Эзоҳ

a Шояд ягон масеҳӣ қарор кунад, ки барои шикор ё худро аз ҳайвонҳои ваҳшӣ муҳофизат кардан яроқ дошта бошад. Дар ин ҳолат, вақте ӯ яроқро истифода намебарад, нағзаш онро бе тир нигоҳ дорад, ба қисмҳо ҷудо карда монад ва дар ягон ҷойи бехатар қулф кунад. Баъзе мамлакатҳо барои нигоҳ доштани яроқ қонуну қоидаҳои махсус доранд. Масеҳиён бояд ин қонунҳоро риоя намоянд (Рум. 13:1).