СУРУДИ 138
Мӯйи сафед тоҷи зебоист
1. Ҳоло ҳам онҳое, ки
пеш буданд ҷавон,
Дар имон қавӣ буда,
ҳастанд шукуфон.
Гоҳ онҳо ғамгин шаванд
аз бемадорӣ
Ё аз даст дода ҳамсар
кашанд танҳоӣ.
(Нақарот)
Эй Худо, дар ёд дор
ин вафодорон,
Ба онҳо ато кун
умри ҷовидон.
2. Мӯяшон сафед карданд
чун одил зиста,
Тоҷи зебоӣ ёфтанд
назди Яҳува.
Ҷавониро сарф карданд
баҳри хушхабар,
Аз онҳо ибрат гирем,
бошем пурсамар.
(Нақарот)
Эй Худо, дар ёд дор
ин вафодорон,
Ба онҳо ато кун
умри ҷовидон.
(Ҳамчунин нигаред ба Заб. 71:9, 18; Пнм. 20:29; Мат. 25:21, 23; Луқ. 22:28; 1 Тим. 5:1.)