“Sa Diyos ay Posible ang Lahat ng mga Bagay”

SA AMING pagpupulong noong huling mga taon ng dekada ’80, ang konduktor lang ng Pag-aaral sa Bantayan ang may kopya ng magasin at karaniwang sulat-kamay ito. Nilapitan ko si Genadi Gudadze, isa sa mga elder, at iminungkahi kong imprentahin namin ang ating mga magasin.

Bago nito, ginamit ng mga kapatid ang gawa nilang mimeograph upang makagawa ng ilang kopya ng mga publikasyon. Para regular na makagawa ng mga magasin, kailangan nila ang mas mahusay na mimeograph, makaranasang typist, isang makinilya, at tuloy-tuloy na suplay ng stencil paper. Gayunman, lahat ng kasangkapan sa pag-iimprenta, pati na ang papel, ay nakarehistro sa gobyerno at kontrolado ng special security services.

Nakakuha ako ng isang makinilya sa isang kakilala na puwedeng kumuha ng itinapon nang mga makina at wala na sa kontrol ng gobyerno. Isang typist ang kapatid kong babae na makatutulong sa amin. Ang mga brother ay gumawa ng bagong mimeograph at nakakita ng mabibilhan ng mga stencil. Naging maayos ang lahat, at di-nagtagal, naimprenta na ang aming unang kopya ng isang isyu ng Ang Bantayan sa wikang Georgiano.

Pero may bumangong bagong problema. Isang araw, sinabi sa akin ni Genadi, “Kailangan nating humanap ng ibang mabibilhan ng mga stencil.” May nakita siyang mga kahon ng stencil sa isang opisina ng gobyerno, ngunit hindi niya puwedeng bilhin ang mga iyon, kasi sinusubaybayan siya ng mga awtoridad. Paano niya makukuha ang mga ito? Paulit-ulit kong sinabi, “Imposible!” Matatag na sumagot si Genadi, “Tumigil ka na sa kasasabi ng ‘Imposible.’ ‘Sa Diyos ay posible ang lahat ng mga bagay’!”—Mat. 19:26.

Inisip-isip ko ito habang kabado akong papunta sa opisina ng gobyerno kinabukasan. Inakay ako ni Jehova sa isang palakaibigang typist na handang ibigay ang request ko sa pinuno ng tanggapan—ang mister niya! Di-nagtagal, regular na akong bumibili ng mga stencil sa tanggapang ito, at hindi na kami nagkaproblema pa tungkol sa suplay ng mga stencil.