Mukaddes Kitabın Görüşü
Bütün Dinsel Bayramlar Tanrı’yı Memnun Eder Mi?
Şehir meydanında 20.000 kadar dini bütün kişi özel bir dinsel tören yapıyor. Dinsel tören bitince tören alayı başlıyor. Brezilya’nın koruyucu “aziz”i Nossa Senhora Aparecida’nın heykelini takip eden, sayıları şimdi 60.000’e yükselen tapıcılardan oluşan kalabalık, sokaklarda kıvrılarak ilerliyor. Öğleye doğru, tapınağın yakınlarında hacılar göz kamaştırıcı havai fişek gösterisi yaparken patlayan fişeklerin sesleri duyuluyor.
BÖYLE dinsel bayramlar ve bayram alayları birçok ülkede yaygındır. Acaba kalabalıkları bu alaylara katılmaya teşvik eden nedir? Katolikler, Budistler ve başka dinsel inançlara sahip olanlar için, gelenekçilik ve dindarlık temel nedenlerden ikisidir. Ayrıca, geçmişte olduğu gibi, eğlence de önemli bir etken olabilir. The World Book Encyclopedia’ya göre, ortaçağda “birçok dinsel kutlama eğlenmeyi vurguladı. İnsanlara günlük hayatın zorluklarını unutturdu.” Bugün de çoğunlukla böyledir. Örneğin, Brezilya’nın Salvador kenti, dinsel ve popüler bayramlarıyla ünlüdür; bu bayramlar, mistisizmle şenlik karışımı olup karnavallarla zirveye ulaşan çeşitli kutlamalar ve eğlencelerdir. Fakat, bazı dinsel alaylar eğlenceli olmakla birlikte, bazıları da ağırbaşlılıkla kutlanır.
Brezilya’da tipik bir bayram alayına tanık olan bir ziyaretçinin belirttiği gibi, “heykelin ardından yürüyüp papazlara katılan birkaç kişi ilahi söylerken, diğerleri sessizce yürümeye devam ettiler. Kalabalık sanki bir cenaze törenine katılıyormuş gibiydi ve manzaraya ciddiyet, daha doğrusu üzüntü hâkimdi.” Brezilya’nın kuzeyinden gelen Lucio şöyle diyor: “Bir zamanlar benim de yaptığım gibi, insanlar umutsuzca ailevi ya da ekonomik sorunlarına bir çare veya çözüm arıyorlar. Koruyucu bir ‛aziz’e gösterilen bağlılık çoğunlukla, heykeli öpmeyi, dizler üzerinde merdivenleri çıkmayı veya baş üzerinde bir taşla uzun mesafeler yürümeyi kapsar.”
Gönüllü olarak üstlenilen böyle fedakârlıklar inanmayanlara garip görünebilir. Katılanlar ise, Tanrı’yı memnun ettiklerini düşünürler. Fakat bu gerçekten böyle mi? Mukaddes Kitap böyle dinsel bayram ve alayların Tanrı’yı memnun edip etmediğini anlamamıza yardım eder.
Tanrı’nın Lütfunu Kazandırıyorlar Mı?
Tarih, eski İsrail’de, hem yıllık hem de periyodik bayramların sevinçle kutlandığını gösteriyor. Böyle kutlamalar, Yehova Tanrı’yı onurlandırdı. (Tesniye 16:14, 15) The Illustrated Bible Dictionary, Mukaddes Kitapta geçen kutlamalarla ilgili şunu söylüyor: “İfade edilen sevinç yürektendi. Dinsel bağlılığın, Tanrı vergisi olarak algılanan cismani şeylerden duyulan zevkle uyuşmadığı düşünülmezdi.” Dinsel kutlamalara rağmen, kâhinler ve İsrail halkı ruhi düşünüşlerini ihmal ettiler. (İşaya 1:15-17; Matta 23:23) Şimdi ortaya çıkan soru şudur: Acaba dinsel alaylar ilk yüzyılın Hıristiyanlığının bir kısmı mıydı?
İsa Mesih, bazı Yahudi bayramlarına katıldığı halde, ne kendisi ne de resulleri dinsel tören alayları başlatmadılar. The Encyclopœdia Britannica, “Görüldüğü gibi, alaylar, 4. yüzyılda Hıristiyanlık, Konstantin tarafından imparatorluğun dini olarak tanındıktan kısa bir süre sonra moda olmaya başladı” diyor. Ve The World Book Encyclopedia şöyle açıklıyor: “Kilise bayramları [alaylarıyla beraber] birçok putperest âdetin yerini alıp onlara yeni bir anlam verdi.”
İsa’nın takipçileri böyle dinsel bayram ve alaylara hiç katılmak zorunda değiller. Tanrı’nın eski İsrail’e verdiği Kanunda talep edilen bayramlara değinerek resul Pavlus şöyle yazdı: “Kimse size yemekte, yahut içmekte, yahut bayram, yahut yeni ay, yahut Sebt günü meselesinde hükmetmesin; bunlar gelecek şeylerin gölgesidir, fakat beden (gerçek) Mesihindir.” (Koloseliler 2:16, 17) İsa’nın Kolose’deki takipçileri, hiç kimsenin, kendilerinin Tanrı’nın önündeki durumlarını Musa Kanunu’nun bayramlarını tutup tutmamalarına dayanarak yargılamasına izin vermemeliydiler.
Bayram Alaylarından Daha İyi Bir Şey
Koloselilerin, İsa Mesih’e dayanan inançlarını dinsel ayinlerle bağdaştırmaları, imanlarında bir gerileme anlamına gelirdi. Pavlus’un yürüttüğü mantığa uygun olarak niye hakikatin sadece bir gölgesi takip edilsin? Hakikat Mesih’tedir. Onun için, peygamberlik niteliğindeki bir gölgeye bağlı kalmak o şeylerin işaret ettiği ruhi gerçeği bulandırmaktır. Neden? Çünkü, Pavlus’un dediği gibi, “gerçek Mesihindir.” Dolayısıyla, bugün böyle dinsel kutlamalar İsa’nın gerçek takipçilerinin tapınmasının bir kısmı değildir.
O halde, İsa’nın takipçilerinin bu Tanrısal kökenli âdetleri yerine getirmeleri talep edilmiyor; eğlenceleri, hatta suretlerin kullanılmasını da içerebilen putperest kökenli bayramlardan ise kesinlikle uzak durmaları gerekiyor. (Mezmur 115:4-8) Resul Pavlus şöyle uyardı: “İmansızlarla uygunsuz boyunduruğa girmeyin; çünkü salâh ile fesadın ne ortaklığı olur? yahut nur ile karanlığın ne iştiraki olur? Ve Mesih ile Belial arasında ne ittifak olur?” (II. Korintoslular 6:14, 15) Başka sözlerle, eğer Tanrı’yı memnun etmek istiyorsak, hakiki tapınmayı sahtesiyle karıştıramayız. Tanrı’nın iradesini gözardı edersek O’nu nasıl memnun edebiliriz?—Matta 7:21.
Tanrı putperest dinsel bayram ve alayları tasvip etmez. Gerçek şu ki, Tanrı’nın Sözünün önceden söylediği gibi, onlar Yehova’ya onur vermeyen bütün âdetlerle birlikte yok olacaklar. Vahiy 18:21, 22 sahte din ve âdetleriyle putperest Babil şehri arasında bir bağlantı kuruyor. Şöyle yazıyor: “Kuvvetli bir melek bir taş, sanki büyük bir değirmen taşı, kaldırdı; ve: Büyük şehir, Babil, böyle büyük düşüşle atılacak, ve artık asla bulunmıyacak, diyerek onu denize attı. Ve artık çenkçilerin ve çalgıcıların ve neyzenlerin ve borazanların sesi sende asla işitilmeyecek.” Babil kökenli bayramların Tanrı’yı memnun etmediğini anladığınızda, ne yapacaksınız?
Önemli bir yere giderken yolunuzu kaybettiğinizi düşünün. Birisi, gitmek istediğiniz yere sağ salim nasıl varabileceğinizi nezaketle açıklarsa, doğru yolu bulduğunuz için minnettar olmaz mısınız? Benzer şekilde, Tanrı’nın dinsel tören alaylarına ne gözle baktığını öğrendikten sonra, niye Sözünü araştırıp neyin O’nu memnun ettiğini görmeyesiniz? Mukaddes Kitaptan öğrendiklerinize göre hareket etmeniz, dinsel bayram ve alaylara katılmaktan çok daha üstün olan, Tanrı ile kurulan iyi bir ilişkiye katkıda bulunacaktır.—Yuhanna 17:3.