Замимаи саволҳо

◼ Оё ҳангоми назди дари хона гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас дуо гуфтан лозим аст?

Дар аввал ва охири омӯзиши Китоби Муқаддас дуо гуфтан аз бисёр ҷиҳат манфиатбахш аст. Тавассути дуо мо аз Яҳува барои омӯзишамон рӯҳулқудс мепурсем (Луқ. 11:13). Бо дуо гуфтан мо ҳамчунин ба омӯзанда ҷиддӣ будани омӯзиши Китоби Муқаддасро қайд мекунем ва чӣ тавр дуо гуфтанро ба ӯ таълим медиҳем (Луқ. 6:40). Аз ин рӯ, хуб аст, ки бо омӯзанда дуо гуфтанро аз рӯи имкон ҳарчи зудтар сар кунем. Лекин, азбаски вазъиятҳо гуногунанд, шахсе, ки омӯзиш мегузаронад, бояд оқилона муайян созад, ки ҳангоме ки ӯ дар назди дар ё дар ҷои ҷамъиятӣ омӯзиш мегузаронад, дуо гуфтан бамаврид аст ё не.

Як чизи муҳиме, ки ба назар гирифтан лозим аст, ин ҷои гузаронидани омӯзиш аст. Агар мо дар ҷое омӯзиш гузаронем, ки камодам аст, дар аввал ва охири омӯзише, ки мунтазам мегузарад, номаълум кӯтоҳ дуо гуфтан мумкин аст. Лекин, агар дуо диққати атрофиёнро ҷалб кунад ё омӯзанда худро нороҳат ҳис кунад, беҳтараш то даме ки омӯзишатон дар ҷои нисбатан беодам нагузарад, интизор шавед. Новобаста аз он ки омӯзиш дар куҷо мегузарад, мо бояд оқилона муайян созем, ки кай дуо гуфтанро сар кунем. (Ба «Хизмат ба Салтанати Худо» (рус.) аз марти 2005, саҳифаи 4 нигаред.)