Ocak

Timoteos’un imanı kardeşlerine duyduğu sevgiye değil, onu Yehova’ya yaklaştıran gerçeklere dayanıyordu. Siz de Kutsal Kitabı incelemeli ve Yehova hakkında öğrendiklerinizle ilgili net sonuçlara varmalısınız. Öncelikle en az üç temel hakikatten emin olmalısınız. İlk olarak, Yehova Tanrı’nın her şeyin Yaratıcısı olduğuna ikna olmalısınız (Çık. 3:14, 15; İbr. 3:4; Vah. 4:11). İkincisi, Kutsal Kitabın Tanrı’nın insanlığa mesajı olduğuna ikna olmalısınız (2. Tim. 3:16, 17). Üçüncüsü de, Yehova’nın Mesih’in önderliğinde Kendisine ibadet eden teşkilatlanmış bir toplumu olduğuna ve bu toplumun Yehova’nın Şahitleri olduğuna ikna olmalısınız (İşa. 43:10-12; Yuhn. 14:6; Elçi. 15:14). Bunun için ayaklı bir Kutsal Kitap ansiklopedisi olmanıza gerek yok. Hedefiniz, ‘akıl gücünüzü’ kullanarak hakikate güveninizi pekiştirmek olmalı (Rom. 12:1). w20.07 9-10 p. 8-9

Bu peygamberlik sözünde, yüzleri insan yüzü gibi olan ve başları üzerinde “sanki altın taçlar” bulunan çekirgeler anlatılır (Vah. 9:7). Onlar “alınlarında Tanrı’nın mührü bulunmayan [Tanrı’nın düşmanı olan] kişilere” 5 ay boyunca eziyet ederler; bu bir çekirgenin ortalama yaşam süresidir (Vah. 9:4). Burada gerçekten de Yehova’nın meshedilmiş kulları tarif ediliyor. Onlar Tanrı’nın bu kötü dünyaya verdiği hükümleri cesurca duyuruyorlar ve sonuçta bu dünyayı destekleyen kişileri çok rahatsız ediyorlar. Yoel 2:7-9 ile Vahiy kitaplarında bahsedilen çekirgelerin aynı çekirgeler olmadığını mı söylüyoruz? Evet. Kutsal Kitapta, bazen bir simge farklı durumlarda farklı anlamlara gelebilir. Örneğin, Vahiy 5:5’te İsa “Yahuda kabilesinden olan Aslan” olarak adlandırılırken, 1. Petrus 5:8’de İblis’ten “kükreyen bir aslan” olarak söz edilir. w20.04 3 p. 8; 5 p. 10

Saray’ın hizmetçisi Hacer, Abram’ın karısı olduktan sonra akılsızca davrandı. Hamile kaldığında, çocuğu olmayan Saray’ı küçümsemeye başladı. Bunun üzerine Saray Hacer’e sert davrandı ve sonunda Hacer kaçtı (Başl. 16:4-6). Bakış açımız kusurlu olduğundan, Hacer’in kötü biri olduğunu ve layığını bulduğunu düşünebiliriz. Fakat Yehova böyle düşünmedi. Ona meleğini gönderdi. Melek, Hacer’in tutumunu düzeltmesine yardım etti ve ona Tanrı’nın desteğine sahip olduğuna dair güvence verdi. Hacer Yehova’nın kendisini izlediğini ve durumuyla ilgili tüm ayrıntıları bildiğini anladı. Bundan öyle etkilendi ki, Yehova’ya “Sen her şeyi gören Tanrısın” dedi (Başl. 16:7-13). Yehova Hacer’de ne görmüştü? Onun geçmişini ve neler çektiğini çok iyi biliyordu. Yehova Hacer’in Saray’a saygısızlığını hoş görmese de, onun geçmişini ve koşullarını hesaba kattı. w20.04 16 p. 8-9

Elçi Pavlus tüm gerçek Hıristiyanların bir koşuda olduğunu söyledi (İbr. 12:1). Genç ya da yaşlı, enerjik veya yorgun olalım, Yehova’nın vereceği ödülü kazanmak istiyorsak hepimiz sona kadar dayanmalıyız (Mat. 24:13). Pavlus başarıyla ‘koşuyu tamamladığı’ için bizi de aynısını yapmaya rahatlıkla teşvik edebildi (2. Tim. 4:7, 8). Peki o hangi koşudan söz ediyordu? Pavlus bazen önemli dersler vermek için eski Yunan’da düzenlenen oyunlardan örnekler verdi (1. Kor. 9:25-27; 2. Tim. 2:5). Zaman zaman Hıristiyanların yaşamını bir koşuya benzetti (1. Kor. 9:24; Gal. 2:2; Filip. 2:16). Bir kişi kendini Yehova’ya adadığında ve vaftiz edildiğinde bu koşuya başlar (1. Pet. 3:21). Yehova ona sonsuz yaşam ödülünü verdiğinde de bitiş çizgisini geçmiş olur (Mat. 25:31-34, 46; 2. Tim. 4:8). w20.04 26 p. 1-3

Yehova, Efendimiz İsa aracılığıyla bizi “kararlı kılacak ve kötü olandan koruyacaktır” (2. Sel. 3:3). Peki Yehova bizi nasıl korur? Yehova bizi Şeytan’ın saldırılarından koruyabilecek bir silah donanımı sağladı (Efes. 6:13-17). Bu ruhi silah donanımı çok etkili ve güçlüdür. Ancak bizi koruyabilmesi için, tüm parçalarını kuşanmamız ve üzerimizden hiç çıkarmamamız gerekir. Örneğin, hakikat kuşağı Tanrı’nın sözü olan Kutsal Kitaptaki hakikatleri temsil eder. Bu kuşağı neden takmalıyız? Çünkü Şeytan “yalanın babasıdır” (Yuhn. 8:44). O binlerce yıldır yalanlar söylüyor ve “bütün dünyayı” saptırıyor (Vah. 12:9). Ancak Kutsal Kitaptaki hakikatler bizi kandırılmaktan korur. Peki bu simgesel kuşağı nasıl takabiliriz? Yehova hakkındaki hakikati öğrenerek, O’na “ruhla ve hakikatle” tapınarak ve her konuda dürüst davranarak (Yuhn. 4:24; Efes. 4:25; İbr. 13:18). w21.03 26-27 p. 3-5

O toprakları değerli kılan asıl etken güzelliği değil, orada Yehova’ya ibadet edilmesiydi. MS 33 yılının Pentekost gününden beri “Diyarın Tacı” coğrafi bir yer değildir. Böyle olması mantıklıdır, çünkü Yehova’nın toplumu yeryüzünün her yerindedir. Bugün “Diyarın Tacı”, Yehova’nın toplumuna sağladığı ruhi bir ortamdır. Bu ortamda, ibadetler ve tarla hizmeti gibi faaliyetlerde bulunarak Yehova’ya ibadet ederiz. Son günler sırasında kuzey kralı tekrar tekrar “Diyarın Tacına” girdi. Örneğin Nazi Almanyası kuzey kralıyken, özellikle de II. Dünya Savaşı sırasında Tanrı’nın toplumuna zulmetti ve onları öldürdü; böylece “Diyarın Tacına” girdi. II. Dünya Savaşı’ndan sonra Sovyetler Birliği kuzey kralı olunca, Tanrı’nın toplumuna zulmederek ve onları sürgüne göndererek o da “Diyarın Tacına” girdi. w20.05 13-14 p. 7-8

İsa’dan önce yaşamış ve Tanrı’nın dostu olmuş bazı kişileri düşünelim. İbrahim olağanüstü imana sahip bir adamdı. Ölümünden 1.000 yılı aşkın bir süre sonra Yehova ondan “dostum” diye söz etti (İşa. 41:8). Demek ki, ölüm bile Yehova’yı dostlarından ayıramaz. İbrahim hâlâ Yehova’nın hafızasında yaşıyor (Luka 20:37, 38). Başka bir örnek Eyüp’tür. Yehova gökte bütün meleklerin önünde Eyüp’e olan güvenini dile getirdi. Onun için “temiz ve dürüst bir adam, Tanrı’dan korkar, kötülükten sakınır” dedi (Eyüp 1:6-8). Peki Yehova putperest bir ülkede yaklaşık 80 yıl Kendisine sadakatle hizmet eden Daniel hakkında ne hissediyordu? Melekler yaşlı Daniel’e üç kez Tanrı tarafından “çok sevilen” biri olduğunu söyledi (Dan. 9:23; 10:11, 19). Yehova’nın ölmüş olan dostlarını dirilteceği günü özlemle beklediğinden emin olabiliriz (Eyüp 14:15). w20.05 26-27 p. 3-4

İnceleme yapan biri Tanrı’nın kanunlarını öğrenebilir, hatta bunlara saygı duyabilir. Peki Yehova’ya sevgiden dolayı itaat edecek mi? Hatırlarsanız Havva Tanrı’nın kanununu biliyordu, fakat bu kanunu veren Kişiye gerçek bir sevgi duymuyordu. Âdem’in de yüreğinde böyle bir sevgi yoktu (Başl. 3:1-6). Dolayısıyla, tetkik yaptığımız kişilere sadece Tanrı’nın taleplerini ve standartlarını öğretmekle yetinmemeliyiz. Yehova’nın talepleri ve standartları her zaman yararımızadır (Mezm. 119:97, 111, 112). Fakat inceleme yaptığımız kişiler, Yehova’nın bu kanunları sevgiden dolayı verdiğini anlamazsa böyle düşünmeyebilirler. Dolayısıyla onlara şöyle sorabiliriz: “Sence Tanrı neden kullarının böyle davranmasını istiyor? Ya da neden bu davranıştan kaçınmasını istiyor? Bu bize O’nun kişiliği hakkında ne gösterir?” Eğer birlikte inceleme yaptığımız kişilerin Yehova’nın ismi üzerinde düşünmesine ve bu görkemli isme güçlü bir sevgi duymasına yardım edersek, yüreklerine erişmemiz daha kolay olacak. Sadece öğrendikleri kanunları değil, bu kanunları veren Kişiyi de sevecekler. İmanları güçlenecek ve bu sayede ileride yaşayacakları ağır sınavlara dayanabilecekler (1. Kor. 3:12-15). w20.06 10 p. 10-11

Bir kişinin ruhen iyileşmesi zaman alır, bu nedenle sabırlı olmalıyız. Eskiden faaliyetsiz olan birçok kardeşimiz, ihtiyarlar ve diğer kardeşler tarafından ancak defalarca ziyaret edildikten sonra Yehova’ya döndüğünü söylüyor. Asya’da yaşayan Nancy hemşire şöyle diyor: “Cemaatten yakın bir arkadaşım bana çok yardım etti. Beni ablasıymışım gibi sevdi. Eskiden birlikte geçirdiğimiz güzel zamanları bana hatırlattı. Ben içimi dökerken daima sabırla dinlerdi ve öğüt vermekten çekinmezdi. Her zaman yardım etmeye hazır gerçek bir dost oldu.” Duygudaşlık, incinmiş duyguları tedavi eden etkili bir merhem gibidir. Bazı faaliyetsiz kişiler yıllar önce cemaatten birine kırıldı ve hâlâ öfke ve kırgınlık hissediyor. Bu duygular onların Yehova’ya dönme isteğini bastırıyor. Bazıları da haksızlığa uğradıklarını düşünüyor olabilir. Kendilerini dinleyecek ve duygularını anlayacak birine ihtiyaç duyabilirler. w20.06 26 p. 10-11

Baskıya yenilmediğiniz her defasında, bir dahaki sefer doğru olanı yapmak daha kolay olur. Unutmayın ki, bu dünyanın cinsellikle ilgili çarpık görüşünün arkasında Şeytan var. Dolayısıyla, diğer insanlar gibi düşünmeyi reddettiğinizde ‘kötü olanı yenmiş’ olursunuz. Hangi davranışların günah olduğuna karar verme hakkının Yehova’ya ait olduğunu kabul ediyoruz. Ayrıca günah işlememek için elimizden geleni yapıyoruz. Fakat günah işlersek bunu duamızda Yehova’ya itiraf ederiz (1. Yuhn. 1:9). Söz konusu ciddi bir günah olduğunda, Yehova’nın bizimle ilgilenmesi için tayin ettiği ihtiyarlardan yardım isteriz (Yak. 5:14-16). Ancak geçmişte işlediğimiz günahlar yüzünden suçluluk hissederek kendimizi yiyip bitirmemeliyiz. Neden? Çünkü sevgi dolu Babamız günahlarımızın bağışlanabilmesi için Oğlunun fidye olmasını sağladı. Yehova tövbe eden günahkârları bağışladığını söylüyor. O’nun sözünü tutmaması mümkün mü? Öyleyse hiçbir şey Yehova’ya rahat bir vicdanla hizmet etmemize engel olamaz (1. Yuhn. 2:1, 2, 12; 3:19, 20). w20.07 22-23 p. 9-10

Yehova bir zamanlar tek başınaydı. Fakat böyle olsa da yalnızlık çekmiyordu. O’nun mutlu olmak için kimseye ihtiyacı yoktur. Yine de Yehova Tanrı başkalarının da yaşamasını ve mutlu olmasını istedi. Sevgisi O’nu harekete geçirdi ve yaratmaya başladı (1. Yuhn. 4:19). İlk olarak Yehova bir iş arkadaşı yarattı. Sonra bu ilk Oğlu aracılığıyla diğer ‘her şeyi yarattı’; bunlar arasında zekâ sahibi milyonlarca ruhi varlık da vardı (Kol. 1:16). İsa Babasıyla birlikte çalışma ayrıcalığına sahip olmaktan büyük sevinç duydu (Özd. 8:30). Tanrı’nın melek oğulları da çok sevinçliydi. Yehova ve usta olarak O’nun yanında çalışan İsa gökleri ve yeri yaratırken melekler oradaydı. Onlar yaratılışı adeta ön sıralardan izliyordu. Peki sevinçlerini nasıl gösterdiler? Yeryüzü yaratıldığında ‘coşkuyla haykırdılar.’ Onlar Yehova’nın yarattığı her bir eseri, özellikle de son başyapıtı olan insanı gördüklerinde şüphesiz Yehova’yı yüceltmeye devam ettiler (Eyüp 38:7; Özd. 8:31). Bu eserlerin her biri Yehova’nın sevgisini ve hikmetini ortaya koyuyordu (Mezm. 104:24; Rom. 1:20). w20.08 14 p. 1-2

Yehova bizi sevme ve sevilme ihtiyacıyla yarattı. Dolayısıyla, nefret görmek bize acı verir, hatta korkuya kapılmamıza neden olabilir. Bir birader şöyle yazdı: “Askerler Yehova’nın Şahidi olduğum için bana vurdu, hakaret etti ve tehditler savurdu. Korkuya kapıldım ve kendimi çok aşağılanmış hissettim.” Böyle nefret görmek bize acı verse de şaşırmıyoruz. Çünkü İsa bunun olacağını söylemişti. Bu dünya neden İsa’nın takipçilerinden nefret ediyor? Çünkü İsa gibi biz de ‘dünyaya ait değiliz’ (Yuhn. 15:17-19). Dolayısıyla, devlete saygı göstersek de siyasi açıdan taraf tutmuyoruz. Ayrıca devlete ya da onu temsil eden sembollere tapınmak anlamına geleceğinden bayrağı selamlamıyoruz ve ulusal marşı söylemiyoruz. Biz sadece Yehova’ya tapınıyoruz. İnsanları yönetme hakkının Tanrı’ya ait olduğunu savunuyoruz. Fakat Şeytan ve onun “soyu” bu gerçeğe şiddetle karşı çıkıyor (Başl. 3:1-5, 15). İnsanlığın tek umudunun Tanrı’nın Krallığı olduğunu ve bu krallığın çok yakında ona karşı çıkan herkesi yok edeceğini duyuruyoruz (Dan. 2:44; Vah. 19:19-21). Duyurduğumuz bu mesaj, yumuşak başlılar için iyi bir haber, kötüler içinse korkunç bir haberdir. w21.03 20 p. 1-2

Yehova İsa’nın takipçisi kadınlara cemaatte saygın bir yer verir. Onlar hikmetleri, imanları, gayretleri, cesaretleri, cömertlikleri ve iyi işleri nedeniyle örnektirler (Luka 8:2, 3; Elçi. 16:14, 15; Rom. 16:3, 6; Filip. 4:3; İbr. 11:11, 31, 35). Cemaatlerimizde birçok yaşlı kardeşimizin olması da bizi çok mutlu ediyor. Onlardan birçoğu ilerleyen yaşın getirdiği sağlık sorunlarıyla mücadele ediyor. Yine de tarla hizmetinde ellerinden geleni yapıyorlar ve tüm enerjilerini başkalarını güçlendirmek ve eğitmek için kullanıyorlar. Onların deneyimlerinden çok yarar görüyoruz. Yaşlı kardeşlerimiz Yehova’nın ve bizim gözümüzde çok güzeller! (Özd. 16:31). Gençlerimizi de düşünelim. Onlar İblis Şeytan’ın ve onun zararlı fikirlerinin hâkim olduğu bu dünyada büyürken birçok zorlukla karşılaşıyor. Yine de onların ibadetlerde cevaplar verdiğini, tarla hizmetine katıldığını ve inançlarını cesurca savunduğunu görmek hepimize güç veriyor. Sevgili gençler, Yehova’nın cemaatinde önemli bir yere sahipsiniz! (Mezm. 8:2). w20.08 21-22 p. 9-11

İyi haberi duyurmaya ve kendimizi bir Yehova’nın Şahidi olarak tanıtmaya başladığımızda, fırtınaya benzer durumlarla karşılaşabiliriz. Ailemizden muhalefet görebiliriz, tanıdıklarımız bizimle alay edebilir ve bazı insanlar mesajımızı reddedebilir. Öyleyse nasıl cesaret kazanabilirsiniz? Öncelikle, İsa’nın duyuru faaliyetini gökten yönetmeye devam ettiğine emin olun (Yuhn. 16:33; Vah. 14:14-16). Sonra, Yehova’nın sizinle ilgileneceğine dair verdiği vaade imanınızı güçlendirin (Mat. 6:32-34). İmanınız ne kadar güçlü olursa o kadar cesur olursunuz. Tanıdıklarınıza ve ailenize Kutsal Kitabı incelemeye ve ibadetlere katılmaya başladığınızı söylediğinizde, büyük bir imanınız olduğunu ortaya koydunuz. Yehova’nın standartlarına uygun yaşayabilmek için davranışlarınızda ve yaşam tarzınızda şüphesiz birçok değişiklik yaptınız. Bu da iman ve cesaret ister. Cesaret göstermeye devam ettikçe ‘her nereye giderseniz, Tanrınız Yehova’nın sizin yanınızda olacağına’ güvenebilirsiniz (Yeşu 1:7-9). w20.09 5 p. 11-12

Kral Asa tüm yüreğiyle Yehova’ya güvenerek akıllıca davranan biriydi. O bize harika bir örnek bıraktı. Yehova’ya sadece zor günlerde değil, ülkenin huzurlu olduğu dönemlerde de hizmet etti. “Asa ömrü boyunca Yehova’ya tüm yürekle bağlı kaldı” (1. Kral. 15:14). O Yehova’ya olan bağlılığını Yahuda’yı sahte tapınmadan temizleyerek gösterdi. Kutsal Kitap onun hakkında, “yabancı sunakları ve yüksek yerleri kaldırdı, dikili taşları parçaladı ve kutsal direkleri kesti” der (2. Tar. 14:3, 5). Hatta Asa büyükannesi Maaka’yı ana kraliçelikten aldı. Bunu neden yaptı? Çünkü Maaka halkı bir puta tapınmaya teşvik ediyordu (1. Kral. 15:11-13). Asa ülkeyi sahte tapınmadan temizlemekle kalmadı. Aynı zamanda, Yahuda halkının yeniden Yehova’ya tapınmaya başlamasına yardım etti. Yehova da Asa’nın ve halkın huzurlu bir dönem yaşamasını sağlayarak onları desteklediğini gösterdi. Asa kralken “ülkede on yıl hiç huzursuzluk yaşanmadı” (2. Tar. 14:1, 4, 6). w20.09 14 p. 2-3

Sahip olduğumuz değerli şeyleri başkalarına emanet ettiğimiz olmuştur. Örneğin paramızı bankaya yatırırız. Bunu yaparken paramızın güvende olmasını, kaybolmamasını veya çalınmamasını bekleriz. Elçi Pavlus da Timoteos’a bir hatırlatmada bulunarak ona çok değerli bir şey verildiğini söyledi. Bu, Tanrı’nın insanlarla ilgili amacı hakkındaki tam bilgiydi. Ayrıca ona ‘Tanrı’nın sözünü duyurma’ ayrıcalığı emanet edilmişti (2. Tim. 4:2, 5). Pavlus Timoteos’a ona emanet edilmiş olanı iyi korumasını söyledi. Timoteos gibi bize de çok değerli şeyler emanet edildi. Yehova büyük bir lütuf göstererek, sözü olan Kutsal Kitaptaki hakikatlerle ilgili tam bilgiye sahip olmamızı sağladı. Kutsal Kitaptaki hakikatler çok değerlidir. Çünkü bu hakikatler sayesinde, Yehova’yla nasıl iyi bir ilişkiye sahip olabileceğimizi ve gerçek mutluluğu nasıl bulabileceğimizi öğreniriz. Bu sözleri kabul ettiğimizde ve hayatımızda uyguladığımızda sahte öğretilerden kurtuluruz ve temiz bir yaşam sürebiliriz (1. Kor. 6:9-11). w20.09 26 p. 1-3

İnceleme yaptığınız kişi hakikatin sizde yarattığı coşkuyu görebilmeli ve bu hakikatlere olan güçlü inancınızı fark edebilmeli. Muhtemelen bu, onun da öğrendiği şeylere karşı heyecan duymasına yardım edecek. Belki ona Kutsal Kitap ilkelerini hayatınızda uyguladığınızda şahsen nasıl yarar gördüğünüzü anlatabilirsiniz. O zaman inceleme yaptığınız kişi Kutsal Kitabın kendisi için de yararlı öğütler içerdiğini fark edecek. İnceleme sırasında kişiye, onun yaşadığı zorluklara benzer zorluklar yaşamış ve bunların üstesinden gelmeyi başarmış kişilerin tecrübelerinden söz edin. Ayrıca tecrübesinden yararlanabileceği bir kardeşi tetkikinize davet edebilirsiniz. İnceleme yaptığınız kişinin Kutsal Kitap ilkelerini hayatında uygulamasının ne kadar akıllıca olacağını anlamasına yardım edin. Kişi evliyse eşi de inceleme yapıyor mu? Yapmıyorsa incelemenize katılması için onu davet edin. Tetkik yaptığınız kişiyi öğrendiklerini ailesiyle ve arkadaşlarıyla paylaşmaya teşvik edin (Yuhn. 1:40-45). w20.10 16 p. 7-9

İsa’nın anne babası onun Tanrı’nın onayına sahip bir yetişkin olmasına yardım etti, çünkü Yehova’nın anne babalara verdiği talimatlara uydular (Tekr. 6:6, 7). Yusuf ve Meryem Yehova’yı çok seviyordu ve onlar için hayattaki en önemli şey çocuklarının da aynı sevgiyi geliştirmesine yardım etmekti. Yusuf ve Meryem ruhi faaliyetlerini ailece düzenli olarak sürdürmeyi seçtiler. Şüphesiz Nasıra’daki havrada yapılan ibadetlere her hafta katılıyorlardı, ayrıca her yıl Fısıh Bayramı için Yeruşalim’e gidiyorlardı (Luka 2:41; 4:16). Yeruşalim’e ailece yaptıkları bu seyahatler sırasında, İsa’ya ve diğer çocuklarına Yehova’nın halkının tarihini öğretmiş olabilirler. Belki de yol boyunca, Kutsal Yazılarda adı geçen yerleri ziyaret ediyorlardı. Çocuklarının sayısı arttığında Yusuf ve Meryem’in ruhi faaliyetleri düzenli olarak sürdürmesi herhalde kolay olmamıştır. Fakat bunu yapmanın büyük yararını gördüler. Hakiki tapınmaya hayatlarında ilk yeri verdikleri için ailece Yehova’ya yakın kaldılar. w20.10 28 p. 8-9

Bir tetkike davet edilirseniz ele alınacak konuya önceden hazırlık yapmanız iyi olacaktır. Bir özel öncü olan Daniel şöyle diyor: “Hizmet arkadaşım tetkike hazırlık yaptığında bunu çok takdir ediyorum. O zaman incelemeye anlamlı şekilde katkıda bulunabiliyor.” Ayrıca inceleme yapan kişi ikinizin de iyi hazırlık yaptığını muhtemelen fark edecek ve ona iyi örnek olacaksınız. İnceleyeceğiniz konuya detaylı şekilde hazırlık yapamasanız bile en azından ana noktaları bulmak için zaman ayırın. Dua, tetkikin çok önemli bir kısmıdır. Dolayısıyla sizden dua etmeniz istenirse neler söyleyeceğinizi önceden düşünün. Muhtemelen o zaman duanızda daha belirgin şeyler söyleyebileceksiniz (Mezm. 141:2). Japonya’da yaşayan Hanae, inceleme yaptığı dönemde tetkikine katılan bir hemşirenin dualarını hatırlıyor. Şöyle diyor: “Yehova’yla çok güçlü bir ilişkisinin olduğunu hissettim ve ben de onun gibi olmak istedim. Ayrıca dualarında benden ismimle söz etmesi bana sevildiğimi hissettirdi.” w21.03 9-10 p. 7-8

İsa Pavlus’a Roma’ya gideceğine dair güvence verdi. Ancak bazı Yahudiler onu öldürmek için pusu kurdu. Romalı komutan Klaudius Lisias durumu öğrenince Pavlus’u kurtarmak için derhal harekete geçti. Onu çok sayıda askerin koruması altında, Yeruşalim’den Sezariye’ye gönderdi. Sezariye’de Vali Feliks, Pavlus’un “Herodes’in imparatorluk sarayında gözetim altında tutulmasını” emretti. Pavlus onu öldürmek isteyen kişilerden artık çok uzaktaydı (Elçi. 23:12-35). Fakat Feliks’in yerine, ‘Yahudilerin gönlünü kazanmak’ isteyen Festus vali oldu. O, Pavlus’a şöyle sordu: “Yeruşalim’e gidip orada benim önümde yargılanmak ister misin?” Pavlus Yeruşalim’de muhtemelen öldürüleceğini biliyordu. Valiye şöyle cevap verdi: “Davamı Sezar’a arz ediyorum!” Festus Pavlus’a “Davanı Sezar’a arz ettin; Sezar’a gideceksin” dedi. Kısa süre sonra Pavlus onu öldürmek isteyen Yahudilerin ulaşamayacağı bir yerde, Roma’da olacaktı (Elçi. 25:6-12). w20.11 13 p. 4; 14 p. 8-10

Hepimiz zaman zaman suçluluk duyarız. Örneğin, bazıları hakikati öğrenmeden önce yaptıkları şeyler yüzünden suçluluk hissediyor. Bazıları da vaftiz olduktan sonra yaptıkları hatalar nedeniyle suçluluk duyuyor (Rom. 3:23). Tabii ki her zaman doğru olanı yapmak istiyoruz. Ancak ‘hepimiz birçok kez hata yapıyoruz’ (Yak. 3:2; Rom. 7:21-23). Suçluluk duygusu hoş bir duygu olmasa da, yararları olabilir. Çünkü bu sayede hayatımızda değişiklikler yapabiliriz ve aynı hataları tekrarlamamaya kararlı oluruz (İbr. 12:12, 13). Öte yandan bazen aşırı suçluluk duyabiliriz. Yani tövbe ettikten ve Yehova bizi bağışladığını gösterdikten sonra bile kendimizi suçlu hissetmeye devam edebiliriz. Böyle bir suçluluk duygusu zararlıdır (Mezm. 31:10; 38:3, 4). Dolayısıyla, aşırı suçluluk hissetme tuzağına düşmemek için tetikte olmamız çok önemlidir. Sonuçta, Yehova bizden ümidini kesmemişken biz kendimizden ümidi keser ve O’na hizmet etmeyi bırakırsak, Şeytan’ın ne kadar mutlu olacağını bir düşünün (2. Korintoslular 2:5-7, 11 ile karşılaştırın). w20.11 27 p. 12-13

Bu mezmurun yazarı olan Levioğlu kötüleri ve küstahları kıskanmaya başladı. Tabii onun kıskandığı şey bu kişilerin yaptığı kötülükler değil, refahlarıydı (Mezm. 73:2-9, 11-14). Onlar sanki her şeye sahipti; zenginlerdi, iyi bir hayatları vardı ve kaygıları yoktu. Bu Levioğlu olaylara Yehova’nın bakış açısından baktığında kıskançlıktan ve moral bozukluğundan kurtuldu. Yeniden huzur buldu ve sevincini geri kazandı. Yehova’ya şöyle dedi: ‘Yeryüzünde tek sevincim Sensin’ (Mezm. 73:25). Benzer şekilde biz de görünüşte iyi bir hayata sahip olan kötüleri asla kıskanmayalım. Onların mutluluğu yüzeysel ve geçicidir (Vaiz 8:12, 13). Onları kıskanmak sevincimizi kaybetmemize yol açabilir ve Yehova’yla ilişkimizi tehlikeye sokar. Kötülerin görünüşteki başarısını kıskanmaya başladığınızı fark ederseniz, bu Levioğlunun yaptığını yapın. Tanrı’nın sevgi dolu öğütlerini dinleyin ve O’nun isteğini yapan kişilere yakın olun. Sevincinizin asıl kaynağı Yehova olduğunda gerçek mutluluğu bulacaksınız. Ve “gerçek yaşama” giden yoldan ayrılmayacaksınız (1. Tim. 6:19). w20.12 19-20 p. 14-16

Dua ederek kaygılarınızı Yehova’ya bırakırken minnettarlığınızı da dile getirin. Çok zor koşullarda olsak bile sahip olduğumuz nimetleri düşünmek bize yarar sağlar. Bazen hissettiğiniz yoğun duyguları ifade edecek kelimeler bulmakta zorlanabilirsiniz. Diyebildiğiniz tek şey “Lütfen yardım et!” bile olsa, unutmayın ki Yehova duanızı cevaplayacaktır (2. Tar. 18:31). Kendi hikmetinize değil, Yehova’nın hikmetine güvenin. MÖ 8. yüzyılda Yahuda halkı Asurluların saldırısına uğramaktan korkuyordu. Asur boyunduruğu altına girmemek için her şeyi yapmaya hazırlardı, bu nedenle putperest Mısırlılardan yardım istediler (İşa. 30:1, 2). Yehova bu kötü kararlarının felaketle sonuçlanacağı konusunda onları uyardı (İşa. 30:7, 12, 13). İşaya aracılığıyla, gerçek güvenliği nasıl bulabileceklerini söyledi. Şöyle dedi: “Bana güvenip sakin kalırsanız güçlü olursunuz” (İşa. 30:15b). w21.01 3-4 p. 8-9

Mesih’in meshedilmiş kardeşleri sadakatlerinin ödülü olarak gökte onunla birlikte krallar ve kâhinler olurlar (Vah. 20:6). 144.000 meshedilmiş kişi gökteki ödüllerini aldığı zaman Tanrı’nın ailesinin gökteki kısmını oluşturan herkes çok mutlu olacak. Elçi Yuhanna 144.000 kral ve kâhinden bahsettikten sonra heyecan verici bir şey gördüğünü söyler: Armagedon’da hayatta kalan ‘büyük bir kalabalık.’ İlk gruptan farklı olarak bu ikinci grup çok daha büyüktür ve kaç kişiden oluştuğu belirtilmez (Vah. 7:9, 10). Onlar ‘beyaz kaftanlar içindedir.’ Bu, kendilerini Şeytan’ın dünyasında “lekesiz” tuttuklarını ve hem Tanrı’ya hem de Mesih’e vefalı kaldıklarını gösterir (Yak. 1:27). Onlar haykırarak, Yehova ve Tanrı’nın Kuzusu olan İsa’nın yaptıkları sayesinde kurtulduklarını söylerler. Ayrıca ellerinde hurma dalları vardır; bu da, İsa’yı Yehova’nın tayin ettiği kral olarak sevinçle kabul ettiklerini gösterir (Yuhanna 12:12, 13 ile karşılaştırın). w21.01 15-16 p. 6-7

Bir erkek Yehova ve İsa’nın yetkilerini kullanma tarzına bakarak iyi bir aile reisi olmayı öğrenebilir. Örneğin alçakgönüllülük niteliğini düşünelim. Yehova evrendeki en hikmetli kişidir, ama yine de kullarının görüşlerini dinler (Başl. 18:23, 24, 32). Yehova kusursuzdur ama bizden kusursuzluk beklemez. Bunun yerine, kusurlu kullarının Kendisine hizmet ederken başarılı olmasına yardım eder (Mezm. 113:6, 7). Hatta Kutsal Kitap Yehova’dan “yardımcı” olarak bile bahseder (Mezm. 27:9; İbr. 13:6). Kral Davut kendisine verilen önemli görevleri ancak Yehova’nın alçakgönüllülüğü sayesinde başarabildiğini söyledi. İsa’nın nasıl bir örnek bıraktığını da düşünelim. O, öğrencilerinin efendisi olsa da onların ayaklarını yıkadı. İsa şöyle dedi: “Benim size yaptığımı siz de yapın diye bu örneği bıraktım” (Yuhn. 13:12-17). İsa büyük bir yetkiye sahip olsa da hizmet beklemedi; o başkalarına hizmet etti (Mat. 20:28). w21.02 3-4 p. 8-10

Genç biraderler, cemaat için yapabileceğiniz çok şey var. Birçoğunuz güçlü ve enerjiksiniz. Cemaatiniz için birer nimetsiniz. Belki hizmet görevlisi olarak tayin edilmeyi sabırsızlıkla bekliyorsunuz. Ancak, başkalarının sizi önemli işler için çok genç ya da tecrübesiz bulduğunu düşünüyor olabilirsiniz. Genç olsanız da cemaatinizdeki kardeşlerin güvenini ve saygısını kazanmak için şimdiden yapabileceğiniz çok şey var. Cemaatteki kardeşlerinize yararı olabilecek bir beceriniz var mı? Birçoğunuzun var. Örneğin belki fark etmişsinizdir, bazı yaşlı kardeşler kişisel inceleme ve ibadetler için tablet ya da telefonlarını kullanmak konusunda yardıma ihtiyaç duyuyor ve böyle bir yardım aldıklarında minnettar oluyorlar. Sizin de elektronik cihazlarla ilgili bilginizin yaşlı kardeşlere büyük yararı dokunabilir. Hepsinden önemlisi, yaptığınız her şeyle gökteki Babanızın yüreğini sevindirin. w21.03 2 p. 1, 3; 7 p. 18

Bir kadın kocasından daha eğitimli olsa bile, aile ibadetine ve diğer teokratik faaliyetlere önderlik etmek kocanın sorumluluğudur (Efes. 6:4). Kadın ruhi konularda kocasının önderliğini kabul etmelidir, ancak yine de ruhi sağlığından kendisi sorumludur. Bu nedenle, kişisel inceleme yapmaya ve derin düşünmeye zaman ayırmalıdır. Böylece Yehova’ya olan sevgisini ve saygısını koruyabilir ve kocasına mutlulukla boyun eğebilir. Yehova’ya duydukları sevgiden dolayı kocalarına boyun eğmeye devam eden kadınlar, reislik düzenlemesini reddeden kişilerden daha mutlu ve huzurludur. Onlar genç erkek ve kadınlara örnektir. Sadece ailelerinde değil, cemaatte de sevgi dolu ve huzurlu bir ortam olmasına katkıda bulunurlar (Tit. 2:3-5). Bugün Yehova’ya vefayla hizmet edenlerin çoğunluğunu kadınlar oluşturuyor (Mezm. 68:11). w21.02 13 p. 21-23

Elçi Pavlus cesaret ve tahammül konusunda bize harika bir örnektir. Kendisini zayıf hissettiği zamanlar olsa da, Yehova’nın ona ihtiyacı olan gücü vereceğine güvendiği için tahammül edebildi (2. Kor. 12:8-10; Filip. 4:13). Biz de Yehova’nın yardımına ihtiyacımız olduğunu alçakgönüllü bir tutumla kabul edersek, aynı güce ve cesarete sahip olabiliriz (Yak. 4:10). Şundan emin olabiliriz: Yaşadığımız sınavlar Tanrı’dan bir ceza değildir. Yakup bize şu güvenceyi verir: “Bir sınavla karşılaşınca kimse ‘Tanrı beni sınıyor’ demesin. Çünkü Tanrı kimseyi kötü şeylerle sınamaz, Kendisi de böyle şeylerle sınanamaz” (Yak. 1:13). Buna ikna olduğumuzda, kendimizi gökteki sevgi dolu Babamıza daha yakın hissederiz. Yehova “değişken değildir” (Yak. 1:17). İlk Hıristiyanlar sınavlar yaşarken onlara destek oldu. Aynı şeyi her birimiz için de yapacak. Sınavlar yaşarken hikmetli, imanlı ve cesur olabilmek için kararlılıkla O’ndan yardım dileyin. Yehova dualarınızı cevaplayacak. w21.02 31 p. 19-21

İbadetlere katılan bir tetkike kişisel ilgi göstererek onu teşvik edebilirsiniz (Filip. 2:4). Hayatında yaptığı herhangi olumlu bir değişiklik için onu övebilirsiniz. Ayrıca özel konulara fazla girmeden tetkiki, ailesi ve işi hakkında sorular sorabilirsiniz. Böyle sohbetler sizi birbirinize yaklaştırabilir. Kişiyle arkadaş olduğunuzda onun vaftize doğru ilerlemesine yardım edersiniz. Tetkik yapan kişi ilerledikçe ve hayatında değişiklikler yaptıkça, cemaatin bir parçası olduğunu hissetmesine yardım edin. Bunu konukseverlik göstererek yapabilirsiniz (İbr. 13:2). Ayrıca inceleme yapan kişi müjdeci olduğunda ona birlikte hizmete çıkmayı teklif edebilirsiniz. Brezilya’da yaşayan Diego şöyle diyor: “Birçok kardeş beni hizmete çıkmaya davet etti. Bu, kardeşleri yakından tanımanın en iyi yoluydu. Birlikte hizmete çıktıkça çok şey öğrendim ve kendimi hem Yehova’ya hem de İsa’ya daha yakın hissettim.” w21.03 12 p. 15-16

İsa takipçilerine düşmanlarını sevmelerini söylemişti (Mat. 5:44, 45). Peki bunu yapmak kolay mı? Hayır, değil. Fakat Tanrı’nın kutsal ruhunun yardımıyla bu mümkün. Tanrı’nın ruhu sevginin yanı sıra sabır, iyilikseverlik, yumuşak başlılık ve özdenetim geliştirmemizi sağlar (Gal. 5:22, 23). Bu nitelikler nefrete dayanmamıza yardım eder. Hakikatte olan eşine, çocuğuna ya da komşusuna kötü davranan birçok kişi, onlar bu güzel nitelikleri sergilediği için muhalefet etmeyi bıraktı. Hatta bazıları iman kardeşimiz oldu. Bu nedenle, Yehova’ya hizmet ettiğiniz için sizden nefret edenleri sevmekte zorlanıyorsanız kutsal ruhu almak için dua edin (Luka 11:13). Ayrıca Tanrı’ya itaat etmenin her zaman en iyisi olduğuna güvenin (Özd. 3:5-7). Nefret görmek bizi derinden etkileyebilir ve acı verebilir. Ama sevgi nefretten çok daha güçlüdür. Kalpleri fetheder ve Yehova’nın yüreğini sevindirir. Bununla birlikte, insanlar bizden nefret etmeye devam etse bile mutlu olabiliriz. w21.03 23 p. 13; 24 p. 15, 17

Yoel peygamberin askeri bir saldırıdan bahsettiğini anlıyoruz (Yoel 2:1, 8, 11). Yehova itaatsiz İsrailoğullarını cezalandırmak için ‘büyük bir ordu’ (Babil askerlerini) kullanacağını söyledi (Yoel 2:25). İstilacılar yerinde olarak “kuzeyden gelen ordu” diye adlandırılıyor, çünkü Babilliler İsrail’e kuzeyden saldıracaktı (Yoel 2:20). Bu ordu düzen içinde hareket eden bir çekirge sürüsüne benzetiliyor. Yoel onlar hakkında şöyle der: “Yolundan giden bir yiğit gibi, durmadan ilerliyorlar. . . . . Şehirlere giriyorlar. . . . . Evlere tırmanıyor, hırsız gibi pencerelerden giriyorlar” (Yoel 2:8, 9). Bu sahneyi zihninizde canlandırabiliyor musunuz? Her yerde askerler var. Saklanacak hiçbir yer yok. Hiç kimse Babil askerlerinin elinden kurtulamaz! Babilliler (ya da Kaldeliler) MÖ 607’de Yeruşalim’i çekirgeler gibi istila etti. Kutsal Kitap şöyle anlatır: ‘Kaldelilerin kralı ne delikanlıya, ne genç kıza, ne yaşlıya, ne de kocamış olana acıdı’ (2. Tar. 36:17). w20.04 5 p. 11-12