Диққати худро ба тарафдорӣ кардани ҳокимияти Яҳува равона созед
«Бидонанд, ки танҳо Ту, ки исмат Худованд аст, бар тамоми замин Ҳаққи Таоло ҳастӣ» (ЗАБ. 82:19).
1, 2. а) Чӣ барои одамон бояд аз ҳама муҳим бошад? б) Чаро мо бояд имконияти тарафдорӣ кардани ҳокимияти Яҳуваро қадр кунем?
ИМРӮЗ барои бисёр одамон чизи аз ҳама муҳим пул мебошад. Ҳушу ёди онҳо бо он банд аст, ки чӣ тавр пулу мол ҷамъ кунанд ва онро аз даст надиҳанд. Барои дигарон бошад, чизи муҳимтарин оила, саломатӣ ё дар ҳаёт комёб шудан аст.
2 Лекин ҳокимияти Яҳуваро тарафдорӣ кардан барои одамон бояд аз ҳамаи ин чизҳо муҳимтар бошад ва мо набояд инро фаромӯш кунем. Аммо кору бори ҳаррӯза диққатамонро аз ин кор дур карда метавонад. Мо чунон бо ташвишҳои зиндагӣ овора шуда метавонем, ки дар бораи муҳим будани дастгирии ҳокимияти Худо фикр намекунем. Ё шояд душвориҳоямон пеши чашмони моро гирифта, имкон намедиҳанд, ки ба ин чизи муҳим назар дӯзем. Агар мо имконияти тарафдорӣ кардани ҳокимияти Яҳуваро қадр кунем, душвориҳои зиндагиро осонтар паси сар мекунем ва ба Ӯ наздиктар мешавем.
ЧАРО ТАРАФДОРӢ КАРДАНИ ҲОКИМИЯТИ ЯҲУВА ХЕЛЕ МУҲИМ АСТ?
3. Шайтон дар бораи ҳукмронии Худо чӣ гуфт?
3 Шайтон ҳақ будани ҳокимияти Яҳуваро зери шубҳа гузошт. Ӯ гуфт, ки ҳукмронии Худо нодуруст аст ва офаридаҳояшро аз чизи хубе маҳрум мекунад. Аз рӯйи гуфти Шайтон, агар худи одамон ҳукмронӣ кунанд, хушбахттар мешаванд ва фоидаи бештар мегиранд (Ҳас. 3:1–5). Иблис ҳамчунин даъво кард, ки ягон одам ба Худо пурра содиқ нест, чунки дар вақти душворӣ аз ҳокимияти Ӯ рӯ мегардонад (Айюб 2:4, 5). Аз ин сабаб Яҳува ба одамизод вақт дод, то маълум шавад, ки ҳаёт бе роҳбарии Худо то чӣ андоза талх аст.
4. Чаро савол оиди ҳақ будани ҳукмронии Яҳува бояд ҳал шавад?
4 Яҳува пешакӣ медонист, ки тӯҳмати Шайтон асос надорад. Пас, чаро Ӯ ба Шайтон вақт дод, ки ақидаашро исбот кунад? Чунки ҳалли ин масъала ба ҳамаи офаридаҳои бошуури Худо дахл дошт. (Забур 82:19-ро хонед.) Ғайр аз ин, ҷуфти аввалин ва баъд боз бисёр одамони дигар ҳокимияти Яҳуваро рад карданд. Барои ҳамин баъзеҳо гумон карда метавонистанд, ки даъвои Шайтон ҳақ аст. То даме ки савол оиди ҳукмронии Яҳува барои одамон ва фариштаҳо ҳал нашавад, дар байни нажодҳо, халқу миллатҳо, оилаҳо ва шахсони алоҳида бесару сомонӣ боқӣ мемонад. Лекин, вақте исбот мешавад, ки Яҳува барои ҳукмронӣ кардан ҳақ дорад, ҳама ба роҳбарии одилонаи Ӯ итоат хоҳанд кард ва дар тамоми олам осоиштагӣ барқарор мегардад (Эфс. 1:9, 10).
5. Мо барои тарафдорӣ кардани ҳокимияти Яҳува чӣ кор карда метавонем?
5 Ба наздикӣ дурусту одилона будани ҳукмронии Яҳува тасдиқ хоҳад шуд. Ҳокимияти Шайтон ва одамон барор намеёбад ва нест карда мешавад, ҳокимияти Худо бошад, муваффақ мегардад. Онҳое ки ба Худо содиқ мемонанд, нишон медиҳанд, ки одамон метавонанд беайбиашонро нигоҳ доранд ва ҳукмронии Худоро тарафдорӣ кунанд (Иш. 45:23, 24). Оё шумо мехоҳед дар қатори чунин одамон бошед? Барои ин лозим аст, ки диққати худро ба ҳокимияти Яҳува равона карда онро тарафдорӣ намоем ва муҳим будани инро нағз дарк кунем.
ЧИЗИ МУҲИМТАР АЗ НАҶОТ
6. Ҳал шудани савол оиди ҳокимияти Яҳува то чӣ андоза муҳим аст?
6 Ҳал шудани савол оиди ҳақ будани ҳокимияти Яҳува аз хушбахтии мо муҳимтар аст. Оё ин маънои онро дорад, ки наҷот ёфтани мо муҳим нест ё Худо нисбати мо бепарво аст? Не, албатта. Чаро чунин гуфтан мумкин аст?
7, 8. Чӣ тавр иҷро шудани ниятҳои Яҳува ҳақ будани ҳокимияти Ӯро нишон медиҳад?
7 Яҳува одамонро хеле дӯст медорад ва онҳо барояш пурарзишанд. Ӯ Писарашро қурбон кард, то ки мо наҷот ёфта, ҷовидона зиндагӣ кунем (Юҳ. 3:16; 1 Юҳ. 4:9). Агар Яҳува он ниятеро, ки нисбати одамизод дорад, иҷро накунад, гапи Шайтон ҳақ мебарояд. Ҳамчунин дуруст будани суханони онҳое, ки ба ҳокимияти Худо муқобиланд, тасдиқ мешавад. Онҳо мазоҳу масхара карда чунин мегӯянд: «Куҷост ваъдаи омадани Ӯ? Зеро аз замоне ки падарон вафот кардаанд, ҳама чиз ончунон ки аз аввали офариниш буд, боқӣ мондааст» (2 Пет. 3:3, 4). Яҳува ба ваъдаҳояш вафо мекунад, зеро исботи ҳақ будани ҳокимияташ наҷот додани одамони итоаткорро низ дар бар мегирад. (Ишаъё 55:10, 11-ро хонед.) Илова бар ин, Яҳува аз рӯйи муҳаббат ҳукмронӣ мекунад ва мо боварӣ дошта метавонем, ки Ӯ ходимони содиқашро дӯст медорад ва қадр мекунад (Хур. 34:6).
8 Ҳарчанд барои Яҳува исбот кардани дурустии ҳокимияташ хеле муҳим аст, Ӯ дар бораи мо фаромӯш намекунад. Ӯ ғами моро мехӯрад ва мехоҳад, ки наҷот диҳад. Вале мо бояд ба ин чизҳо назари дуруст дошта бошем ва доимо ҳокимияти Яҳуваро тарафдорӣ кунем.
АЙЮБ НУҚТАИ НАЗАРАШРО ДИГАР КАРД
9. Шайтон Айюбро дар чӣ айбдор кард? (Ба расми аввали мақола нигаред.)
9 Дар китоби Айюб, ки яке аз китобҳои қадимтарини Навиштаҳои Муқаддас мебошад, нишон дода шудааст, ки назари дуруст доштан муҳим аст. Аз ин китоб мо мефаҳмем, ки Шайтон Айюбро айбдор кард. Ӯ гуфт, ки агар Айюб сахт азоб кашад, аз Худо рӯй мегардонад. Шайтон хост, ки худи Худо ӯро азоб диҳад. Яҳува ин корро накард, лекин иҷозат дод, ки Шайтон Айюбро озмояд. Худо гуфт: «Ҳар чизе ки ӯ дорад, дар дасти туст». (Айюб 1:7–12-ро хонед.) Дар як муддати кӯтоҳ Айюб хизматгорон, чорво ва даҳ фарзанди дилбандашро аз даст дод. Шайтон ин корро тавре кард, ки гӯё Худо Айюбро ҷазо додааст (Айюб 1:13–19). Баъд Шайтон ӯро ба касалии дарднок ва нафратоваре гирифтор кард (Айюб 2:7). Ғайр аз ин, суханони сахти занаш ва ба ном се дӯсташ ӯро хеле рӯҳафтода карданд (Айюб 2:9; 3:11; 16:2).
10. a) Чӣ тавр Айюб беайбиашро исбот кард? б) Чаро Айюбро ислоҳ кардан лозим шуд?
10 Оё айбдоркунии Шайтон рост баромад? Не, Шайтон дар ҳаққи Айюб тӯҳмат кард, чунки ин марди худотарс ҳатто дар душвориҳои сахттарин аз Худо рӯй нагардонд (Айюб 27:5). Лекин ӯ муддате фикрронии нодуруст дошт. Ӯ дар бораи исбот кардани росткории худ бисёр фикр мекард ва ҳатто аз Худо талаб кард, ки сабаби ранҷу азобашро гӯяд (Айюб 7:20; 13:24). Мо шояд азобҳои Айюбро ба назар гирифта фикр кунем, ки чунин талаби ӯ ҳеҷ нодурустие надорад. Вале Яҳува дид, ки фикрронии Айюбро ислоҳ кардан лозим аст. Биёед бинем, ки Яҳува инро чӣ тавр кард.
11, 12. Чӣ тавр Яҳува Айюбро ислоҳ намуд ва ӯ ба ин чӣ гуна муносибат кард?
11 Суханоне, ки Худо ба Айюб гуфт, дар бобҳои 38 то 41-и китоби Айюб навишта шудаанд. Лекин дар ягон ҷойи ин бобҳо гуфта нашудааст, ки Яҳува ба Айюб сабаби азоб кашидани ӯро фаҳмонд. Худо мисли касе, ки худро сафед мекунад, фаҳмонданӣ набуд, ки чаро Айюб азоб мекашад. Яҳува мехост, ки Айюб худро бо Ӯ муқоиса намояд ва бузургии Худоро ба ёд оварда, дар бораи чизҳои муҳимтар фикр кунад. (Айюб 38:18–21-ро хонед.) Ин ба Айюб ёрӣ дод, ки фикрашро дигар кунад.
12 Магар маслиҳати Яҳува ба Айюб, ки ин қадар азоб кашид, сахтгирона буд? Не, албатта. Айюб низ чунин намеҳисобид. Ба ҳамаи азобу уқубатҳояш нигоҳ накарда, ӯ аз Яҳува миннатдор буд. Ӯ ҳатто чунин гуфт: «Аз суханонам нафрат дорам, ва дар хок ва хокистар пушаймон мешавам» (Айюб 42:1–6). Пештар Элиҳуи ҷавон низ ба Айюб маслиҳат дода буд, ки фикррониашро дигар кунад (Айюб 32:5–10). Айюб маслиҳати Худоро қабул кард ва тарзи фикррониашро ислоҳ намуд. Баъд аз ин Яҳува ба дигарон гуфт, ки аз Айюб розӣ аст, чунки ӯ дар озмоишҳо содиқ монд (Айюб 42:7, 8).
13. Чаро гуфтан мумкин аст, ки маслиҳати Яҳува ба Айюб муддати дароз фоида овард?
13 Маслиҳати Яҳува ба Айюб баъди ба охир расидани озмоишҳояш низ фоида меовард. Чӣ тавр? Ҳарчанд «Худованд охири Айюбро бештар аз аввали ӯ баракат дод», барои ба худ омадани Айюб ва барқарор кардани чизҳое, ки ӯ дошт, вақт лозим буд. Масалан, баъдтар ӯ соҳиби «ҳафт писар ва се духтар» шуд (Айюб 42:12–14). Лекин вай он фарзандонашро, ки аз дасти Шайтон мурда буданд, ёд мекард. Дар аввал шояд азобҳои Айюб зуд-зуд пеши назараш меомаданд. Ҳатто вақте ки ӯ, эҳтимол, сабаби мусибатҳояшро каму беш мефаҳмид, ӯ баъзан фикр мекард, ки барои чӣ ин қадар сахт азоб кашид. Чӣ гуна фикрҳое ба сари Айюб наомада бошанд, ӯ метавонист дар бораи маслиҳате, ки Худо дода буд, мулоҳиза кунад. Ин ба ӯ кӯмак мекард, ки минбаъд низ фикрронии дуруст дошта бошад ва тасаллӣ ёбад (Заб. 93:19).
Оё шумо ба душвориҳоятон нигоҳ накарда дар бораи чизи муҳимтарин фикр мекунед? (Ба сархати 14 нигаред.)
14. Мо аз воқеаи Айюб чӣ дарс мегирем?
14 Воқеае, ки бо Айюб рӯй дод, ба мо ёрӣ медиҳад, ки назари дуруст дошта бошем ва тасаллӣ ёбем. Китоби Айюб, ки Яҳува онро дар Каломаш ҷой дод, «барои омӯхтани мо навишта шудааст, то ки мо аз Навиштаҳо сабр ва тасаллӣ пайдо карда, умедвор бошем» (Рум. 15:4). Аз ин китоб мо мефаҳмем, ки набояд аз ҳад зиёд дар бораи худ фикр карда тарафдорӣ намудани ҳокимияти Яҳуваро фаромӯш кунем. Агар мо имконияти сафед кардани ҳокимияти Яҳуваро қадр кунем, бароямон мисли Айюб дар душвориҳо содиқ мондан осонтар мешавад.
15. Дар душвориҳо содиқ мондани мо чӣ натиҷа меорад?
15 Аз мисоли Айюб мо мефаҳмем, ки душвориҳоямон аз мо норозӣ будани Худоро нишон намедиҳанд. Баръакс, душвориҳо имкон медиҳанд, ки ҳокимияти Яҳуваро тарафдорӣ кунем (Мас. 27:11). Вақте ки мо сабру тоқат мекунем, он «ботаҷрибагиро» ба вуҷуд меоварад, ботаҷрибагӣ бошад, умедамонро қавитар мекунад. (Румиён 5:3–5-ро хонед.) Аз воқеаи Айюб мо мефаҳмем, ки «Худованд раҳмон ва бахшанда аст» (Яъқ. 5:11). Мо боварӣ дошта метавонем, ки Яҳува мо ва ҳамаи онҳоеро, ки ҳукмронии Ӯро дастгирӣ мекунанд, баракат медиҳад. Донистани ин ба мо қувват мебахшад, ки «бо шодӣ дорои ҳар сабот ва сабр» бошем (Қӯл. 1:11).
ДИҚҚАТАТОНРО АЗ ЧИЗИ АСОСӢ ДУР НАКУНЕД
16. Чаро мо бояд ба худ хотиррасон кунем, ки дастгирӣ намудани ҳокимияти Худо хеле муҳим аст?
16 Вақте ки бо душвориҳо рӯ ба рӯ мешавем, диққати худро ба сафед кардани ҳокимияти Яҳува равона сохтан осон нест. Агар мо дар бораи душвориҳо аз ҳад зиёд фикр кунем, ҳатто душвориҳои хурд дар назарамон чун «фил» метобанд. Дар чунин ҳолатҳо ба худ хотиррасон кардан даркор аст, ки дастгирӣ намудани ҳокимияти Худо муҳимтар мебошад.
17. Чӣ ба мо кӯмак мекунад, ки диққатамон аз чизи муҳимтарин дур нашавад?
17 Агар мо бо хизмати Яҳува банд бошем, диққатамон аз чизи муҳимтарин дур намешавад. Мисоли хоҳареро меорем, ки Реней ном дошт. Ӯ бо оқибатҳои сактаи майнаи сар мубориза мебурд ва рӯзе набуд, ки дардро ҳис накунад. Ба замми ин, ӯ ба касалии саратон гирифтор буд. Вақте ки ӯ дар беморхонаҳо табобат мегирифт, ба кормандони он ҷо, беморон ва ба касоне, ки хабаргирӣ меомаданд, мавъиза мекард. Дар яке аз беморхонаҳо Реней дар давоми дую ним ҳафта 80 соат хизмат кард. Ҳарчанд вай медонист, ки рӯзҳояш башумор аст, ҳеҷ гоҳ дар бораи тарафдорӣ кардани ҳукмронии Яҳува фаромӯш намекард. Ин бошад, ба вай оромӣ бахшида дарду азобашро сабуктар мегардонд.
18. Чӣ тавр як хоҳарамон нишон дод, ки ҳукмронии Яҳуваро дастгирӣ мекунад?
18 Ҳамаи мо мехоҳем, ки дар душвориҳову носозиҳои ҳаррӯза низ ҳокимияти Яҳуваро дар ёд дорем. Хоҳарамон Ҷенифер ҳамин хел рафтор карда буд. Боре ӯ дар фурудгоҳ се рӯз интизор шуд, то ки ба хонааш баргардад. Лекин ягон ҳавопаймо парвоз намекард. Ҷенифер худро хаставу танҳо ҳис кард. Ӯ метавонист фақат дар бораи худаш фикр кунад ва дилаш ба ҳолаш сӯзад, лекин вай диққаташро ба чизи муҳимтар равона кард. Ҷенифер ба Яҳува дуо гуфт, то ки барои ба мусофирон хушхабарро расондан кӯмак кунад. Дар натиҷа ин хоҳар бо бисёр одамон ҳамсӯҳбат шуд ва адабиёти зиёде паҳн кард. Ӯ мегӯяд: «Ман ҳис кардам, ки Яҳува ба мондагиам нигоҳ накарда маро баракат дод. Ӯ ба ман қувват бахшид, ки ба дигарон дар борааш шаҳодат диҳам». Дар ҳақиқат, ин хоҳар дар бораи иҷро кардани нияти Яҳува фикр мекард.
19. Ходимони ҳақиқии Худо чиро дарк мекунанд?
19 Халқи Яҳува дарк мекунад, ки ҳукмронии Ӯро тарафдорӣ кардан муҳим аст. Бо ин онҳо нишон медиҳанд, ки аз пайравони динҳои дурӯғ фарқ мекунанд. Барои ҳамин ҳар яки мо бояд кӯшиш кунем, ки минбаъд низ бо ҷидду ҷаҳд ҳокимияти Яҳуваро дастгирӣ намоем.
20. Оё Яҳува кӯшишҳои моро барои дастгирӣ кардани ҳокимияташ мебинад?
20 Вақте ки шумо ба Яҳува хизмат мекунед ва ба душвориҳо тоб меоред, нишон медиҳед, ки ҳокимияти Ӯро дастгирӣ менамоед. Ҳеҷ гоҳ шубҳа накунед, ки Худо ин гуна кӯшишҳоятонро қадр мекунад (Заб. 17:26). Дар мақолаи навбатӣ мо бештар мефаҳмем, ки чӣ тавр ҳокимияти Яҳуваро дастгирӣ карда метавонем ва чаро гуфтан мумкин аст, ки ин кори арзанда аст.