Ҳизқиёл
15 Яҳува боз ба ман паём фиристода гуфт: 2 «Эй фарзанди одам, дарахти ток аз дигар дарахтон ва ё шохаи дарахтони ҷангал чӣ фарқ дорад? 3 Оё чӯби он ба чизе кор меояд? Оё мардум аз он мех месозанд, то чизҳояшонро овезанд? 4 Не. Онро чун ҳезум ба оташ мепартоянд ва сару нӯгаш сӯхта, миёнааш нимсӯз мешавад. Оё он акнун ба чизе кор меояд? 5 Он пеш аз сӯхта шуданаш чӣ буд ки, баъди дар оташ сӯхтанаш ба чизе кор ояд?!
6 Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд: “Чуноне ки ман дарахти токро аз миёни дарахтони ҷангал барои ҳезумӣ додаам, бо сокинони Ерусалим низ ҳамин тавр амал мекунам.+ 7 Ман зидди онҳо баромадаам. Онҳо як бор аз оташ халос хӯрданд, аммо оқибат ба коми он мераванд. Вақте зидди онҳо бароям, шумо мефаҳмед, ки ман Яҳува ҳастам.+
8 Ман он заминро харобазор мегардонам,+ чунки онҳо ба ман бевафоӣ карданд”,+— мегӯяд Парвардигор Яҳува».