Эзоҳ

a Ҷолиби диққат аст, ки пас аз даҳ асри марги Довуд гурӯҳи фариштагон ба чӯпононе, ки дар наздикии Байт–Лаҳм рамаи худро бонӣ мекарданд, тавлиди Масеҳро эълон намуданд (Луқ. 2:4, 8, 13, 14).