Аз пайғамбарон ибрат гиред. Намунаи Ҳабаққуқ–пайғамбар
1. Чаро гуфтан мумкин аст, ки ҳиссиёти Ҳабаққуқ барои мо шинос аст?
1 Дар ин ҷаҳон зиндагӣ карда мо бо бисёр бадиҳо рӯ ба рӯ мешавем ва аз ин рӯ шояд ҳиссиёти Ҳабаққуқро дар худ ҳис кунем. Ӯ ба Яҳува чунин гуфт: «Чаро ҷафоро ба ман нишон медиҳӣ ва ба хабосат назар меандозӣ?» (Ҳаб. 1:3; 2 Тим. 3:1, 13). Азбаски мо рӯзи доварии Яҳуваро интизорем мулоҳиза рондан оиди суханони Ҳабаққуқ ва намунаи садоқатмандии ӯ ба мо қувват мебахшад (2 Пет. 3:7).
2. Чӣ тавр мо имрӯз содиқ будани худро нишон дода метавонем?
2 Бо имон зиндагӣ кунед. Ба вазъияти қарордоштааш нигоҳ накарда Ҳабаққуқ дар хизмати Яҳува ҳушёр ва фаъол мемонд (Ҳаб. 2:1). Яҳува пайғамбарро боварӣ бахшид, ки суханони Ӯ дар вақташ иҷро хоҳанд шуд ва гуфт, ки «одил бо имони худ хоҳад зист» (Ҳаб. 2:2–4). Ин барои масеҳиёне ки дар анҷоми рӯзҳои охир зиндагӣ мекунанд, чӣ маъно дорад? Боварии комил доштан, ки он рӯз меояд, назар ба донистани вақти омадани он рӯз муҳимтар аст. Имон моро бармеангезад, то ҳушёру бедор бошем ва хизмати Яҳуваро дар ҷои аввал гузорем (Ибр. 10:38, 39).
3. Чаро мо ба Яҳува хизмат карда бояд хурсандиамонро нигоҳ дорем?
3 Дар Яҳува шод бошед. Вақте ки Ҷуҷ аз Моҷуҷ ба халқи Яҳува ҳамла мекунад, имони мо зери озмоиш қарор мегирад (Ҳиз. 38:2, 10–12). Аз сабаби рӯй додани ҷангҳо одамон ва ҳатто онҳое ки дар ҷанг ғолиб меоянд, бо душвориҳо ва норасоиҳои зиёде рӯ ба рӯ мешаванд. Одамон шояд аз норасоии хӯрока танқисӣ кашанд, дороии худро аз даст диҳанд ва сатҳи зиндагиашон паст шавад. Вақте ки чунин душвориҳо рӯй медиҳанд, мо ба он чӣ тавр муносибат мекунем? Ҳабаққуқ интизор буд, ки бо мушкилиҳо рӯ ба рӯ мешавад, аз ин рӯ қарор кард, ки хурсандии худро дар хизмат нигоҳ медорад (Ҳаб. 3:16–19). Ҳамчунин «шод будан ба ҳузури Худованд» ба мо кӯмак мерасонад, то дар озмоишҳои оянда тоб орем (Наҳемё 8:10; Ибр. 12:2).
4. Имрӯз ва дар оянда мо аз чӣ баҳра бурда метавонем?
4 Он шахсоне, ки дар рӯзи доварии Яҳува зинда мемонанд, минбаъд низ бо роҳҳои Яҳува шинос мешаванд (Ҳаб. 2:14). Одамони эҳёшуда низ дар бораи Яҳува таълим мегиранд. Ҳоло бошад, биёед аз ҳар имконият истифода бурда, дар бораи Яҳува ва корҳои аҷоиби Ӯ ба ҳама нақл кунем (Заб. 33:2; 70:17).