Оё ман дар хизмат чизи аз дастам меомадаро мекунам?

1. Хизматгори Худоро чӣ ба ташвиш оварда метавонад?

¹ Оё шумо ягон бор ба худ ин саволро додаед? Мумкин ҳоло шумо аз сабаби синну сол, саломатӣ ё вазифаҳои оилавии зиёдшудаистода, дар хизмат камтар иштирок мекунед ва ин шуморо зиқ мегардонад. Хоҳаре, ки се фарзанд дорад, мегӯяд, ки баъзан ӯ худро айбдор ҳис мекунад, чунки вақту қувватеро, ки ӯ барои оилааш сарф мекунад, ба ӯ имкон намедиҳад, ки дар хизмат бештар иштирок кунад. Чӣ ба мо кӯмак карда метавонад, ки ба шароитамон бохирадона нигарем?

2. Яҳува Худо аз мо чиро интизор аст?

² Яҳува аз мо чиро интизор аст? Бешубҳа, ҳамаи мо мехостем, ки дар хизмат бештар иштирок кунем. Лекин бисёр вақт байни он чизе ки мо кардан мехоҳем ва он чизе ки мо дар асл карда метавонем, фарқияти калон вуҷуд дорад. Он ки мо дар хизмат бештар иштирок кардан мехоҳем, нишон медиҳад, ки мо бепарво нестем. Ба мо дар хотир доштан даркор аст, ки Яҳува имкониятҳои маҳдуди моро хеле хуб мефаҳмад ва зиёда аз он чизе ки мо карда метавонем, талаб намекунад (Заб. 102:13, 14). Пас Ӯ чиро аз мо интизор аст? Ӯ мехоҳад ки мо ба ӯ аз таҳти дил хизмат кунем ва чизи беҳтаринамонро ба Ӯ диҳем (Қӯл. 3:23).

3. Чӣ гуна мо метавонем шароитамонро дар мавриди хизмат санҷем?

³ Чӣ ба мо кӯмак карда метавонад, то фаҳмем, ки чиро мо дар ҳақиқат карда метавонем ва чиро не? Мо метавонем аз Яҳува кӯмак пурсем, то ки ба мо барои ба шароитамон дуруст нигаристан, ёрӣ расонад (Заб. 25:2). Инчунин дӯсти баркамолу бовариноки масеҳӣ, ки моро хуб медонад ва наметарсад ба мо рӯирост гӯяд, ки дар чӣ ба мо беҳтар гардидан лозим аст, ба мо кӯмак карда метавонад (Мас. 27:9). Боз дар хотир доред, ки азбаски шароитҳои мо иваз мешаванд, хуб мебуд, ки мунтазам имкониятҳоямонро санҷем (Эфс. 5:10).

4. Ба ёдраскуниҳои бар Китоби Муқаддас асосёфта, ки ба хизмат тааллуқ доранд, чӣ гуна назар доштан лозим аст?

⁴ Назари дуруст ба ёдраскуниҳо. Ҳангоми мусобиқаи давидан, бинандагон бо фарёдашон, давандагонро дастгирӣ мекунанд. Мақсади онҳо на рӯҳафтода кардани давандагон, балки ба онҳо кӯмак расондан аст, то ки бомуваффақият ба мақсадашон расанд. Ба монанди ин, дилбардории бар Китоби Муқаддас асосёфта ва ёдраскуниҳое, ки дар вохӯриҳо ва адабиётамон оиди бетаъхир мавъиза кардан, дода мешаванд, барои фоидаи худи моянд ва маънои онро надоранд, ки кӯшишу ғайратамон кам аст (2 Тим. 4:2). Мо метавонем бо боварӣ гӯем, ки то даме, ки мо барои хизмат тамоми кӯшишҳоямонро ба харҷ медиҳем, Яҳува муҳаббату меҳнати моро бо некӣ дар хотир нигоҳ хоҳад дошт (Ибр. 6:10).