Эзоҳ

f ШАРҲИ РАСМ: Исо дар давоми ҳаёти заминии худ муҳаббати самимиашро ба Яҳува бо он нишон дод, ки аҳкоми Яҳуваро риоя мекард ва ба пайравонаш низ риояи онҳоро ёд медод.