 9:1. Баъди Тӯфон Худо ба Нӯҳу писаронаш гуфт, ки серфарзанд шуда заминро пур кунанд.
1Мс 33:5. Яъқуби худотарс фарзандонашро атои Худо меҳисобид.
Мқ 10:13–16. Исо мисли Падараш кӯдаконро дӯст медошт.
Вақте ба кӯдакон зӯроварӣ мекунанд ё аз меҳнаташон суиистифода мекунанд, Яҳува чӣ ҳис мекунад?
Кадом оятҳои Китоби Муқаддас нишон медиҳанд, ки мо набояд аз кӯдакон интизор шавем, ки мисли калонсолон кору рафтор кунанд?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Мс 33:12–14. Яъқуб суръати кӯдаконро ба назар гирифта оҳистатар рафт.
Оё дар азоби кӯдакон Худоро айбдор кардан дуруст аст?
Чаро дилпур буда метавонем, ки Яҳува ба азоби ҷавонон ва пиронсолон хотима мебахшад?
Чаро хатои ҷиддӣ ва муносибати бади волидон маънои онро надорад, ки фарзандонашон беқадранду ҳатман хатои онҳоро такрор мекунанд?
Ҳамчунин нигаред ба 5Мс 30:15, 16
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
4Пш 18:1–7; 2Вқ 28:1–4. Ҳизқиё падари бадкор дошт. Ӯ баъзе фарзандонашро кушта буд, лекин Ҳизқиё ба ӯ монанд нашуду шоҳи бузургу ба Худо содиқ гашт.
4Пш 21:19–26; 22:1, 2. Юшиё новобаста ба бадкории падараш Омӯн шоҳи хеле хуб шуд.
1Қр 10:11, 12. Павлуси расул гуфта буд, ки мо метавонем аз саргузашти дигарон дарс гирем ва хатои онҳоро такрор накунем.
Фп 2:12, 13. Павлуси расул ёдрас кард, ки наҷоти ҳар як инсон дар дасти худаш аст.
Вазифаҳои кӯдакон ва ҷавонон
Яҳува ба фарзандоне, ки бо волиди худотарсашон зиндагӣ мекунанд, чӣ назар дорад?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Мс 19:12, 15. Яке аз сабабҳое, ки фариштагон духтарони Лутро ҳимоя карданд, росткории падарашон буд.
Оё кӯдак танҳо ба хотири худотарс будани волидонаш ризои Худоро соҳиб мешавад?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
3Мс 10:1–3, 8, 9. Писарони саркоҳин Ҳорун, шояд, аз сабаби бадмастияшон мурданд.
1Пш 8:1–5. Ҳарчанд пайғамбар Самуил росткор буд, писаронаш ҳаромкор буданд.
Барои писанди Худо гаштан аз фарзандон чӣ талаб карда мешавад?
Чаро муҳим аст, ки кӯдакону ҷавонон ба вохӯриҳо раванд?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
Мт 15:32–38. Дар байни шунавандагони Исо кӯдакон ҳам буданд.
Мо аз куҷо медонем, ки Яҳува мехоҳад кӯдакон ба ӯ хизмат кунанд?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Пш 17:4, 8–10, 41, 42, 45–51. Яҳува ба воситаи Довуди ҷавон, ки ба паҳлавони бадҳайбат ғолиб омад, номашро ҳимоя намуд.
4Пш 5:1–15. Яҳува духтараки исроилиро истифода бурд, то сарлашкари шоҳи Арам дар бораи ӯ ҳақиқатро шунавад.
Мт 21:15, 16. Исо кӯдаконеро, ки ба ӯ эҳтиром нишон медоданд, қадр мекард.
Яҳува ба кӯдаконе, ки волидонашон ба ӯ хизмат намекунанд, чӣ назар дорад?
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
4Мс 16:25, 26, 32, 33. Яҳува мардонеро, ки бар зидди пайғамбар Мӯсо ва саркоҳин Ҳорун исён бардоштанд, бо оилаашон, ки онҳоро дастгирӣ менамуданд, несту нобуд кард.
4Мс 26:10, 11. Қӯраҳи исёнгар кушта шуду писаронаш зинда монданд, чунки онҳо ба Яҳува вафодор буданд.
Чаро ҷавонон бояд ёру дӯстонашонро хирадмандона интихоб кунанд?
Ҳамчунин нигаред ба 2Тм 3:1–5