Şubat

İman kardeşlerinizi daha iyi tanıyın. İbadetlerden önce ve sonra onlarla sohbet edin, birlikte hizmete çıkın ve mümkünse onları yemeğe davet edin. Bunu yaptığınızda, soğuk görünen bir hemşirenin aslında çekingen olduğunu, maddiyatçı olduğunu düşündüğünüz bir biraderin cömert olduğunu ya da sık sık ibadetlere geç kalan çocuklu bir annenin evde muhalefet gördüğünü öğrenebilirsiniz (Eyüp 6:29). Elbette ‘başkalarının işine karışmamalıyız’ (1. Tim. 5:13). Ancak, kardeşlerimiz ve onların kişiliklerini şekillendiren koşullar hakkında biraz bilgi sahibi olmamız iyi olur. Diyelim cemaatinizde sinirinize dokunan bir iman kardeşiniz var. Onun hayatı hakkında bir şeyler öğrenirseniz, kardeşinize daha çok duygudaşlık gösterebilirsiniz. Evet, kardeşlerinizi tanımanız çaba ister. Fakat Kutsal Kitabın tembihlediği gibi ‘yüreğinizde yer açarsanız’, “her tür insanı” seven Yehova’yı örnek almış olursunuz (2. Kor. 6:11-13; 1. Tim. 2:3, 4). w20.04 16-17 p. 10-12

İsa ölümünden önceki gece öğrencilerine birbirlerini sevmeleri gerektiğini hatırlattı. O, özverili sevginin birlik içinde kalmalarına ve dünyadan gördükleri nefrete dayanmalarına yardım edeceğini biliyordu. Selanik cemaatinin durumunu düşünelim. Cemaat kurulduğundan beri oradaki kardeşler zulüm görüyordu. Fakat onlar tahammül ve sevgi konusunda örnek oldular (1. Sel. 1:3, 6, 7). Pavlus o kardeşleri birbirlerine sevgi göstermeye devam etmeye, hatta bu konuda ‘daha da gelişmeye’ teşvik etti (1. Sel. 4:9, 10). Sevgi sayesinde morali bozuk olanları yüreklendirecek ve zayıflara destek olacaklardı (1. Sel. 5:14). Onlar Pavlus’un öğüdünü dinledi. Bunu nereden biliyoruz? Çünkü Pavlus yaklaşık 1 yıl sonra yazdığı ikinci mektubunda onlara şöyle dedi: “Birbirinize olan sevginiz büyüyor” (2. Sel. 1:3-5). Birbirlerine gösterdikleri sevgi zorluklara ve zulme dayanmalarına yardım etti. w21.03 22 p. 11

Sonsuz yaşam ödülünü almak istiyorsak, İsa’nın takipçilerine özgü yaşam yolunu izlemeliyiz (Elçi. 20:24; 1. Pet. 2:21). Ancak Şeytan ve onun yolundan gidenler, farklı bir seçim yapmamızı ve ‘onlarla koşmamızı’ istiyorlar (1. Pet. 4:4). İzlediğimiz yaşam yoluyla alay ediyor, kendi izledikleri yolun daha iyi olduğunu ve özgürlüğe götürdüğünü iddia ediyorlar. Fakat bu bir yalandır! (2. Pet. 2:19). Doğru yolu seçmemiz gerçekten de çok önemli! Şeytan hepimizin “hayata giden” sıkışık yolda koşmayı bırakmasını ve bu dünyadaki çoğu kişinin izlediği geniş yoldan gitmesini istiyor. O yolu sevenler çoktur ve orada yolculuk kolaydır. Fakat o yol ‘yok oluşa gider’ (Mat. 7:13, 14). Doğru yolda kalmak ve bu yoldan sapmamak için Yehova’ya güvenmeli ve O’nu dinlemeliyiz. w20.04 26 p. 1, 5; 27 p. 7

Son yıllarda Rusya ve müttefikleri de “Diyarın Tacına” girdi (Dan. 11:41). Nasıl? 2017’de Rusya Yehova’nın toplumunun faaliyetini yasakladı ve bazı kardeşlerimizi hapse attı. Ayrıca Yeni Dünya Çevirisi de dahil yayınlarımızı yasakladı. Dahası Rusya’daki büromuza, bazı İbadet Salonlarımıza ve Kongre Salonlarımıza el koydu. Bu olaylardan sonra, Yönetim Kurulu 2018 yılında Rusya ve müttefiklerinin kuzey kralı olduğunu açıkladı. Ancak Yehova’nın toplumu ağır zulüm gördüğünde bile hükümeti devirmeye veya değiştirmeye yönelik hiçbir faaliyete katılmaz. Bunun yerine Kutsal Kitabın söylediği gibi, “yüksek mevkilerde olanlar için” dua ederler; bunu özellikle de yetkililer ibadet özgürlüğümüzü etkileyebilecek kararlar verecekleri zaman yaparlar. w20.05 14 p. 9

Anne babalar, çocuklarınızın hakikatten emin olması için Tanrı’yla kişisel bir ilişkileri olmalı ve Kutsal Kitabın öğrettiklerinin doğruluğuna ikna olmalılar. Onlara Tanrı’yla ilgili hakikati öğretmek istiyorsanız, önce kendiniz Kutsal Kitabı iyi araştıran kişiler olmalısınız. Öğrendikleriniz üzerinde derin düşünmeye zaman ayırmalısınız. Ancak o zaman çocuklarınız da aynısını yapmayı öğretebilirsiniz. Tetkik yaptığınız birine inceleme araçlarımızı kullanmayı nasıl öğretiyorsanız, çocuklarınıza da öğretmelisiniz. Bunu yaparak, çocuklarınızın Yehova’yı sevmesine ve O’nun ruhi gıda sağlamak için kullandığı kanala, yani ‘sadık ve sağgörülü hizmetkâra’ güvenmesine yardım edebileceksiniz (Mat. 24:45-47). Çocuklarınıza temel Kutsal Kitap hakikatlerini öğretmekle yetinmeyin. Yaşları ve kapasiteleri ölçüsünde “Tanrı’nın derin şeylerini” de öğreterek güçlü bir iman geliştirmelerine yardım edin (1. Kor. 2:10). w20.07 10 p. 10; 11 p. 12-13

Bugün kusurlu insanlar arasında kaç kişi Yehova’yla dost? Milyonlarca. Bu insanlar İsa’nın fidyesine iman ettikleri için Tanrı’yla dost olabiliyor. Yehova fidyeye imanımızdan dolayı, yaşamımızı O’na adamamıza ve vaftiz edilmemize izin veriyor. Bu önemli adımları attığımızda, evrendeki en yüce varlığın dostu olan milyonlarca gerçek Hıristiyanın arasına katılırız! Tanrı’yla dostluğumuzu takdir ettiğimizi nasıl gösterebiliriz? İbrahim ve Eyüp, 100 yılı aşkın bir süre boyunca Tanrı’ya sadık kaldı. Biz de bu eski sistemde Yehova’ya ne kadar zamandır hizmet ediyor olursak olalım sadakatimizi korumalıyız. Ayrıca Daniel gibi, Tanrı’yla dostluğumuza canımızdan çok değer vermeliyiz (Dan. 6:7, 10, 16, 22). Yehova’nın yardımıyla her tür sınava dayanabilir, böylece O’nunla aramızdaki yakın bağı koruyabiliriz (Filip. 4:13). w20.05 27 p. 5-6

Kral Davut başka bir adamın karısının yıkandığını gördü. O Yehova’nın şu emrini biliyordu: “Komşunun karısına . . . . göz dikmeyeceksin” (Çık. 20:17). Ancak anlaşılan kadına bakmaya devam etti. Yüreği Bat-şeba adındaki o kadına duyduğu arzu ile Yehova’yı memnun etme arzusu arasında bölündü. Davut uzun süredir Yehova’yı seviyor ve O’ndan korkuyor olsa da, bencil arzusuna yenik düştü. Davut bu yüzden çok kötü bir yola saptı. Yehova’nın ismine leke sürdü. Ayrıca kendi ailesi de dahil, masum insanlara korkunç zararlar verdi (2. Sam. 11:1-5, 14-17; 12:7-12). Yehova Davut’u terbiye etti ve o yeniden Yehova’yla iyi bir ilişkiye sahip oldu (2. Sam. 12:13; Mezm. 51:2-4, 17). Davut yüreğinin bölünmesine izin verdiğinde yaşanan acıları aklından çıkarmadı. Onun Mezmur 86:11’deki sözleri şöyle de tercüme edilebilir: “Bana bölünmemiş bir yürek ver.” Peki Yehova Davut’un yeniden bölünmemiş bir yüreğe sahip olmasına yardım etti mi? Evet, çünkü Yehova’nın Sözü daha sonra Davut’tan ‘Tanrısı Yehova’ya tüm yüreğiyle bağlı’ biri olarak söz eder (1. Kral. 11:4; 15:3). w20.06 11 p. 12-13

Kutsal Kitap Yehova’nın kullarına duyduğu sevgiyi bir ipe benzetir. Ne açıdan? Diyelim ki, dalgalı bir denizde boğulmak üzeresiniz. O anda biri size can simidi atıyor. Şüphesiz böyle bir yardıma minnettar kalırsınız. Çünkü o can simidi suyun üstünde kalmanıza yardım eder. Fakat hayatta kalmanız için bu yetmez. Su çok soğuk ve tekneye ulaşmadığınız takdirde kurtulamazsınız. Biri size bir ip atmalı ve tekneye çekmeli. Yehova, bugünün ayetinde söylediği gibi, doğru yoldan sapmış İsrailoğullarını ‘sevgi bağlarıyla çekti.’ Tanrı bugün de Kendisine hizmet etmeyi bırakmış ve sıkıntılara, kaygılara boğulmuş kişilere karşı aynı duyguları hissediyor. Onları seviyor ve Kendisine çekmek istiyor. Faaliyetsiz kardeşlerin, sevgisini hissetmelerini istiyor ve bunun için sizi kullanabilir. Faaliyetsiz kişilere Yehova’nın sevgisini hissettirmemiz ve bizim de onları sevdiğimizi göstermemiz önemlidir. w20.06 27 p. 12-13

İstefanos öldürüldüğünde birçok Hıristiyan Yeruşalim’den kaçtı ve “tüm Yahudiye ve Samiriye bölgelerine dağıldı”; onlardan bazıları zaman içinde Kıbrıs ve Antakya’ya kadar gittiler (Elçi. 7:58–8:1; 11:19). Kim bilir ne zorluklar yaşadılar! Yine de gittikleri her yerde iyi haberi gayretle duyurdular ve Roma İmparatorluğu’nun her yerinde cemaatler kurdular (1. Pet. 1:1). Ancak önlerinde çok daha zorlu dönemler vardı. Örneğin, MS 50 yılı civarında, Roma İmparatoru Klaudius tüm Yahudilerin Roma’dan çıkmasını emretti. Dolayısıyla Hıristiyanlığı benimsemiş Yahudiler evlerinden ayrılmaya ve başka yerlere taşınmaya mecbur kaldı (Elçi. 18:1-3). MS yaklaşık 61’de, Elçi Pavlus iman kardeşlerinin herkesin içinde hakaretlere uğradığını, hapse atıldığını ve mallarının yağmalandığını yazdı (İbr. 10:32-34). Ayrıca, Hıristiyanlar da tıpkı diğer insanlar gibi yoksulluğa ve hastalıklara katlanmak zorundaydı (Rom. 15:26; Filip. 2:25-27). w21.02 26-27 p. 2-4

Şeytan’ın ya da onun etkisindeki kişilerin yapacağı hiçbir şey imanını güçlendirmiş bir Hıristiyanı sarsamaz (2. Yuhn. 8, 9). Dünyadan nefret görmek bizi şaşırtmamalı (1. Yuhn. 3:13). Yuhanna ‘bütün dünyanın kötü olanın elinde bulunduğunu’ hatırlatır (1. Yuhn. 5:19). Bu ortamın sonu yaklaştıkça Şeytan’ın öfkesi giderek artıyor. O, cinsel ahlaksızlık veya hilekârların yalanları gibi sinsi tuzaklarla yetinmiyor. Doğrudan da saldırıyor, örneğin acımasızca zulmediyor. Şeytan duyuru işimize engel olmaya ya da imanımızı yok etmeye çalışmak için az zamanının kaldığını biliyor. Dolayısıyla bazı ülkelerde faaliyetimizin kısıtlanmış ya da yasak olması hiç şaşırtıcı değil. Yine de o ülkelerdeki kardeşlerimiz tahammül etmeye devam ediyorlar. Onlar şunu açıkça gösteriyor ki, Şeytan bize nasıl saldırırsa saldırsın zafer kazanabiliriz! w20.07 24 p. 12-13

Yehova insan ailesinin, yarattığı güzel gezegende sonsuza dek yaşamasını amaçlamıştı. Fakat Âdem ve Havva sevgi dolu Babalarına isyan ettiklerinde, günah ve ölüm karanlık bir gölge gibi tüm dünyayı etkisi altına aldı (Rom. 5:12). O zaman Yehova ne yaptı? Hemen insanlığı nasıl kurtaracağını söyledi (Başl. 3:15). Yehova, Âdem ile Havva’nın çocuklarının günahtan ve ölümden kurtulmasını mümkün kılacak bir fidye sağlayacaktı. Bu şekilde, Kendisine hizmet etmeyi seçen herkese sonsuz yaşam verebilecekti (Yuhn. 3:16; 1. Kor. 15:21, 22). Yehova Oğlu aracılığıyla milyonlarca insanı diriltecek. Bu kişilerin hepsinin aynı anda diriltilmeyeceği sonucuna varmamız makuldür. Neden? Çünkü dünya nüfusunda yaşanacak böyle bir patlama muhtemelen kaosa yol açar. Ve Yehova hiçbir şeyi düzensiz şekilde yapmaz. O, barışın ve huzurun sürmesi için düzenin korunması gerektiğini biliyor (1. Kor. 14:33). w20.08 14 p. 3; 15 p. 5

İnceleme yapan biri, tetkikin amacının onun Yehova’nın bir Şahidi olmasına yardım etmek olduğunu anlamalıdır. Kutsal Kitabı samimiyetle inceleyen bir kişi vaftiz hedefine doğru adım adım ilerler. İlk olarak Yehova’yı tanır, sever ve O’na iman eder (Yuhn. 3:16; 17:3). Ardından Yehova’yla ve cemaatteki kardeşlerle dostluk geliştirir (İbr. 10:24, 25; Yak. 4:8). Zamanla kötü davranışlarını bırakır ve günahlarından tövbe eder (Elçi. 3:19). Ayrıca imanı onu hakikati başkalarıyla paylaşmaya yöneltir (2. Kor. 4:13). Sonra kendini Yehova’ya adar ve bunun simgesi olarak vaftiz edilir (1. Pet. 3:21; 4:2). O gün herkes için çok sevinçli bir gündür! İnceleme yaptığınız kişinin hedefe doğru attığı her adımda onu içtenlikle, bol bol övün ve ilerlemeye devam etmesi için cesaretlendirin. w20.10 17-18 p. 12-13

Eğer kendinizi başkalarıyla karşılaştırırsanız, kendi değerinizi göremez hale gelebilirsiniz. Bazı kardeşler öğretim vermek, bazıları işlerin düzen içinde yürümesini sağlamak, bazıları da çobanlık konusunda yetenekli olabilir. Belki kendinizi onlar kadar yetenekli görmüyorsunuz. Bu alçakgönüllü ve haddini bilir olduğunuzu gösterir (Filip. 2:3). Fakat dikkatli olmalısınız. Eğer kendinizi yetenekleriyle göze çarpan kişilerle sürekli karşılaştırırsanız cesaretiniz kırılır. Hatta Pavlus’un söz ettiği gibi, cemaatte bir yerinizin olmadığını hissedebilirsiniz. Bu tür duyguların üstesinden gelmenize ne yardım edebilir? Yehova birinci yüzyıldaki bazı Hıristiyanlara kutsal ruh aracılığıyla mucizevi yetenekler verdi, fakat bütün Hıristiyanlar aynı yeteneklere sahip olmadı (1. Kor. 12:4-11). Yine de, her bir Hıristiyan O’nun için çok değerliydi. Bugün kutsal ruh bize mucizevi yetenekler vermiyor. Fakat aynı ilke hâlâ geçerlidir. Hepimiz aynı yeteneklere sahip olmayabiliriz, ama her birimiz Yehova için çok değerliyiz. w20.08 22-23 p. 13-15

Cesur ve yürekli olmak için dua ettiğinizde, Yehova dualarınızı cevaplayacak ve sizi asla bırakmayacak; size destek olmaya daima hazır (Elçi. 4:29-31). Birçok zorluğu aşmanıza nasıl yardım ettiğini ve yaşamınızda değişiklikler yapabilmeniz için size nasıl güç verdiğini düşünün. Halkını Kızıldeniz’den geçiren Yehova şüphesiz sizin de Mesih’in öğrencisi olmanıza yardım edebilir (Çık. 14:13). Mezmur yazarı gibi siz de güvenle bugünün ayetindeki sözleri söyleyebilirsiniz. Yehova yeni müjdecilerin de cesur olmasına yardım edebilir. Tomoyo hemşirenin tecrübesine bakalım. O ilk kez evden eve gittiğinde, daha ilk kapıda ev sahibi ona “Yehova’nın Şahitleriyle hiçbir işim olmaz!” diye bağırdı ve kapıyı yüzüne kapattı. Bu tepki Tomoyo’yu hiç korkutmadı. O, hizmet arkadaşına dönüp şöyle dedi: “Gördün mü? Ben tek kelime bile etmeden Yehova’nın Şahidi olduğumu anladı. Ne güzel!” Tomoyo şu anda daimi öncü. w20.09 6 p. 13-14

Asa halka, ‘onlara her taraftan rahatlık verenin’ Yehova olduğunu söyledi (2. Tar. 14:6, 7). O, bu dönemi gevşeyebilecekleri bir zaman olarak görmedi. Tersine şehirler, surlar, kuleler ve çift kanatlı kapılar inşa etmeye girişti. Yahuda halkına “Bugün bu ülke bizim elimizde” dedi. Asa bu sözlerle ne demek istedi? Halk Tanrı’nın onlara verdiği topraklarda özgürce hareket edebilir ve düşman muhalefetiyle karşılaşmadan inşaat projelerini yürütebilirdi. Asa halkı bu huzurlu dönemi iyi değerlendirmeye teşvik etti. Asa bu huzurlu dönemi ordusunu güçlendirmek için de kullandı (2. Tar. 14:8). Bu onun Yehova’ya güvenmediği anlamına mı geliyordu? Hayır, Asa Yehova’ya güveniyordu. Ancak bir kral olarak halkını ileride karşılaşabilecekleri sorunlara hazırlaması gerektiğini biliyordu. O bu huzurlu dönemin sonsuza kadar sürmeyeceğinin farkındaydı. Gerçekten de öyle oldu. w20.09 15 p. 4-5

Bir ihtiyar iyi niyetle, Tanrı’nın koyunlarını koruyacağını düşünerek kurallar koyma eğiliminde olabilir. Ancak ihtiyarlar ile aile reislerinin rolleri arasında önemli farklar vardır. Örneğin, Yehova ihtiyarlara cemaatte hâkim olarak görev yapma ve günah işleyip tövbe etmeyen kişileri cemaatten çıkarma sorumluluğu vermiştir (1. Kor. 5:11-13). Öte yandan, Yehova aile reislerine ihtiyarlara vermediği bazı yetkiler vermiştir. Örneğin bir aile reisi, ailesine kurallar koyma ve bu kurallara uyulmasını sağlama hakkına sahiptir (Özd. 6:20). Mesela çocuklarının akşam eve en geç kaçta geleceğine karar verme hakkı vardır. Ayrıca çocuklar bu kurala uymazsa onları terbiye etme yetkisine de sahiptir (Efes. 6:1). Tabii sevgi dolu bir aile reisi, ailesi için kurallar koymadan önce karısına danışır; çünkü onlar “tek bedendir” (Mat. 19:6). w21.02 16-18 p. 10-13

Kutsal Kitaptaki hakikatlerin değerli olmasının bir nedeni, Yehova’nın bunları sadece “doğru tutuma sahip” alçakgönüllü kişilere açıklamasıdır (Elçi. 13:48). Böyle kişiler, Yehova’nın bugün hakikatleri açıklamak için sadık ve sağgörülü hizmetkârı kullandığını kabul eder (Mat. 11:25; 24:45). Bu hakikatleri asla kendi başımıza anlayamayız ve Kutsal Kitabı anlamanın değeri hiçbir şeyle kıyaslanamaz (Özd. 3:13). Yehova ayrıca bize bir ayrıcalık verdi. Bu, O’nunla ve amaçlarıyla ilgili hakikati başkalarına öğretme işidir (Mat. 24:14). Duyurduğumuz mesaj paha biçilmez değerdedir; çünkü insanların Yehova’nın ailesinin bir parçası olmasına yardım eder ve onlara sonsuz yaşam kazanma fırsatı verir (1. Tim. 4:16). Hizmetteki payımız az ya da çok olsun, bugün dünyada yapılan en önemli işi destekliyoruz (1. Tim. 2:3, 4). Tanrı’nın iş arkadaşları olmak gerçekten de çok büyük bir onur! (1. Kor. 3:9). w20.09 26-27 p. 4-5

Pavlus’un Roma yolculuğu sırasında Yehova ona yardım etmek için sık sık iman kardeşlerini kullandı. Örneğin, Pavlus’un iki sadık dostu Aristarhos ve Luka onunla birlikte Roma’ya gitmeye karar verdi. Anlaşılan İsa ikisine de Roma’ya sağ salim varacaklarına dair bir güvence vermemişti. Dolayısıyla onlar bu tehlikeli yolculuğa çıkarak aslında hayatlarını riske attılar. Fakat Pavlus’un yanında olmak için bunu seve seve yaptılar. Hayatlarının kurtulacağını ancak daha sonra, o zorlu yolculuk sırasında öğreneceklerdi. Bir liman kenti olan Sayda’ya vardıklarında, Yulius Pavlus’un “dostlarının yanına gidip ihtiyaçlarını karşılamasına izin verdi” (Elçi. 27:1-3). Daha sonra Puteoli şehrinde Pavlus ve arkadaşları ‘kardeşleri buldu’ ve kardeşler ‘yanlarında yedi gün kalmaları için onlara yalvardılar.’ Oralardaki Hıristiyanlar Pavlus ile arkadaşlarının ihtiyaçlarını karşılarken, Pavlus’un güzel tecrübelerini dinlediklerinde büyük sevinç duymuş olmalılar (Elçiler 15:2, 3 ile karşılaştırın). w20.11 15-16 p. 15-17

Anne babalar çocuklarınıza sözlerinizle ve davranışlarınızla Yehova’yı çok sevdiğinizi gösterin. Onlara verebileceğiniz en büyük armağan Yehova’yı sevme fırsatıdır. Ayrıca öğretebileceğiniz en iyi derslerden biri, ruhi faaliyetleri düzenli olarak sürdürmektir. Bu faaliyetlerin kapsamına inceleme yapmak, dua etmek, ibadetlere katılmak ve hizmete çıkmak girer (1. Tim. 6:6). Elbette çocuklarınızın maddi ihtiyaçlarını da karşılamalısınız (1. Tim. 5:8). Fakat unutmayın ki, onların bu kötü sistemin sonunda sağ kalıp Tanrı’nın yeni dünyasına geçmesine yardım edecek şey, sahip oldukları maddi şeyler değil, Yehova’yla aralarındaki yakın ilişkidir (Hez. 7:19). Birçok Hıristiyan anne baba aileleri için doğru ruhi seçimler yapıyor; bunu görmek çok sevindirici! Böyle ailelerde yetişen çocuklar genellikle edindikleri iyi alışkanlıkları sürdürüyor ve böyle yetiştirildikleri için büyük bir mutluluk duyuyorlar (Özd. 10:22). w20.10 28-29 p. 10-11

Elçi Petrus bazen düşünmeden konuşup hareket ediyordu, bu nedenle sonradan pişman oluyordu. Örneğin, İsa elçilerine acılar çekeceğini ve öleceğini söylediğinde Petrus onu azarlayarak yukarıdaki sözleri söyledi (Mat. 16:21-23). Bunun üzerine İsa onun düşünüşünü düzeltti. Bir kalabalık İsa’yı tutuklamaya geldiğinde, Petrus düşünmeden harekete geçti ve başkâhinin hizmetkârının kulağını kesti (Yuhn. 18:10, 11). İsa’nın onu yine düzeltmesi gerekti. Ayrıca Petrus, diğer elçiler İsa’nın başına gelecek şeyler yüzünden sendelese de kendisinin asla sendelemeyeceğini söyleyerek böbürlendi (Mat. 26:33). Ancak kendine aşırı güvenen Petrus insan korkusuna yenilerek Efendisini üç kez inkâr etti. O büyük bir cesaret kırıklığı yaşadı ve “dışarıya çıkıp acı acı ağladı” (Mat. 26:69-75). Petrus İsa’nın onu bağışlayıp bağışlamayacağını merak etmiş olmalı. Ancak yaşadığı cesaret kırıklığı yüzünden Yehova’ya hizmet etmeyi bırakmadı. Sendeledikten sonra toparlandı. Daha sonra onun diğer elçilerle birlikte olduğunu okuyoruz (Yuhn. 21:1-3; Elçi. 1:15, 16). w20.12 20-21 p. 17-18.

Bir aile reisi alçakgönüllüyse bunu birçok yolla gösterir. Örneğin, karısından ve çocuklarından mükemmellik beklemez. Kendisinden farklı düşündüklerinde bile aile fertlerinin görüşlerini dinler ve dikkate alır. Ayrıca alçakgönüllü bir koca ev işleri yapmaya isteklidir. Yaşadığı yerdeki insanlar bunların “kadın işi” olduğunu düşünse bile karısına yardım eder. Bu kolay olmayabilir. Neden? Rachel şöyle diyor: “Büyüdüğüm yerde bir koca karısının bulaşıkları yıkamasına ya da evi temizlemesine yardım ederse komşuları ve akrabaları ‘Bu ne biçim erkek!’ derler. Karısına söz geçiremediğini düşünürler.” Eğer sizin de yaşadığınız yerde insanlar böyle düşünüyorsa şunu hatırlayın: İsa öğrencilerinin ayaklarını yıkadı; hem de bu, kölelerin yapacağı bir iş olarak görüldüğü halde. İyi bir aile reisi başkalarının onun hakkında ne düşündüğüne değil, karısını ve çocuklarını mutlu etmeye odaklanır. w21.02 2 p. 3; 4 p. 11

Güzel anılar Yehova’dan bir hediyedir. Ancak geçmişte hayatımız ne kadar güzel olursa olsun, gelecekte çok daha güzel olacak. Başkaları bizi üzebilir, fakat onları bağışlamayı seçersek Yehova’ya hizmet etmeye odaklanabiliriz. Aşırı suçluluk duygusu Yehova’ya sevinçle hizmet etmemize engel olabilir. Ancak tıpkı Elçi Pavlus gibi, Yehova’nın bizi bağışladığına inanmalıyız (1. Tim. 1:12-15). Sonsuza dek yaşama ümidine sahibiz. Ayrıca Tanrı’nın yeni dünyasında geçmişe ait pişmanlıklarımız aklımıza gelmeyecek. Kutsal Kitap o dönem hakkında şöyle der: “Önceki şeyler hatırlanmayacak” (İşa. 65:17). Bazılarımız Yehova’ya hizmet ederken yıllar içinde yaşlandı; fakat yeni dünyada tekrar genç olacaklar (Eyüp 33:25). Öyleyse geçmişe takılıp kalmamaya kararlı olalım. Bunun yerine ‘dosdoğru ileri bakalım’ ve geleceğe odaklanalım! w20.11 24 p. 4; 29 p. 18-19

Bizi neler bekliyor? Büyük sıkıntı sırasında Yehova’nın bizi olağanüstü şekilde kurtardığına tanık olacağız. İlk olarak, Yehova dünyanın krallarının Büyük Babil’i yok etmesini sağladığı sırada sadık kullarını koruyacak (Vah. 17:16-18; 18:2, 4). Ardından, Armagedon’da Şeytan’ın dünyasının geri kalan kısmını yok ederken toplumunu kurtaracak (Vah. 16:14, 16). Yehova’ya yakın kaldığımızda Şeytan bize kalıcı bir zarar veremez. Aslında kalıcı bir zarara uğrayacak olan Şeytan’ın kendisidir! (Rom. 16:20). Öyleyse tüm silah donanımını kuşanın ve üzerinizden çıkarmayın! Tek başınıza savaşmaya çalışmayın. İman kardeşlerinizi destekleyin. Yehova’nın talimatlarına uyun. Bunu yaparsanız, gökteki sevgi dolu Babanızın sizi güçlendireceğine ve sizi koruyacağına güvenebilirsiniz (İşa. 41:10). w21.03 30 p. 16-17

Yehova’ya güvendiğimizi nasıl gösterebiliriz? O’nun rehberliğine uyarak. Kutsal Kitapta Yehova’ya güvenip sakin kalmanın önemini vurgulayan pek çok kayıt bulunur. Bunları incelerken, Tanrı’nın kullarının şiddetli muhalefet karşısında sakin kalmasına neyin yardım ettiğini düşünün. Örneğin, Yahudi yüksek mahkemesi elçilere duyuru işini bırakmalarını emrettiğinde onlar korkup sinmedi. Tersine cesurca şöyle dediler: “Biz insanlardan önce Tanrı’ya itaat etmeliyiz” (Elçi. 5:29). Onlar dayak yemelerine rağmen korkuya kapılmadılar. Çünkü biliyorlardı ki, Yehova yanlarındaydı ve onlardan memnundu. Dolayısıyla duyuru işine yılmadan devam ettiler (Elçi. 5:40-42). Benzer şekilde, İstefanos da ölümle yüz yüzeyken öyle sakin ve huzurluydu ki, yüzü “bir melek yüzü gibi” görünüyordu (Elçi. 6:12-15). Neden? Çünkü Yehova’nın onayına sahip olduğundan emindi. w21.01 4 p. 10-11

Bu, onların rahat bir vicdana sahip olduğunu ve Yehova’nın onlardan memnun olduğunu gösterir (İşa. 1:18). Onlar hayatlarını Yehova’ya adamış ve vaftiz edilmiş Hıristiyanlardır. İsa’nın fidyesine güçlü bir imanları vardır ve Yehova’yla yakın bir ilişki içindedirler (Yuhn. 3:36; 1. Pet. 3:21). Bu nedenle, Tanrı’nın tahtının önünde durabiliyor ve O’na ruhi mabedinin yeryüzündeki avlusunda “gece gündüz kutsal hizmet” sunabiliyorlar (Vah. 7:15). Büyük kalabalık şimdiden Tanrı’ya böyle hizmet edebiliyor. Krallığa hayatlarındaki ilk yeri verdikleri için, duyuru ve öğrenci yetiştirme işinin büyük kısmını gayretle yerine getiriyorlar (Mat. 6:33; 24:14; 28:19, 20). Yuhanna, “Tahtta oturan, çadırını onların üzerine gerecek” diye yazdı. Dolayısıyla, büyük sıkıntıdan çıkıp gelen büyük kalabalık Tanrı’nın onlarla ilgilenmeye devam edeceğinden emin. Başka koyunların uzun zamandır gerçekleşmesini beklediği şu vaat sonunda yerine gelecek: “[Tanrı] gözlerinden bütün gözyaşlarını silecek” (Vah. 21:3, 4). w21.01 16 p. 9-10

Yehova’nın ailesinin bir parçası olmayı çok seviyoruz ve Yehova’nın yaptığı reislik düzenlemesine uymak için elimizden geleni yapıyoruz. Kutsal Kitap Yehova’nın hem kadınlara hem de erkeklere değer verdiğini gösterir. Örneğin Yehova birinci yüzyılda hem kadınlara hem de erkeklere kutsal ruhunu verdi ve hepsi farklı dillerde konuşmak gibi mucizevi işler yapabildi (Elçi. 2:1-4, 15-18). Her iki gruptan kişiler de Mesih’le birlikte hüküm sürmek üzere kutsal ruhla meshedilir (Gal. 3:26-29). Yeryüzünde sonsuz yaşam ödülünü hem kadınlar hem de erkekler alacak (Vah. 7:9, 10, 13-15). Ayrıca iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme işi hem erkeklere hem de kadınlara verilmiştir (Mat. 28:19, 20). Örneğin Elçilerin İşleri kitabı Priskilla adında bir hemşireden bahseder. O, kocası Akuila’yla birlikte, çok eğitimli bir adam olan Apollos’a hakikati daha doğru bir şekilde açıkladı (Elçi. 18:24-26). w21.02 14 p. 1, 4

İhtiyarlar, müjdecilerin etkili vaizler ve öğretmenler olmasına yardım etmek gibi önemli bir sorumluluğunuz var. Eğer bir müjdeci sizin yanınızda tetkik idare etmekten çekiniyorsa, tetkiki siz idare etmeyi teklif edin. Tetkik idare eden kardeşleri güçlendirmek ve teşvik etmek için çok şey yapabilirsiniz (1. Sel. 5:11). Şu anda bir Kutsal Kitap tetkiki idare etmesek de, başkalarının ruhen büyümesine yardım edebiliriz. Bir tetkike katıldığımızda, fazla konuşmadan, iyi düşünülmüş sözlerimizle tetkiki idare eden kardeşimize destek olabiliriz. İnceleme yapan kişiler İbadet Salonuna geldiklerinde onlarla arkadaşlık kurabiliriz ve onlara iyi örnek olabiliriz. İhtiyarlar inceleme yapan kişileri onlara zaman ayırarak; tetkik idare eden kardeşleri de onlara eğitim vererek ve överek güçlendirebilirler. Birinin babamız Yehova’yı sevmesine ve O’na hizmet etmesine biraz da olsa yardım ettiğimizi bilmek bize gerçekten büyük bir sevinç verir. w21.03 13 p. 18-19

Davut günlük hayatında yaptıklarıyla, sorumluluk sahibi ve güvenilir biri olduğunu kanıtladı. Örneğin, gençken babasının sürüsüyle iyi bir şekilde ilgilenmek için çok çaba harcadı. Bu bazen tehlikeli bir görev olabiliyordu. Davut sonradan Kral Saul’a şunları anlattı: “Bu kulun babasının sürüsüne çobanlık ediyor. . . . . Bir aslan ya da ayı sürüden bir koyun kaparsa, ben peşinden gidip onu yere serer, koyunu ağzından alırım” (1. Sam. 17:34, 35). Davut sürüye iyi bakması gerektiğini biliyordu. Genç biraderler de kendilerine verilen her tür görevi gayretle yerine getirerek Davut’u örnek alabilirler. Davut gençken Yehova’yla kişisel ve yakın bir ilişki geliştirdi. Onun için bu ilişki cesur olmaktan ya da müzik konusunda yetenekli olmaktan daha önemliydi. Yehova Davut’un sadece Tanrısı değil, aynı zamanda dostuydu. Genç biraderler, yapabileceğiniz en önemli şey gökteki Babanızla ilişkinizi güçlendirmektir. w21.03 3 p. 4-5