Эзоҳ
b Дар замони қадим чунин расм буд, ки агар мард соҳиби писар нашуда вафот мекард, бародараш бояд зани бевамондаи вайро мегирифт, то ки фарзанд ба дунё оварда, насли бародарашро давом диҳад (Ҳас. 38:8; Такр. Ш. 25:5, 6).
b Дар замони қадим чунин расм буд, ки агар мард соҳиби писар нашуда вафот мекард, бародараш бояд зани бевамондаи вайро мегирифт, то ки фарзанд ба дунё оварда, насли бародарашро давом диҳад (Ҳас. 38:8; Такр. Ш. 25:5, 6).