Мақсад — зиёд гардондани омӯзишҳои Китоби Муқаддас
1 Яҳува Худо созмони заминиашро дар беист афзудан баракат медиҳад. Дар соли гузаштаи хидматӣ дар тамоми замин 298 304 нафар таъмид гирифтанд, ки ин ба ҳисоби миёна ҳар рӯз зиёда аз 800 ё ҳар як соат тақрибан 34 воизро ташкил медиҳад. Нигоҳ накарда ба душвориҳое, ки бародарони мо бо онҳо даҳсолаҳо инҷониб дар қисмҳои гуногуни замин дучор мешаванд, кори Салтанат равнақ меёбад ва афзоиши бузург ба чашм мерасад. Ба мо хондани он ки чӣ тавр хушхабар паҳн шуда истодааст, хурсандии зиёд мебахшад!
2 Дар соли гузаштаи хидматӣ дар Қазоқистон, мо инчунин афзоиши шумораи миёнаи воизон ва пешравони ёвар, соатҳои дар мавъиза сарфкарда ва шумораи брошураву маҷаллаҳои паҳнкардаро мушоҳида намудем. Ҳамчунин шумораи баландтарини ҳозиршудагон дар Шоми Ёдбуд ба назар расид. Дар бобати боздид ва омӯзиши Китоби Муқаддас чӣ метавон гуфт? Гарчанде ки дар давоми соли гузашта афзоиши боздид аён буд, моҳҳои охир бошад мо камшавии шумораи боздид ва омӯзиши Китоби Муқаддасро қайд намудем. Вале айнан боздид ва омӯзиши Китоби Муқаддас шогирдсозиро дар бар мегирад. Акнун ҳар яки мо барои беҳбудии ин вазъият чӣ кор карда метавонем?
3 Хоҳиши гузарондани омӯзиши Китоби Муқаддасро зиёд гардонед. Худи мо бояд ба рӯҳан мустаҳкам ва фаъол буданамон диққат диҳем. Пайравони ҳақиқии Масеҳ «дар аъмоли нек ғайюранд» (Тит. 2:14). Агар хидматамонро аз назар гузаронем, оё мо гуфта метавонем, ки бо ҷидду ҷаҳд шахсонеро, ки ба онҳо адабиёт дода будем, хабар мегирем? Оё мо аз самими дил ба онҳое ки шавқ зоҳир мекунанд, омӯзиши Китоби Муқаддас пешниҳод мекунем? (Рум. 12:11). Ё шояд ба мо зарур аст, ки хоҳиши зиёдтари боздид намудан ва сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддасро инкишоф диҳем?
4 Хониши шахсии Китоби Муқаддас, иштироки мунтазам дар вохӯриҳо ва омӯзиши адабиёт моро рӯҳан бардам нигоҳ хоҳад дошт ва рӯҳи Худо ба мо қувват хоҳад бахшид (Эфс. 3:16–19). Ба туфайли ин, имону боварии мо ба Яҳува ва муҳаббатамон нисбати атрофиён қавӣ хоҳад гардид. Ҳамчунин ин моро хоҳад барангехт, ки ба дигарон ҳақиқатро таълим диҳем ва бо ҳамин хидмати худро аҷоиб, муваффақиятнок ва босамар гардонем. Бале, мо бояд хоҳиш дошта бошем, ки ҳар чи бисёртар омӯзиши Китоби Муқаддас гузаронем!
5 Аввал бо аҳли оилаатон омӯзиш гузаронед. Волидони масеҳие, ки фарзандонашон ҳамроҳи онҳо зиндагӣ мекунанд, бояд оиди барномаи мунтазами омӯзиши оилавии Китоби Муқаддас ғамхорӣ намоянд (Такр. Ш. 31:12; Заб. 148:12, 13; Мас. 22:6). Манфиати зиёдро барои омӯзиш бо кӯдакон брошураи «Худо чӣ талаб дорад» ва «Таълимоти Китоби Муқаддас» хоҳад овард; ин адабиётҳоро омӯхта, кӯдаконро метавон ба он омода кард, то ки онҳо воизони таъмиднаёфта шаванд, худро ба Худо бахшанд ва таъмид гиранд. Албатта мувофиқи синну соли кӯдак, агар зарур бошад, метавонед маводи иловагиро дида бароед. Яке аз волидоне, ки бо кӯдаки таъмиднаёфта омӯзиш мегузаронад, метавонад дар ҳисоботаш дар як ҳафта як омӯзиш, як соат ва як боздидро қайд намояд.
6 Тартиби хидмататонро беҳтар гардонед. Аз шумораи маҷалла, брошура ва китобҳое, ки паҳн карда мешаванд, метавон ба хулосае омад, ки мо тухми зиёдеро пошида истодаем. Ба шарофати ин тухмҳои пошида, метавон шумораи зиёди шогирдони навро тайёр кард. Магар деҳқон ҳақиқатан қаноатманд хоҳад гашт, агар чизеро кошта, баъд аз кӯшишу заҳматҳояш барои ҷамъоварии ҳосил вақт ҷудо накунад? Эҳтимол, не. Ба монанди ин, мо низ набояд танҳо қадами аввал гузошта, бозистем.
7 Оё шумо барои боздид кардан, мунтазам вақтро ба нақша мегиред? Ҳар чӣ зудтар онҳоеро, ки шавқ пайдо карданд хабар гиред. Бо мақсади сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас, боздид намоед. Оё боздидҳои навиштаатон ботартибу фаҳмоянд, оё шумо сабт кардани маълумоти навро фаромӯш намекунед? Ғайр аз навиштани ном ва суроға, ба қайд гирифтани рӯзи ташрифи аввалин, адабиёти ба ӯ мондаатон, мавзӯи дида баромадаатон ва дафъаи дигар кадом саволро муҳокима хоҳед кард, фаромӯш насозед. Барои навиштани маълумот оиди боздиди навбатӣ ҷой бимонед.
8 Оиди боздид намудан фикр кунед. Ҳангоми боздиди шахсе, ки шавқ пайдо карда буд, чиро бояд дар хотир дошт? 1. Сӯҳбати самимӣ, дӯстонаву бозавқ ва озод дошта бошед. 2. Мавзӯеро муҳокима кунед, ки ба ӯ шавқовар аст. 3. Сӯҳбататон бояд оддӣ ва дар асоси Китоби Муқаддас бошад. 4. Дар рафти ҳар вохӯрӣ бикӯшед чунин фикроҳоеро ба ҳамсӯҳбати худ бигӯед, ки ӯ шахсан барои худ дар онҳо манфиате бубинад. 5. Ӯро ба муҳокимаи мавзӯе, ки дафъаи дигар дида мебароед, шавқманд гардонед. 6. Дурудароз сӯҳбат накунед. 7. Саволҳое, ки ҳамсӯҳбатро дар хиҷолат мемонанд ё ӯро дар ҳолати ногувор мегузоранд, надиҳед. 8. Эҳтиёт бошед, ки ягон ақидаи нодуруст ва одатҳои бади ҳамсӯҳбататонро маҳкум накунед, шояд ӯ ҳоло ҳақиқатро ба қадри кофӣ қадр накардааст. (Маълумоти иловагиро оиди бомуваффақият боздид намудан ва сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас, метавонед аз варақаи иловагии «Хидмат ба Салтанати Худо» аз моҳи марти соли 1997 (рус.) дастрас кунед.)
9 Ҳар як имкониятро истифода баред. Дар як ҷамъомад имконияти ба даст овардани ном ва рақами хонаҳои ҳамаи истиқоматкунандагони биное, ки зери ҳимояи махсус қарор дошт, пайдо шуд. Ба ҳар як истиқоматкунанда мактуб навишта шуд ва дар он ду рисола гузошта шуд. Дар поёни нома омӯзиши Китоби Муқаддас пешниҳод карда шуд ва дар он рақами телефон навишта шуд, то ки хоҳишмандон тавонанд занг зананд. Баъд аз якчанд рӯз ҷавоне занг зада, омӯзиши Китоби Муқаддас дархост кард. Рӯзи дигар бо ӯ вохӯрда, омӯзиши Китоби Муқаддасро сар карданд. Худи ҳамон бегоҳ ҷавон ба китобомӯзиш ташриф овард ва ба ҷамъомад омаданро давом дод. Аз он рӯз сар карда, ӯ Китоби Муқаддасро ҳар рӯз мехонд. Ӯ омӯзишро давом дода, оқибат таъмид гирифт.
10 Рӯзе воизон бо мошин ба хидмат рафта, қарор карданд, ки як чанд боздид кунанд. Хоҳаре ба як дар занг зад, вале бо он шахсе ки бояд боздид мекард, дар хона набуд; лекин духтаре дарро боз карда, гуфт: «Ман шуморо интизор будам». Ин духтар чанд вақт пеш аз шиноси худ китоберо дар асоси Китоби Муқаддас гирифта буд. Китоб ба духтар хеле маъқул шуд ва то омадани хоҳар ӯ онро аллакай ду маротиба хонда буд. Духтар дар тааҷҷуб набуд, ки Шоҳидон худи ҳамон рӯз ба наздаш омаданд, зеро аз рӯи гуфтааш ӯ дуо гуфтааст, то ки онҳо омада бо ӯ омӯзиши Китоби Муқаддас сар кунанд. Омӯзиш сар карда шуд; духтар ба вохӯриҳои ҷамъомад ташриф оварда, зуд рӯҳан муваффақ гашт.
11 Хоҳаре ки қариб 25 сол пеш таъмид гирифта буд, ба модари худ китоби «Дониш»-ро медиҳад. Модари вай, ки аъзои калисо буд, ба хондани ин китоб сар кард. Баъд аз хондани ду боби аввал, ӯ ба духтараш занг зад ва ба ҳайрати духтараш чунин гуфт: «Ман яке аз Шоҳидони Яҳува будан мехоҳам». Модараш омӯзиши Китоби Муқаддасро сар кард ва таъмид гирифт.
12 Якчанд пешниҳодот. Оё шумо ягон вақт барои сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас аз пешниҳоди бевосита истифода бурдаед? Шумо метавонед оддӣ карда чунин гӯед: «Агар шумо Китоби Муқаддасро омӯхтан хоҳед, ман метавонам ба шумо дар муддати якчанд дақиқа чӣ тавр гузаштани онро нишон диҳам. Ва агар ба шумо маъқул ояд, мо метавонем омӯзишро давом диҳем». Одамони зиёде бедудилагӣ чунин пешниҳодро қабул карда, бо омодагӣ омӯзиш мекунанд.
13 Ҳангоми вохӯрии аввалин, ба омӯзанда чӣ тавр пешакӣ ба омӯзиш тайёрӣ диданро нишон диҳед, ки ин хондани оятҳои овардашуда ва хат кашидани ҷавобҳои асосиро ба саволҳои овардашуда дар бар мегирад. Диққатро танҳо ба фикрҳои асосӣ равона созед. Гарчанд мо бояд вақтҳои аввал барои гузаштани омӯзиши навбатӣ тағйирпазир бошем , муҳим аст, ки омӯзиши Китоби Муқаддас мунтазам гузарад. Ҳамчунин фикр кунед ки чӣ тавр шумо қисми асосии омӯзиш будани дуоро хоҳед фаҳмонд ва чӣ тавр бо ёрии Китоби Муқаддас омӯзандаро барои бо муқобилият рӯ ба рӯ шудан, омода хоҳед сохт. Кӯшиш намоед, то ки омӯзиш шавқовар гузарад.
14 Албатта, на ҳамаи омӯзандагон қобилияти якхела доранд. Баъзеҳо ба мавзӯъҳои рӯҳонӣ на он қадар майл доранд, дигарон бошад, он чизе ки ба онҳо мефаҳмонанд зуд дарк намекунанд. Касони дигаре ҳастанд, ки серкоранд ва наметавонанд ҳар ҳафта вақти кофиро барои гузаштани як боб ҷудо кунанд. Аз ин рӯ, дар баъзе мавридҳо шояд барои гузаштани баъзе бобҳо зиёда аз як омӯзиш ва якчанд моҳи дигар барои ба охир расонидани китоб лозим ояд. Дар баъзе мавридҳо мо метавонем омӯзишро ба воситаи адабиёте, ки ба ниёзҳои омӯзанда мувофиқанд, сар кунем ва сипас аз рӯи китоби «Таълимот» давом диҳем. Илова бар ин агар омӯзанда ба вохӯриҳои ҷамъомад ташриф оварад, ӯ дар ҳақиқат устувор хоҳад гардид.
15 Барои доштани омӯзиши Китоби Муқаддас пеш аз ҳама дуо гӯед! (1 Юҳ. 3:22). Агар Яҳува барои шогирди Исои Масеҳ гардидани шахсе, воизро истифода барад, ин ба воиз хурсандии зиёде хоҳад овард (Аъм. 20:35; 1 Қӯр. 3:6–9; 1 Тас. 2:8). Ҳоло фурсати хубест барои зоҳир намудани ғайрати зиёд дар гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас. Боварии комил бояд дошт, ки Яҳува кӯшиши ҳар чӣ зиёдтар сар кардани омӯзишҳоро бо фаровонӣ баракат хоҳад дод.
[Замима дар саҳифаи 3]
Оё шумо барои сар кардани омӯзиши нави Китоби Муқаддас дуо мегӯед?