Awit

132 Alalahanin mo, O Jehova, tungkol kay David+

Ang lahat ng kaniyang kahihiyan;+

 2 Kung paano siya sumumpa kay Jehova,+

Kung paano siya nanata sa Makapangyarihan+ ng Jacob:+

 3 “Hindi ako papasok sa tolda ng aking bahay.+

Hindi ako sasampa sa kama ng aking maringal na higaan,+

 4 Hindi ako magbibigay ng tulog sa aking mga mata,+

Ni ng idlip man sa aking nagniningning na mga mata,+

 5 Hanggang sa makasumpong ako ng dako para kay Jehova,+

Isang maringal na tabernakulo para sa Makapangyarihan ng Jacob.”+

 6 Narito! Narinig namin iyon sa Eprata,+

Nasumpungan namin iyon sa mga parang ng kagubatan.+

 7 Pumasok tayo sa kaniyang maringal na tabernakulo;+

Yumukod tayo sa harap ng kaniyang tuntungan.+

 8 Bumangon ka, O Jehova, sa iyong pahingahang-dako,+

Ikaw at ang Kaban+ ng iyong lakas.+

 9 Maramtan nawa ng katuwiran ang iyong mga saserdote,+

At humiyaw nawa nang may kagalakan ang iyong mga matapat.+

10 Dahil kay David na iyong lingkod,+

Huwag mong italikod ang mukha ng iyong pinahiran.+

11 Si Jehova ay sumumpa kay David,+

Tunay na hindi niya ito uurungan:+

“Mula sa bunga ng iyong tiyan+

Ang ilalagay ko sa iyong trono.+

12 Kung iingatan ng iyong mga anak ang aking tipan+

At ang aking mga paalaalang ituturo ko sa kanila,+

Ang kanilang mga anak din ay magpakailanman+

Na uupo sa iyong trono.”+

13 Sapagkat pinili ni Jehova ang Sion;+

Pinanabikan niya iyon bilang tahanan para sa kaniyang sarili:+

14 “Ito ang aking pahingahang-dako magpakailanman;+

Dito ako tatahan, sapagkat ito ay pinanabikan ko.+

15 Ang mga panustos nito ay walang pagsalang pagpapalain ko.+

Ang kaniyang mga dukha ay bubusugin ko ng tinapay.+

16 At ang kaniyang mga saserdote ay daramtan ko ng kaligtasan;+

At ang kaniyang mga matapat ay walang pagsalang hihiyaw nang may kagalakan.

17 Doon ko patutubuin ang sungay ni David.+

Ipinag-ayos ko ng lampara ang aking pinahiran.+

18 Ang kaniyang mga kaaway ay daramtan ko ng kahihiyan;+

Ngunit sa kaniya ay mamumukadkad ang kaniyang diadema.”+