СУРУДИ 147
Худо ҳаёти ҷовидониро ваъда медиҳад
1. Умри ҷовидро ваъда дод
моро Худо Яҳува.
Зист кунад, ҳар кӣ ҳалим аст,
бар замин осуда.
(Нақарот)
Метавон абад зист,
накун дар талош ист.
Он чӣ Яҳува гуфт,
ӯ кунад иҷро.
2. Гардем комил дар биҳишт мо
чун фарзандони Худо.
Сулҳ барқарор шавад он гоҳ
дар тамоми дунё.
(Нақарот)
Метавон абад зист,
накун дар талош ист.
Он чӣ Яҳува гуфт,
ӯ кунад иҷро.
3. Бинанд ҳаёт мурдагон боз,
равад аз байн ғаму дард.
Аз дилсӯзӣ Яҳува гуфт:
«Ҳар ашк пок хоҳам кард».
(Нақарот)
Метавон абад зист,
накун дар талош ист.
Он чӣ Яҳува гуфт,
ӯ кунад иҷро.
(Ҳамчунин нигаред ба Иш. 25:8; Луқ. 23:43; Юҳ. 11:25; Ошкор. 21:4.)