Эзоҳ

b Тартуллус Феликси ҳокимро барои «сулҳу осоиштагии бузурге», ки барои халқ кард, миннатдорӣ намуд. Лекин дар асл ҳангоми ҳукмронии Феликс дар Яҳудия тинҷиву оромӣ набуд. Баръакс, зулму зӯроварӣ ба дараҷае зиёд буд, ки дар давраи ягон ҳокими румӣ — то замони шӯриш бар зидди румиён — ин тавр набуд. Инчунин барои корҳои Феликс аз номи яҳудиён «ҳазорон бор шукрона» гуфтан дурӯғи маҳз буд. Аксари яҳудиён Феликсро шум медиданд, зеро ӯ ҳаёти онҳоро талх месохт ва исёнҳояшонро бераҳмона саркӯб мекард (Кор. 24:2, 3).