Пешниҳодот дар мавъиза

◼ «Ҳар рӯз мо дар бораи ранҷу азобҳо, бемориву марг хабарҳо мешунавем. Ба фикри шумо, оё ягон вақт инсоният аз ҳамаи ин раҳоӣ меёбад? [Имконияти ҷавоб диҳед.] Ин ояти Китоби Муқаддас ба миллионҳо одамон умед бахшид [Юҳанно 3:16-ро хонед ва сипас ба ин савол ҷавоб гӯед: “Чӣ гуна марги Исо–пайғамбар барои наҷот роҳ кушода метавонад?”]».

◼ “Ба фикри шумо хурофотпарастӣ безарар аст ё хатарнок? [Имконияти ҷавоб диҳед.] Бубинед, ки Китоби Муқаддас дар ин бора чӣ мегӯяд. [Ишаъё 65:11-ро хонед (инчунин дар Китоби Муқаддас ба поварақ аҳамият диҳед) ва сипас мухолифат кардани хурофотпарастиро бо имон ба Офаридгор муҳокима намоед]”.

◼ “Оё иҷрошавии ин пешгӯиро дидан мехостед? [Масалҳо 2:21, 22-ро хонед. Сипас имконияти ҷавоб диҳед.] Аҳамият диҳед, ки Худо ба кори одамон мудохила карда, «шариронро аз замин маҳв» хоҳад намуд. Китоби Муқаддас нишон медиҳад, ки Худо дар Ҳармиҷидӯн ҷангида, ба ҳамаи ҷангҳо хотима хоҳад бахшид. [Сипас фаҳмонед, ки Ҳармиҷидӯн чист ва чаро онро бесаброна интизор бояд шуд]”.

◼ “Ба фикри шумо, оё замонеро, ки мо дар он қарор дорем, чунин тасвир кардан мумкин аст? [2 Тимотиюс 3:1—4-ро хонед. Сипас имконияти ҷавоб диҳед.] Барои аҳамият додан ба охирзамон сабаби ҷиддие вуҷуд дорад, зеро пас аз он давраи хубе фаро мерасад. [Ин мавзӯъро фаҳмонед]”.