Эзоҳ

c Ба ақидаи баъзе олимон, он «чор нафар» қавл дода назрӣ шуда буданд (4 Мӯсо 6:1–21). Назр кардани онҳо дар асоси Шариати Мӯсо буд. Ҳарчанд Шариат аллакай бекор шуда буд, Павлус, шояд, фикр кард, ки, агар он мардон назрашонро иҷро намоянд, ягон кори хато намешавад. Барои ҳамин ӯ розӣ буд бо онҳо рафта, хароҷоташонро рӯпӯш кунад. Маълум нест, ки он мардон чӣ гуна назр карда буданд. Чизе набошад, Павлус бовар надошт, ки қурбон кардани ҳайвонҳо (чуноне ки назриён мекарданд) шахсро аз гуноҳ пок месозад. Аз ин рӯ ба гумон аст, ки Павлус ба чунин кор шарик шуда бошад. Охир, баъди он ки Исои Масеҳ ҷисми комилашро қурбон кард, қурбонии ҳайвонҳо гуноҳҳоро рӯпӯш карда наметавонист. Чӣ хел амал кардани Павлус ба мо пурра маълум нест, лекин мо дилпурем, ки ӯ ба корҳое, ки виҷдонаш намебардошт, даст назад.