Муносибати бад
Вақте ба мо муносибати бад мекунанд, чӣ ҳис мекунем?
Зб 69:20; Пнм 18:14; Пг 4:1–3; Мл 2:13–16; Қл 3:21
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
2Пш 10:1–5. Шоҳ Довуд ба он сарбозонаш, ки душманон беҳад шарманда карда буданд, меҳрубонӣ намуд.
2Пш 13:6–19. Вақте Амнӯн ба номуси Томор таҷовуз кард, ӯ куртаашро чок карда, доду фарёд зад.
Чӣ нишон медиҳад, ки Яҳува ҳолати онҳоеро, ки муносибати бад дидаанд, хуб мефаҳмад? Ӯ барои ин гуна шахсон чӣ кор мекунад?
Аб 34:21, 22; Зб 37:8, 9; Иш 29:15, 19–21; Рм 12:17–21
Ҳамчунин нигаред ба Зб 63:6, 7
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Пш 25:3, 14–17, 21, 32–38. Нобол ба шоҳ Довуд дағалӣ карду ҳаёти аҳли хонаводаашро зери хатар монд. Баъдтар Яҳува Ноболро ҷазо дод ва ӯ мурд.
Ир 20:1–6, 9, 11–13. Вақте Фашҳури коҳин Ирмиёро латукӯб карда, ба дасту пояш кунда зад, пайғамбар дар аввал ғамгин шуд, лекин баъдтар Яҳува ӯро рӯҳбаланд карду озод намуд.