ГАНҶҲОИ КАЛОМИ ХУДО | РУМИЁН 4–6
«Худо муҳаббаташро нисбати мо... нишон дод»
Фидияе, ки Яҳува пешкаш кард, барои барқарор намудани номи неки Ӯ ва исботи он ки Худо ба ҳукмронӣ ҳақ дорад ва ҳокимияти Ӯ беҳтарин аст, хеле муҳим мебошад. Он ба мо имконият медиҳад, ки аллакай имрӯз дӯсти Яҳува бошем ва ба ояндаи хушбахт умед пайдо кунем.
Чӣ тавр мо нишон дода метавонем, ки барои фидия миннатдорем?
Ҳаёти худро ба Худо бахшида ва таъмид гирифта мо нишон медиҳем, ки ба фидия имон дорем ва ба Яҳува тааллуқ доштан мехоҳем.
Дар бораи Подшоҳии Худо хушхабарро мавъиза карда мо нишон медиҳем, ки мисли Яҳува ҳама одамонро дӯст медорем (Мт 22:39; Юҳ 3:16).
Боз бо кадом роҳҳо ман ба Яҳува барои фидия миннатдор буданамро нишон дода метавонам?