Ба таври беҳтарин аз адабиётамон истифода баред
1 Баъд аз он, ки Исо тавассути мӯъҷиза одамони зиёдро сер кард, ӯ ғамхорӣ намуд, ки ғизои боқимондаро ҷамъ кунанд (Мат. 14:19–21). Миннатдории Исо барои ҳадяҳои Яҳува ба мо намунаи хуб аст, то ки мо низ барои ҳар он чизе ки Яҳува тавассути «гумоштаи мӯътамад» медиҳад, ба таври беҳтарин истифода бурда, шукргузориамонро нишон диҳем (Қӯл. 3:15; Луқ. 12:42; Мат. 24:45–47).
1. Чӣ гуна мо метавонем ба намунаи Исо пайравӣ намуда, барои ҳадяҳои Яҳува миннатдор буданамонро нишон диҳем?
2 Маҷаллаҳо. Маҷаллаҳо метавонанд хеле тез ҷамъ шаванд. Агар дар мо доимо маҷаллаҳои зиёдатӣ монанд, бояд шумораи дархости худро кам кунем. Дар бобати маҷаллаҳои кӯҳна чӣ метавон гуфт? Мавзӯи онҳо бо гузашти вақт арзиши худро гум намекунад. Агар маҷаллаҳои кӯҳнаамон ҷамъ шуда бошанд, нозири хидматӣ ё пири дигаре метавонад ба мо барои самаранок тақсим кардани онҳо кӯмак расонад.
2. Чӣ гуна мо ҷамъшавии маҷаллаҳоро пешгирӣ карда метавонем?
3 Адабиёти дигар. Пеш аз он ки барои хидмат бисёртар нашрия гиред, аввал тафтиш кунед, ки оё шумо онҳоро дар хона доред ё не. Азбаски имрӯзҳо адабиётамон на он қадар тез дастрас карда мешавад, хуб мебуд, ки барои худ танҳо миқдори заруриро гирем.
4 Дар бобати нашрияҳо барои истифодаи шахсӣ бошад, танҳо он нашрияеро дархост кунед, ки ҳақиқатан ҳам ба шумо лозим аст. Ному насабатонро дар ҷои муқарраршудаи нашрия нависед. Ҳамин тавр, агар шумо нусхаи шахсиатонро гум кунед, ёфтани он осон мешавад. Агар шумо «Китобхонаи электронии Бурҷи дидбонӣ дар компакт–диск»-ро истифода баред ва нусхаҳои шахсии маҷаллаҳоятонро ҷамъ карда бошед, шояд барои дархост кардани ҷилдҳои дӯхташудаи «Бурҷи дидбонӣ» ва «Бедор шавед!» ҳатто агар ин нашрияҳо дар ҷое ки зиндагӣ мекунед дастрас бошанд ҳам, зарурияте набошад.
3, 4. Ҳангоми гирифтани адабиёт чиро мо бояд дар хотир дошта бошем?
5 Тақсимкунии адабиёт. Вазъияти минтақаамонро ба назар гирифта, аз рӯи хирад мебуд, ки адабиётро шитобкорона тақсим накунем. Мо кӯшишу ғайрат хоҳем кард, ки нашрияҳоямонро танҳо ба одамоне диҳем, ки шавқи самимӣ зоҳир менамоянд. Дар хотир дошта бошед, ки ӯҳдадории асосӣ барои харҷӣ ин асбобҳои гаронбаҳо дар хидмат бар зиммаи мост. Ҳангоми додани нашрия ба рағбатдорон, шарм надоред аз гуфтани он ки онҳо метавонанд бо хайрияи худ фаъолияти умумиҷаҳониро дастгирӣ намоянд.
5. Ҳангоми тақсим кардани нашрияҳоямон чиро бояд дар хотир дошта бошем?
6 Исо ба таври мӯъҷиза одамонро бо ғизои ҷисмонӣ таъмин намуда буд, аммо бештар ӯ ба онҳо ғизои рӯҳонӣ медод. Ӯ гуфт: «Одамизод на танҳо бо нон зиндагӣ мекунад, балки бо ҳар калимае ки аз даҳони Худо барояд» (Мат. 4:4). Нашрияҳои мо аз Китоби Муқаддас ҳақиқатҳоеро таълим медиҳанд, ки барои ба даст овардани ҳаёти ҷовидонӣ хеле муҳиманд. (Юҳ. 17:3). Онҳо хеле гаронбаҳоянд ва онҳоро набояд беҳуда сарф кард!
6. Чаро мо адабиётамонро ин қадар қадр мекунем ва ин моро ба чӣ бармеангезад?