Аз пайғамбарон ибрат гиред. Намунаи Юнус-пайғамбар
1. Юнус кадом хислатҳои мусбиро зоҳир мекард?
1 Вақте ки шумо дар бораи Юнус-пайғамбар фикр мекунед, чӣ пеши назаратон меояд? Баъзеҳо шояд ӯро тарсончак ё сангдил мешуморанд. Аммо бешубҳа гуфтан мумкин аст, ки ӯ фурӯтанӣ, далерӣ ва рӯҳияи фидокориро зоҳир мекард. Мо аз хислатҳои олиҷаноби Юнус чӣ намунаи ибрат гирифта метавонем? (Яъқ. 5:10).
2. Чӣ тавр мо ба фурӯтании Юнус пайравӣ карда метавонем?
2 Фурӯтанӣ. Дар аввал, Юнус бархилофи супориши додаи Яҳува амал карда, рӯ ба гурез ниҳод. Сабаби чунин амали Юнусро фаҳмидан мумкин аст, зеро ашшуриён бо рафтори ваҳшиёнаи худ машҳур буданд ва шаҳри Нинве чун «шаҳри хунхор» номида шуда буд (Наҳум 3:1–3). Нигоҳ накарда ба ин, Яҳува Юнусро мазаммат кард ва ӯ фурӯтанона ин вазифаро, ки бори дуюм ба ӯ пешкаш карда шуд, қабул кард (Мас. 24:32; Юнус 3:1–3). Гарчанд Юнус дар аввал ин супоришро иҷро кардан нахост, оқибат ӯ иродаи Яҳуваро иҷро намуд (Мат. 21:28–31). Оё мо низ мисли Юнус ба мавъиза кардани хушхабар тайёрем, ҳатто агар Яҳува моро бо воситаи пирони ҷамъомад мазаммат карда бошад, ё мо минтақаеро дорем, ки дар он мавъиза кардан душвор аст?
3. Дар кадом мавридҳо далерӣ ва фидокорӣ талаб карда мешавад?
3 Далерӣ ва рӯҳияи фидокорӣ. Вақте Юнус фаҳмид, ки бо қарори нодурусташ ҳаёти киштибудагонро зери хатар мегузорад, ӯ тайёр буд, ки баҳри дигарон ҷонашро фидо кунад (Юнус 1:3, 4, 12). Сипас, ҳангоми иҷро кардани вазифаи худ, яъне эълон кардани доварии Яҳува, ӯ шояд барои ёфтани ҷои мувофиқ ба маркази шаҳри Нинве равона шуд. Ин рафтор нишонаи тарсончакӣ не, балки далерии пайғамбари Худо мебошад! (Юнус 3:3, 4). Дар бораи мо чӣ гуфтан мумкин аст? Мо низ ба зиддиятҳо нигоҳ накарда, бояд далерона мавъиза кунем (Аъм. 4:29, 31). Мо ҳамчунин бояд рӯҳияи фидокорӣ дошта бошем, яъне барои сарф кардани вақт ва қуввату дороиамон омода бошем (Аъм. 20:24).
4. Чаро мо бояд оиди пайғамбароне, ки барои мо намуна гузоштанд чуқур мулоҳиза ронем?
4 Ҳар боре ки шумо оиди пайғамбарони Худо аз Китоби Муқаддас мехонед, худро дар ин вазъиятҳо тасаввур кунед ва ин барои шумо манфиатбахш хоҳад буд. Аз худ бипурсед: «Дар ин вазъият ман чӣ тавр амал мекардам? Чӣ тавр ман дар ҳаёти худ ба хислатҳои хуби ӯ пайравӣ карда метавонам? (Ибр. 6:11, 12)». Мо дар оянда оиди дигар пайғамбарони содиқи Яҳува мақолаҳоро аз «Хизмат ба Салтанати Худо» дида мебароем. Аз намунаи ин пайғамбарон мо барои худ дарсҳои манфиатбахш гирифта метавонем.