5. Аз куҷо мо медонем, ки Иброҳим «интизори шаҳре буд», ки Худо бино кардааст?

⁵ Чӣ тавр Иброҳим нишон дод, ки «шаҳр» ё Подшоҳиеро, ки Худо барпо карданист, интизор аст? Инро тарзи ҳаёти ӯ нишон медод. Вай шаҳрванди ягон салтанати заминӣ набуд. Ӯ аз як ҷо ба ҷойи дигар кӯчида чун мусофир зиндагӣ мекард; ҳеҷ гоҳ хонаи доимӣ ва бароҳат намесохт ва ягон ҳокимияти одамиро дастгирӣ намекард. Илова бар ин Иброҳим намекӯшид, ки ҳокимияти худро барпо кунад. Ба ҷойи ин вай ба Яҳува итоаткор мемонд ва иҷрошавии ваъдаи Ӯро интизор мешуд. Ҳамин тавр Иброҳим нишон медод, ки ба Яҳува имон ва боварии хеле қавӣ дорад. Биёед бинем, ки ӯ бо кадом мушкилиҳо дучор шуд ва мо аз ӯ чӣ дарс гирифта метавонем.

7. Чаро Иброҳим бояд имони қавӣ медошт, ки Яҳува ӯ ва оилаашро дар паноҳаш нигоҳ медорад?

⁷ Иброҳим бояд имони қавӣ медошт, ки Яҳува ӯ ва оилаашро дар паноҳаш нигоҳ медорад. Чаро? Чунки ӯ ва занаш Соро хонаи бехатар ва бароҳати худро дар шаҳри Ур тарк карда ба саҳроҳои кушоди Канъон рафт, то дар хаймаҳо зиндагӣ кунад. Дар ин ҷо манзили онҳоро дигар деворҳои ғафс ва оброҳаҳои чуқур ҳимоя намекарданд ва душманон ба осонӣ метавонистанд ба онҳо ҳамла оранд.

8. Боре Иброҳим бо кадом мушкилӣ дучор шуд?

⁸ Иброҳим хости Худоро иҷро мекард, вале боре чунин шуд, ки ӯ барои хӯрондани оилааш хӯроки кофӣ надошт. Дар замине, ки Яҳува ӯро ба он ҷо фиристод, қаҳтӣ рӯй дод. Он қаҳтӣ чунон сахт буд, ки Иброҳим қарор дод бо оилааш муваққатан ба Миср меравад. Аммо вақте ки ӯ дар Миср буд, фиръавн — подшоҳи он сарзамин зани Иброҳимро аз назди ӯ гирифта ба хонаи худ овард. Тасаввур кунед, ки Иброҳим барои занаш чӣ қадар хавотир шуд, то даме ки Яҳува фиръавнро ба баргардондани Соро водор кунад (Ҳас. 12:10–19).

9. Иброҳим бояд ба кадом душвориҳои оилавӣ тоб меовард?

⁹ Дар оилаи Иброҳим мушкилиҳои ҷиддӣ буданд. Ҳамсари азизи ӯ Соро кӯдакдор шуда наметавонист. Онҳо аз доғи бефарзандӣ солҳои зиёд азоб мекашиданд. Оқибат Соро канизаш Ҳоҷарро ба Иброҳим ба занӣ дод, то ки вай барои онҳо фарзанд таваллуд кунад. Вале вақте дар қади Ҳоҷар Исмоил пайдо шуд, ӯ Сороро паст задан гирифт. Муносибати онҳо то дараҷае бад шуд, ки аз дасти Соро Ҳоҷар аз хона гурехт (Ҳас. 16:1–6).

10. Бо Исмоил ва Исҳоқ кадом воқеаҳо рӯй доданд, ки аз боиси онҳо боварии Иброҳим ба Яҳува озмуда шуд?

¹⁰ Ниҳоят, Соро ҳомиладор шуда писаре зоид, ки Иброҳим номи ӯро Исҳоқ гузошт. Иброҳим ҳар ду писарашро — ҳам Исмоил ва ҳам Исҳоқро дӯст медошт. Вале аз боиси он ки Исмоил бо Исҳоқ бад муомила мекард, Иброҳим маҷбур шуд, ки Исмоил ва Ҳоҷарро аз хонааш равона кунад (Ҳас. 21:9–14). Баъдтар Яҳува аз Иброҳим хоҳиш кард, ки Исҳоқро ба қурбонӣ орад (Ҳас. 22:1, 2; Ибр. 11:17–19). Дар ҳарду маврид ҳам Иброҳим бояд ба Яҳува такя мекард, ки Ӯ ваъдаҳояшро дар бобати писарони ӯ иҷро мекунад.

11. Чаро ба Иброҳим лозим буд, ки Яҳуваро босаброна интизор шавад?

¹¹ Дар давоми тамоми ҳаёташ Иброҳим пурсабрӣ ва ба Яҳува такя карданро ёд гирифт. Вақте ӯ бо оилааш шаҳри Урро тарк кард, эҳтимол синнаш аз 70 гузашта буд (Ҳас. 11:31–12:4). Қариб 100 сол ӯ замини Канъонро гаштугузор намуда дар хаймаҳо зиндагӣ кард. Иброҳим дар синни 175-солагӣ аз олам чашм пӯшид (Ҳас. 25:7). Вале ӯ иҷрошавии ваъдаи Яҳуваро, ки замини мусофираташ ба насли ӯ дода мешавад, надид. Ҳамчунин умри ӯ ба он нарасид, ки барпо шудани шаҳри деринтизор, яъне Подшоҳии Худоро бинад. Бо вуҷуди ин Иброҳим умри дароз дид ва аз ҳаёти худ серу қаноатманд вафот кард (Ҳас. 25:8). Ҳарчанд ба вай лозим омад, ки ба душвориҳои зиёд тоб орад, ӯ имонашро қавӣ нигоҳ дошт ва умедашро аз Яҳува намеканд. Чаро ӯ истодагарӣ карда тавонист? Зеро Яҳува Иброҳимро тамоми умраш дар паноҳи Худ нигоҳ медошт ва бо ӯ чун дӯст муносибат мекард (Ҳас. 15:1; Иш. 41:8; Яъқ. 2:22, 23).