Мавъиза ба воситаи домофон дар Вена (Австрия)

Намунаи пешниҳодот

ПЕШНИҲОДИ 1

Сарсухан: Бисёри одамон бо дигарон ва ҳатто бо наздикони худ дағалона гап мезананд. Онҳо фикр намекунанд, ки дигарон аз онҳо хафа мешаванд.

Оят: Мс 15:4

Фикр: Мо бояд кӯшиш кунем, ки беҳтар шавем, то суханони мо мисли «дарахти ҳаёт» бошанд.

Сарсухан: Вақте падару модар ба фарзандаш хона тӯҳфа мекунанд, онҳо хабар гирифта меистанд.

Оят: Зб 113:24

Савол: Ба фикри шумо Худо аз ҳоли мо хабар дорад? Оё Ӯ ҳамин хел зиндагиро барои мо мехост? [fg дарси 5, сарх. 1, 2]

Сарсухан: Вақте одамон мефаҳманд, ки бадбахтиҳое ки имрӯз рӯй медиҳанд, дар Китоби Муқаддас пешгӯӣ шуда буданд, ҳайрон мешаванд.

Оят: 2Тм 3:1–5

[расми саҳифаи 20-ро нишон диҳед. Дар охир аз одам пурсед: «Барои чӣ рӯзҳои мо “охирзамон” номида мешаванд?» Дар бораи вохӯрии оянда гапзанон кунед.]

Аз тарзи намунаҳои пешниҳодот истифода бурда пешниҳоди худро тайёр кунед.