Ҳизқиёл
30 Яҳува боз ба ман паём фиристода гуфт: 2 «Эй фарзанди одам, пешгӯйӣ карда бигӯ: “Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд:
“Фиғон бардошта бигӯед: “Эй вой, ки он рӯз меояд!”,
3 Зеро он рӯз, рӯзи Яҳува, наздик аст.+
Он рӯз рӯзи абрҳои тира хоҳад буд,+ замоне ки халқҳо доварӣ карда мешаванд.+
4 Шамшер бар Миср меояд ва, вақте он мисриёнро куштан гирад, Ҳабашистонро даҳшат фаро мегирад.
Сарвати Мисрро гирифта, бунёдашро хароб месозанд.+
5 Ҳабашистон,+ Фут,+ Луд ва тамоми мардуми гуногунмиллат,
Куб ва аҳли замини аҳд* —
Ҳамаашон, аз дами шамшер мемиранд”.
6 Яҳува чунин мегӯяд:
“Мададгорони Миср низ фурӯ меғалтанд
Ва қуввате, ки Миср бо он каттагӣ мекард, шикаста мешавад.+
Онҳо дар замини худ, аз Миҷдӯл+ то Асвон,+ аз дами шамшер мемиранд,— мегӯяд Парвардигор Яҳува.— 7 Замини онҳо холитарин кишвар ва шаҳрҳояшон валангортарин шаҳрҳои дунё мешаванд.+ 8 Вақте Мисрро оташ занам ва тамоми ҳамдастонаш шикаст хӯранд, мефаҳманд, ки ман Яҳува ҳастам. 9 Дар он рӯз ман бо киштиҳо хабаррасонҳоро фиристода, Ҳабашистони азхудрафтаро ба ларза меорам. Дар рӯзи шикасти Миср ҳабашиёнро воҳима зер мекунад. Он рӯз ҳатман меояд”.
10 Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд: “Ман мардуми сершумори Мисрро бо дасти Набукаднесари шоҳи Бобил нобуд мекунам.+ 11 Ӯ ва лашкараш, ки бераҳмтарини халқҳост,+ ба ин замин оварда мешаванд, то онро валангор кунанд. Онҳо бар Миср шамшер кашида, заминашро аз куштагон пур месозанд.+ 12 Ман шохобҳои Нилро+ хушк мекунам ва заминро ба бадкорон мефурӯшам. Ман он замину ҳар чизеро, ки дар он аст, бо дасти бегонагон хароб месозам.+ Инро ман, Яҳува, гуфтаам”.
13 Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд: “Ман ҳамчунин бутҳои ҳаромро* нест карда, худоёни бекораи Нуфро* нобуд месозам.+ Аз замини Миср дигар мире пайдо намешавад ва ман дар замини Миср тарсу ҳаросро ҷо мекунам.+ 14 Ман Фатрусро+ харобазор месозам, Сӯанро оташ мезанам ва Нӯро* ҷазо медиҳам.+ 15 Ман бар Син, истеҳкоми Миср, хашмамро фурӯ мерезам ва мардуми Нӯро нобуд мекунам. 16 Вақте Мисрро оташ занам, Син ба даҳшат меояд, Нӯ рахнадор мешавад ва Нуф* дар рӯзи равшан ба ҳуҷуми душман дучор мегардад. 17 Ҷавонони Ӯн* ва Фибаст аз дами шамшер меафтанд ва сокинони шаҳрҳо ба асирӣ мераванд. 18 Вақте юғи* зулми Мисрро бишканам,+ дар Таҳфанҳес рӯз ба торикӣ табдил меёбад. Қуввате, ки ӯ бо он каттагӣ мекард, нест мешавад,+ абрҳо ӯро мепӯшонанд ва мардуми шаҳракҳояш ба асирӣ мераванд.+ 19 Ман Мисрро ҷазо медиҳам ва онҳо мефаҳманд, ки ман Яҳува ҳастам”».
20 Дар соли 11-ум, дар рӯзи ҳафтуми моҳи якум, Яҳува ба ман паём фиристода гуфт: 21 «Эй фарзанди одам, ман дасти фиръавни подшоҳи Мисрро шикастам. Онро ҷароҳатбандӣ намекунанд, ки шифо ёбад, ва тахтабанд наменамоянд, ки зӯраш ба бардоштани шамшер расад.
22 Аз ин рӯ Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд: “Ман бар зидди фиръавни подшоҳи Миср ҳастам.+ Ман дастони ӯро, ҳам дасти сиҳат ва ҳам дасти шикастаашро, мешиканам+ ва шамшерро аз дасташ меафтонам.+ 23 Баъд аз ин ман мисриёнро дар миёни халқҳо пароканда ва дар кишварҳо титу парешон месозам.+ 24 Ман дастони подшоҳи Бобилро қавӣ мегардонам+ ва шамшерамро ба дасташ медиҳам.+ Дастони фиръавнро бошад, мешиканам ва ӯ пеши подшоҳи Бобил мисли касе, ки ҷон меканад, оҳу фиғон хоҳад кард. 25 Ман дастони подшоҳи Бобилро қавӣ месозам, дастони фиръавн бошад, сусту бемадор мешаванд. Вақте шамшерамро ба дасти подшоҳи Бобил диҳам ва ӯ онро бар зидди замини Миср кор фармояд,+ онҳо мефаҳманд, ки ман Яҳува ҳастам. 26 Ман мисриёнро дар миёни халқҳо пароканда ва дар кишварҳо титу парешон месозам.+ Он гоҳ онҳо мефаҳманд, ки ман Яҳува ҳастам”».