Худо дӯсти беҳтарин аст

Дӯсти Худо гардидан беҳтарин рӯйдоди зиндагии шумо хоҳад буд. Худо шуморо хоҳад омӯзонид, ки чӣ гуна хушбахт ва бехатар зиндагӣ кардан мумкин аст. Ӯ шуморо аз эътиқодҳои дурӯғин ва одатҳои харобиовар озод хоҳад намуд. Ӯ дуоҳои шуморо гӯш хоҳад кард. Худо ба шумо кӯмак хоҳад кард, то оромӣ ва устуворӣ ёбед (Забур 70:5; 72:28). Худо шуморо дар вақти душвориҳо нигаҳбон хоҳад буд (Забур 17:19). Ҳамчунин Худо ба шумо ҳаёти ҷовидонаро пешкаш мекунад (Румиён 6:23).

Ба Худо наздик шуда, ба дӯстони Худо наздикӣ хоҳед ёфт. Онҳо дӯстони шумо низ хоҳанд шуд. Онҳо бароятон ҳамчун бародарону хоҳарон хоҳанд буд. Онҳо аз омӯзонидани шумо доир ба Худо хушнуд мешаванд ва шуморо дастгирӣ мекунанд.

Мо ба Худо баробар нестем. Ҳангоме ки дӯстӣ бо Худоро ҷӯёнед, як ҳақиқати муҳимро бояд бифаҳмед, ки дӯстӣ бо Худо дӯстии байни инсонҳо нест. Ӯ аз мо хеле бузургтар ба синну сол, хирадмандтар ва тавонотар аст. Ӯ Ҳокими қонунии мост. Бинобар ин, агар бихоҳем, ки дӯсти Ӯ бошем, бояд ба Ӯ гӯш диҳем ва гуфтаҳояшро ба ҷо оварем. Ин ҳамеша ба манфиати мо хоҳад буд (Ишаъё 48:18).