10. a) Моҳи нисони соли 1513 то эраи мо Яҳува ба исроилиён чӣ гуна дастурот дод? б) Чаро Мусо ба дастуроти Худо итоат кард?

¹⁰ Моҳи нисони соли 1513 то эраи мо, Яҳува ба Мусо ва Ҳорун гуфт, ки ба исроилиён чунин дастуроти ғайриоддӣ диҳад: гӯсфанд ё бузи наринаи беайбро интихоб карда, онро забҳ намоянд ва хунашро ба болодариву паҳлӯдариҳои худ моланд (Хур. 12:3–7). Мусо чӣ тавр муносибат кард? Павлуси ҳавворӣ баъдтар дар бораи ӯ навишт: «Бо имон ӯ фисҳ ва пошидани хунро ба амал овард, то ки несткунандаи нахустзодагон ба онҳо даст нарасонад» (Ибр. 11:28). Мусо медонист, ки Яҳува Худои боваринок аст. Ӯ ба ваъдаи Яҳува оиди нобуд кардани писарони нахустзодаи Миср имон зоҳир кард.

11. Чаро Мусо дигаронро огоҳ кард?

¹¹ Писарони худи Мусо аз афташ дар Мидён буданд — дар ҷое, ки аз «несткунанда» дур будa (Хур. 18:1–6). Вале ӯ ба амри Худо итоат карда, ба дигар исроилиён, ки писарони нахустзодаашон дар хатар буданд, дастурот дод. Ба ҳаёти дигар ҳамқавмонаш хатар таҳдид мекард ва Мусо ба онҳо муҳаббат зоҳир карда, зуд амал намуд. Ӯ ба зудӣ «ҳамаи пирони Исроилро даъват намуда, ба онҳо гуфт», ки рафта барраи фисҳро забҳ кунанд (Хур. 12:21).

12. Яҳува ба мо расонидани кадом хабари муҳимро супориш додааст?

¹² Халқи Яҳува имрӯз зери роҳбарии фариштагон хабари муҳимеро ба ҳама мерасонанд: «Аз Худо тарсед ва Ӯро ҷалол диҳед, зеро ки соати доварии Ӯ фаро расидааст; ва ба Офаридгори осмон ва замин, ва баҳр ва чашмаҳои об саҷда кунед» (Ваҳй 14:7). Ҳоло вақти эълон кардани ин хабар аст. Мо бояд одамонро огоҳ кунем, ки аз Бобили бузург бароянд, то ки «дар гуноҳҳояш шарик» нашаванд (Ваҳй 18:4). «Гӯсфандони дигар» ҳамроҳи масеҳиёни тадҳиншуда онҳоеро, ки аз Худо бегонаанд, илтиҷо мекунанд, ки «бо Худо мусолиҳа» намоянд (Юҳ. 10:16; 2 Қӯр. 5:20).

13. Чӣ ба шумо кӯмак мекунад, ки хушхабарро бо ҷидду ҷаҳди бештар мавъиза кунед?

¹³ Мо дарк мекунем, ки дар «соати доварӣ» зиндагӣ карда истодаем. Мо инчунин мефаҳмем, ки Яҳува беҳуда ба мо намегӯяд, ки кори мавъиза ва шогирдсозиро бетаъхир иҷро кунем. Юҳаннои ҳавворӣ дар рӯъё «чор фариштаи дар чор гӯшаи замин истодаро... [дид], ки чор боди заминро нигоҳ медоштанд» (Ваҳй 7:1). Оё шумо бо чашми имон он фариштагонро, ки ба сар додани бодҳои ҳалокатовари мусибати бузург омодаанд, мебинед? Агар ҳа, пас шумо бо ҷидду ҷаҳди бештар мавъиза хоҳед кард.