17 “Huwag mong nanasain ang bahay ng iyong kapuwa. Huwag mong nanasain ang asawa ng iyong kapuwa,+ ni ang kaniyang aliping lalaki ni ang kaniyang aliping babae ni ang kaniyang toro ni ang kaniyang asno ni ang anumang bagay na pag-aari ng iyong kapuwa.”+

21 “ ‘Ni nanasain mo man ang asawa ng iyong kapuwa.+ Ni may-kasakiman mo mang hahangarin ang bahay ng iyong kapuwa, ang kaniyang bukid o ang kaniyang aliping lalaki o ang kaniyang aliping babae, ang kaniyang toro o ang kaniyang asno o ang anumang bagay na pag-aari ng iyong kapuwa.’+

9 “ ‘Sa aba niyaong nagtitipon ng masamang pakinabang para sa kaniyang sambahayan,+ upang mailagay ang kaniyang pugad sa mataas na dako, upang maligtas mula sa abot ng bagay na kapaha-pahamak!+

15 Nang magkagayon ay sinabi niya sa kanila: “Maging mapagmasid kayo at magbantay kayo laban sa bawat uri ng kaimbutan,+ sapagkat kahit na may kasaganaan ang isang tao ang kaniyang buhay ay hindi nagmumula sa mga bagay na tinataglay niya.”+

7 Ano, kung gayon, ang sasabihin natin? Ang Kautusan ba ay kasalanan?+ Huwag nawang maging gayon! Ang totoo ay hindi ko sana nakilala ang kasalanan+ kung hindi dahil sa Kautusan; at, halimbawa, hindi ko sana nakilala ang kaimbutan+ kung hindi sinabi ng Kautusan: “Huwag kang mag-iimbot.”+

14 Kundi ang bawat isa ay nasusubok kapag nahihila at naaakit ng sarili niyang pagnanasa.+

14 Sila ay may mga matang punô ng pangangalunya+ at hindi makahinto sa pagkakasala,+ at inaakit nila ang mga kaluluwang di-matatag. Sila ay may pusong sinanay sa kaimbutan.+ Sila ay mga isinumpang anak.+