Соли юбил ва озодии оянда

Соли юбил намегузошт, ки исроилиён доимо ғуломи қарз ва камбағал бошанд (Ибд 25:10; it «Озодӣ»; ба расми муқова нигаред)

Бо фурӯхтани замин шахс, дар асл, онро ба иҷора медод, ки нархаш ба ҳосиле вобаста буд, ки то соли юбил гирифта метавонистанд (Ибд 25:15; it «Мерос»)

Вақте исроилиён ба қонун оиди соли юбил итоат мекарданд, Худо халқашро баракат медод (Ибд 25:18–22; it «Юбил»)

Дар ояндаи наздик одамони содиқ аз гуноҳу марг озод шуда, аз юбили рамзӣ пурра баҳра мебаранд (Рм 8:21).

Барои ба даст овардани озодие, ки Худо ваъда медиҳад, мо бояд чӣ кор кунем?