ГАНҶҲОИ КАЛОМИ ХУДО | АЪМОЛ 1–3
Ба ҷамъомад рӯҳи муқаддас фурӯ рехта шуд
Бисёр яҳудиёне, ки соли 33-юми милодӣ барои ҷашн гирифтани иди Ҳафтаҳо ба Ерусалим омаданд, аз кишварҳои гуногун буданд (Ам 2:9–11). Ҳарчанд онҳо Шариати Мӯсоро риоя мекарданд, эҳтимол, тамоми умр дар сарзамини бегона мезистанд (Ир 44:1). Барои ҳамин тарзи либоспӯшӣ ва гапзании баъзе аз онҳо шояд бештар ба одамони кишварашон монанд буд. Вақте ки аз байни онҳо 3000 одам таъмид гирифт, дар ҷамъомади масеҳӣ бисёр одамони гуногунзабон пайдо шуданд. Ба ин нигоҳ накарда онҳо муттаҳид буданд ва «ҳар рӯз дар маъбад якҷоя ҷамъ мешуданд» (Ам 2:46).
Чӣ тавр шумо ба шахсони зерин ғамхорӣ карда метавонед?
Одамоне, ки аз дигар ҷо ба давлати шумо омадаанд
Бародару хоҳарони ҷамъомадатон, ки аз дигар ҷо ба давлати шумо омаданд