Haziran

Eyüp’ün Yehova’yla yakın bir ilişkisi vardı. Geniş bir aileye sahipti ve çok zengindi (Eyüp 1:1-5). Ama Eyüp bir gün içinde neredeyse her şeyini kaybetti. İlk başta mal varlığını yitirdi (Eyüp 1:13-17). Ardından tüm çocukları öldü. Bunu öğrendiklerinde şüphesiz Eyüp ve karısının yürekleri yandı ve büyük bir kedere boğuldular. Eyüp üzerindeki kıyafeti yırttı ve acı içinde eğilip yere kapandı (Eyüp 1:18-20). Şeytan daha sonra, Eyüp’ün sağlığına zarar verdi ve saygınlığını elinden aldı (Eyüp 2:6-8). Eyüp önceden toplumda çok itibarı olan biriydi. İnsanlar ona akıl danışırdı (Eyüp 31:18). Fakat bu olaydan sonra yüzüne bakmaz oldular. Toplumdan dışlandı. Kardeşleri, arkadaşları, hatta hizmetkârları bile ondan yüz çevirdi (Eyüp 19:13, 14, 16). w22.06 21 p. 5-6

Hepimiz vaftizden sonra, Elçi Pavlus’un söylediği gibi “yetişkin” olmak için elimizden geleni yapmalıyız (Efes. 4:12). Yani Yehova’yla ilişkimiz gün geçtikçe güçlenmeli. Tabii ki Yehova’yı çok seviyoruz, fakat O’na olan sevgimizi daha da güçlendirebiliriz. Bunu yapmanın bir yolu Filipililer 1:9’da kayıtlıdır. Pavlus orada, Filipi’deki kardeşlerin sevgisinin daha da artması için dua ettiğini söyledi. Biz de Yehova’ya olan sevgimizi güçlendirmek istiyoruz ve ayette dendiği gibi bunun için ‘tam bir bilgi ve ayırt etme yeteneğine’ ihtiyacımız var. Yehova hakkında daha çok bilgi aldıkça O’na olan sevgimiz büyür. Ayrıca O’nun kişiliğine ve olayları ele alış tarzına hayranlığımız artar. Yehova’yı memnun etme isteğimiz güçlenir ve O’nu hayal kırıklığına uğratacak bir şey yapmayı asla istemeyiz. Bizden ne beklediğini ayırt etmek ve buna uygun davranmak için elimizden geleni yaparız. w22.08 2-3 p. 3-4

Görüyoruz ki Vahiy kitabı genel olarak tüm insanlar için değil, kendini Tanrı’ya adamış kişiler için yazılmıştır. Tanrı’nın toplumunun bir parçası olduğumuzdan bu heyecan verici kitapta yer alan peygamberlik sözlerinin gerçekleşmesinde bizim de payımız var. Elçi Yuhanna bu sözlerin gerçekleşeceği dönemi açıkladı. Şöyle dedi: “Ruhun etkisiyle Efendimizin gününde bulunuyordum” (Vah. 1:10). O, MS yaklaşık 96 yılında bu sözleri yazdığında ‘Efendimizin gününün’ başlamasına daha çok zaman vardı (Mat. 25:14, 19; Luka 19:12). Kutsal Kitaptaki peygamberlik sözlerine göre Efendimizin günü, 1914’te İsa gökte kral olduğunda başladı. Vahiy kitabında bildirilen ve Tanrı’nın toplumu için geçerli olan sözler, o yıldan itibaren gerçekleşmeye başladı. Evet, bugün “Efendimizin gününde”, yani bu sözlerin gerçekleştiği zamanda yaşıyoruz (Vah. 1:3). w22.05 2 p. 2-3

Canavar ve sahte peygamber, her ikisi de kükürtle yanan ateşli göle canlı canlı atıldılar. Yani, Tanrı’nın düşmanı olan bu siyasi güçler hâlâ hüküm sürerken sonsuza dek yok olacaklar. Bu bizim için ne anlama geliyor? Gerçek Hıristiyanlar olarak Tanrı’ya ve Krallığına vefalı olmalıyız (Yuhn. 18:36). Siyasi konularda tarafsız olmamız gerekir. Ancak tarafsızlığımızı korumak çok zor olabilir. Çünkü hükümetler hem sözle hem de işlerimizle onları tam olarak desteklememizi beklerler. Bu baskıya yenik düşenler canavarın işaretini alır (Vah. 13:16, 17). Bu işareti alanlar Yehova’nın onayını kaybederler ve sonsuz yaşam alamazlar (Vah. 14:9, 10; 20:4). Dolayısıyla, nasıl bir baskıya maruz kalırsak kalalım tam olarak tarafsız kalmamız çok önemlidir. w22.05 10-11 p. 12-13

Kendinize koyabileceğiniz bir hedef, kardeşlerinize yarar sağlayacak bir beceri geliştirmek olabilir. Yeteneklerimizi geliştirmek için çaba gösterirsek Yehova’ya hizmet ederken daha çok şey yapabiliriz. Mesela Beytel tesislerinin, Kongre Salonlarının ve İbadet Salonlarının inşasında çalışacak çok sayıda kişiye ihtiyaç var. Bu projelerde çalışan kardeşlerin çoğu, tecrübeli birader ve hemşirelerle çalışırken yeni beceriler ediniyorlar. Bugün hem biraderler hem de hemşireler, Kongre ve İbadet Salonlarının bakımına yardım etmek için gerekli becerileri öğreniyorlar. “Çağların Kralı” Yehova ve “kralların Kralı” İsa Mesih becerikli kardeşlerimizi kullanarak harika işler başarıyor (1. Tim. 1:17; 6:15). Biz de yeni beceriler geliştirmek için çaba gösterebilir ve bunları kendimizi değil Yehova’yı yüceltmek için kullanabiliriz (Yuhn. 8:54). w22.04 24 p. 7; 25 p. 11

Süleyman çok zengin ve lüks içinde yaşayan biriydi (1. Kral. 10:7, 14, 15). İsa’nın ise çok az şeyi vardı. Hatta kendine ait bir evi bile yoktu (Mat. 8:20). Ancak hem Süleyman hem de İsa, parayla ilgili dengeli bir bakış açısına sahipti. Çünkü ikisinin de hikmetinin kaynağı Yehova Tanrı’ydı. Süleyman’ın sözlerinden şunu anlıyoruz: Parayla ihtiyaç duyduğumuz ya da istediğimiz bazı şeyleri alabiliriz. Fakat Süleyman çok zengin olmasına rağmen paradan daha önemli şeyler olduğunun farkındaydı. Örneğin şöyle yazdı: “İyi ad büyük servetten üstün tutulmalıdır” (Özd. 22:1). O ayrıca parayı seven kişilerin ellerindekiyle mutlu olmadıklarını gözlemliyordu (Vaiz 5:10, 12). Süleyman paraya bel bağlamamak konusunda da uyarıda bulundu. Çünkü sahip olduğumuz para bir anda uçup gidebilir (Özd. 23:4, 5). w22.05 21 p. 4-5

Şimdiden tattığımız nimetler üzerinde düşünmek Yehova’yla ilişkimizi güçlendirir. Gelecekte tadacağımız nimetler üzerinde düşündüğümüzdeyse Yehova’ya sonsuza dek hizmet etme ümidimiz bizim için daha gerçek olur. Tüm bunlar sayesinde Yehova’ya bugün sevinçle hizmet edebiliyoruz. Yehova bu kötü dünyaya son vermek için çok yakında “harekete geçecek.” O, “adalet Tanrısı” olduğu için Şeytan’ın dünyasının fazladan bir gün bile kalmasına izin vermeyecek (İşa. 25:9). Kurtulacağımız güne dek Yehova’yı sabırla bekliyoruz. O zaman gelene kadar dua etmeye, Tanrı’nın Sözünü incelemeye, öğrendiklerimizi uygulamaya ve tattığımız nimetler üzerinde düşünmeye kararlıyız. Bunları yaparsak Yehova sevinçle dayanmamıza ve O’na tapınmaya devam etmemize yardım edecek. w22.11 13 p. 18-19

Kutsal Kitap Timoteos’un vaftizini anlatmıyor. Ama yine de annesi Evniki’nin o gün yaşadığı sevinci hayal etmek zor değil (Özd. 23:25). Evniki, oğluna Yehova’yı ve İsa’yı sevmeyi öğretmişti. Timoteos’un babası Yunanlıydı, annesi ve büyükannesi ise Yahudi’ydi. Bu nedenle anne babasının dini inançları farklıydı (Elçi. 16:1). Daha sonra Evniki ve Lois Hıristiyan oldu. Ancak Timoteos’un babası Hıristiyanlığı benimsemedi. Peki Timoteos hangi seçimi yapacaktı? Bugün de İsa’nın takipçisi anneler ailelerini çok seviyor. Çocuklarının Yehova’yla bir dostluk geliştirmesini arzu ediyorlar. Yehova onların bu yönde gösterdiği çabalara çok değer veriyor (Özd. 1:8, 9). O, çocuklarını hakikatte yetiştirmeye çalışan annelere her zaman yardımcı olur. w22.04 16 p. 1-3

Çok yakında siyasi güçler, yani “on kral”, “Tanrı’nın yüreklerinde uyandırdığı arzuyla” harekete geçecek ve sahte dine saldırıp onu yok edecek (Vah. 17:1, 2, 12, 16). Peki Büyük Babil’in sonunun yakın olduğunu nereden biliyoruz? Bu sorunun cevabını bulmak için eski Babil şehrini düşünelim. Fırat Irmağı bu şehir için büyük bir korunma sağlıyordu. Benzer şekilde, Vahiy kitabı da Büyük Babil’i destekleyen milyonlarca kişiyi koruyucu ‘sulara’ benzetir (Vah. 17:15). Fakat bu suların ‘kuruyacağından’ da bahseder, yani Büyük Babil’i destekleyen birçok kişi onu terk edecekti (Vah. 16:12). Bugün bu sözlerin gerçekleştiğini açıkça görüyoruz. Birçok kişi sahte dine sırt çeviriyor ve sorunlarının çözümünü başka yerde arıyor. w22.07 5-6 p. 14-15

Bağışlayıcı olursak Yehova’nın merhametine olan minnettarlığımızı gösteririz. İsa bir defasında Yehova’nın ne kadar merhametli olduğunu göstermek için bir örnek anlattı. Bu örnekte, bir köle efendisine olan yüklü miktardaki borcunu ödeyemiyordu. Efendisi ona acıdığı için borcunu bağışladı. Ancak daha sonra bu bağışlanan köle kendisine daha az borcu olan başka bir köleyi bağışlamadı (Mat. 18:23-35). İsa’nın vurgulamak istediği nokta neydi? Eğer Yehova’nın bize gösterdiği büyük merhamete minnettarsak bu bizi başkalarını bağışlamaya yöneltir (Mezm. 103:9). Unutmayalım ki, başkalarını kaç kez bağışlarsak bağışlayalım, yine de Yehova’nın fidyeye dayanarak her birimizi bağışladığı kadar bağışlayamayız. Başkalarını bağışlarsak Yehova da bizi bağışlar. Yehova merhametli olanlara merhamet gösterir (Mat. 5:7). İsa öğrencilerine nasıl dua etmeleri gerektiğini öğretirken bu gerçeğe dikkat çekti (Mat. 6:14, 15). w22.06 10 p. 8-9

İsa yeryüzüne geldiğinde Babasını kusursuz şekilde yansıttı (Yuhn. 14:9). Bu sayede, Yehova’yı daha yakından tanıyabiliyor ve O’nu sevebiliyoruz. Ayrıca İsa’nın öğrettiği şeylerden ve bugün Hıristiyan cemaatini yönlendirmesinden de çok yarar görüyoruz. Nasıl bir yaşam tarzının Yehova’yı memnun edeceğini ondan öğreniyoruz. Dahası İsa’nın ölmesi hepimiz için büyük nimetlerle sonuçlanıyor. İsa diriltildiğinde kanının değerini Yehova’ya sundu ve Yehova da onun kurbanını kabul etti. Böylece onun ‘kanı bizi her günahtan arındırıyor’ (1. Yuhn. 1:7). İsa şimdi gökte ölümsüz bir kral olarak hüküm sürüyor. Yakında yılanın başını da ezecek (Başl. 3:15). Bu vaat gerçekleştiğinde Yehova’nın sadık kulları rahat bir nefes alacak. O zamana kadar pes etmeyin. Tanrımız güvenilirdir. O ‘yeryüzündeki tüm milletlere’ nimetler verecek. w22.07 18 p. 13; 19 p. 19

Kendimize hedefler koyarken esnek olmalıyız. Çünkü koşullarımızı her zaman kontrol edemeyiz. Mesela, Pavlus’un yaşadıklarını düşünelim. O, Selanik’te yeni bir cemaatin oluşmasına yardım etmişti. Ancak muhalefet yüzünden şehirden ayrılmak zorunda kaldı (Elçi. 17:1-5, 10). Orada kalsaydı kardeşlerinin güvenliğini riske atabilirdi. Yine de Pavlus onlara yardım etme hedefinden vazgeçmedi. O, değişen koşullara uyum sağladı ve Selanik’teki kardeşleriyle ilgilenmesi için Timoteos’u gönderdi (1. Sel. 3:1, 2). Bu, Selanik’teki kardeşleri sevindirmiş olmalı. Pavlus’un Selanik’te yaşadıklarından öğrenebileceğimiz şeyler var. Kendimize bir hedef belirlemiş olabiliriz ama koşullarımız değiştiğinden bu hedefe erişmek mümkün olmayabilir (Vaiz 9:11). Böyle bir durumda erişebileceğiniz başka bir hedef seçin. w22.04 26 p. 14-15

Kutsal Yazılarda bulunan gelecekle ilgili ümidimiz bizi teselli eder. Sıkıntılar yaşadığımızda bize güç verebilecek birkaç ayeti düşünelim. Yaşadığımız ciddi sıkıntılar da dahil hiçbir şey ‘Tanrı’nın sevgisinden bizi ayıramaz’ (Rom. 8:38, 39). Ayrıca Yehova ‘Kendisine içtenlikle yakaran herkese yakındır’ (Mezm. 145:18). Eğer O’na güvenirsek her tür sıkıntıya dayanabilir, hatta zorluklar yaşasak da mutlu olabiliriz (1. Kor. 10:13; Yak. 1:2). Tanrı’nın Sözü yaşadığımız sıkıntıların, sonsuz yaşamda alacağımız ödüllere kıyasla “hafif ve geçici” olduğunu söyler (2. Kor. 4:16-18). Yehova sıkıntılarımızın asıl nedenini, yani Şeytan’ı ve onu örnek alan kötü insanları da tamamen ortadan kaldıracağına dair bize söz verir (Mezm. 37:10). Gelecekte yaşayacağınız sıkıntılar karşısında sizi güçlendirecek ve teselli edecek ayetler ezberlediniz mi? w22.08 11 p. 11

Belki bazen şöyle düşünüyorsunuz: “Acaba her gün Yehova’nın standartlarına uygun yaşamayı yıllar boyunca sürdürebilecek miyim?” Yehova doğruluğumuzun “denizin dalgaları gibi” olabileceğini söyledi (İşa. 48:18). Uçsuz bucaksız bir denizin kıyısında olduğunuzu hayal edin. Dalgalar birbiri ardına kıyıya vuruyor. Hiç bu dalgaların bir gün duracağını düşünür müsünüz? Herhalde hayır. Kıyıya vurmaya devam edeceğini bilirsiniz. Benzer şekilde, bizim doğruluğumuz da denizin dalgaları gibi olabilir. Bunun için her gün verdiğimiz kararlarda Yehova’nın bizden ne yapmamızı istediğini düşünmeliyiz. Ardından buna uygun hareket etmeliyiz. Vereceğimiz karar ne kadar zor olursa olsun gökteki Babamız her zaman yanımızdadır. Her gün O’nun standartlarına uygun yaşayabilmemiz için bize güç vermeye ve yardım etmeye daima hazırdır (İşa. 40:29-31). w22.08 30 p. 15-17

Şeytan 1.000 yıllık dönemin sonunda salıverilecek ve kusursuz insanları saptırmaya çalışacak. O zaman, yeryüzünde yaşayan herkesin Tanrı’nın ismine saygı duyup duymadığını kanıtlama ve O’nun yönetimini destekleyip desteklemediğini gösterme fırsatı olacak (Vah. 20:8-10). Her bireyin bu son sınava vereceği karşılık, isimlerinin hayat kitabına kalıcı olarak yazılıp yazılmayacağını belirleyecek. Kutsal Kitap, bazı insanların tıpkı Âdem ve Havva gibi Tanrı’nın yönetimini reddedeceğini söyler. Peki onları nasıl bir son bekliyor? Vahiy 20:15 ayeti şöyle diyor: “Adı hayat kitabında yazılı bulunmayan kim varsa ateş gölüne atıldı.” Evet, bu isyankâr kişiler sonsuza dek yok olacak. Fakat büyük bir çoğunluk bu son sınavı geçecek. w22.09 23 p. 15-16

Birinci yüzyıldaki bazı kardeşler diğer milletlerden olan Hıristiyanların sünnet edilmesi konusunda ısrarcıydı. Onlar belki de Yahudilerin baskısından çekiniyordu (Gal. 6:12). Elçi Pavlus bu görüşe hiç katılmıyordu. Fakat kendi fikrinde diretmek yerine alçakgönüllülükle davranarak meseleyi Yeruşalim’deki elçilerin ve ihtiyarların eline bıraktı (Elçi. 15:2). Sonuç olarak, onun bu tutumu sayesinde cemaatteki sevinç ve barış korundu (Elçi. 15:30, 31). Ciddi bir anlaşmazlık yaşadığımızda ihtiyarların rehberliğine başvurarak barışı sağlamaya çalışabiliriz. Yehova cemaatle ilgilenmeleri için onları tayin etmiştir. Genellikle Kutsal Kitaba dayalı yayınlarımızda ya da teşkilatın sağladığı kılavuzlarda gereken yönlendirmeler bulunur. Kendi görüşlerimizde ısrar etmek yerine bu talimatları uygularsak cemaatin barışına ve birliğine katkıda bulunuruz. w22.08 22 p. 8-9

Zaman zaman birine içimizi dökme ihtiyacı duyarız. Fakat bu bazen bize zor gelebilir. En derin duygu ve düşüncelerimizi başkalarıyla paylaşmaya alışık olmayabiliriz ya da dostumuza söylediğimiz bir şeyi başkalarına anlatmasından korkabiliriz. Öte yandan içimizi dökebileceğimiz ve bunu başkalarına anlatmayacağını bildiğimiz arkadaşlarımıza çok değer veririz. Özel konuşmaları açığa vurmayan ihtiyarlar kardeşleri için “yele karşı sığınak” gibi olur (İşa. 32:2). Onlarla rahatça konuşabiliriz, çünkü anlattıklarımızın mahrem kalacağını biliriz. Ayrıca biz de bilmememiz gereken konuları öğrenmek için onlara baskı yapmamalıyız. İhtiyarlarımızın eşlerini de çok takdir ediyoruz, çünkü onlar kocalarının ağzından laf almaya çalışmıyorlar. Gerçekten de bir ihtiyarın eşinin kardeşlerle ilgili özel konuları bilmemesi onun için de iyidir. w22.09 11 p. 10-11

Yehova “büyük sıkıntı” sırasında Kendisine sadık kullarını koruyacak (Mat. 24:21; Dan. 12:1). Magoglu Gog olarak adlandırılan bir milletler koalisyonu, dünya çapında Tanrı’nın sadık kullarına karşı bir saldırı başlatacak. Yehova bunun üzerine harekete geçecek. Bu koalisyon, Birleşmiş Milletlere üye 193 ülkenin tamamından oluşsa bile Yüceler Yücesinin ve O’nun gökteki ordusunun gücüyle boy ölçüşemez. Yehova şu vaatte bulunuyor: “Birçok milletin gözü önünde Kendimi yücelteceğim, kutsallığımı göstereceğim ve Kendimi tanıtacağım. O zaman anlayacaklar ki Ben Yehova’yım” (Hez. 38:14-16, 23). Gog’un saldırısı üzerine Yehova Armagedon savaşını başlatacak ve ‘yeryüzünün bütün krallarını’ yok edecek (Vah. 16:14, 16; 19:19-21). Fakat ‘sadık kullarını koruyacak’ ve onlar sonsuza dek yeryüzünde yaşayacak (Mezm. 31:23; Özd. 2:21). w22.10 16-17 p. 16-17

Biz yürekleri okuyamayız; herkesin yüreğinden geçenleri sadece Yehova bilir (Özd. 16:2). Yehova geçmişi, kültürü ne olursa olsun herkesi seviyor. Bizi de aynı şeyi yapmaya, yani ‘yüreğimizde yer açmaya’ teşvik ediyor (2. Kor. 6:13). Evet, tüm kardeşlerimizi sevmeli ve onları yargılamaktan kaçınmalıyız. Ayrıca hakikatte olmayan kişileri de yargılamamalıyız. Bir akrabanız hakkında “O asla hakikate gelmez” diye hiç düşündünüz mü? Böyle düşündüğümüzde kendimizi başkalarından daha doğru biri gibi görmüş oluruz. Halbuki Yehova hâlâ her insana tövbe etme fırsatı tanıyor (Elçi. 17:30). Şunu asla unutmayalım: Kendini başkalarından daha doğru gören biri, Yehova’nın gözünde doğru biri değildir. Öyleyse hepimiz Yehova’nın doğru ve yanlış konusundaki standartlarına olan sevgimizi güçlendirmeye devam edelim. Bu sayede mutlu olacağız ve başkalarıyla ilişkimiz güçlenecek. Ayrıca onların Yehova’ya yaklaşmasına da yardım edeceğiz. w22.08 31 p. 20-22

Hizmetimizi yerine getirirken muhalefetle karşılaşabiliriz. Hatta bu muhalefetin dozu gelecekte artabilir (Dan. 11:44; 2. Tim. 3:12; Vah. 16:21). Fakat Yehova’nın ihtiyacımız olan yardımı sağlayacağından emin olabiliriz. Çünkü Yehova her zaman kullarının yardımına koşmuştur ve görevleri ne kadar zor olursa olsun onlara destek olmuştur. Hezekiel peygamberi düşünelim. O, Babil’de sürgünde olan Yahudilere Yehova’nın mesajını iletmek için görevlendirilmişti. Hezekiel’in Yehova’nın mesajını duyurduğu kişiler nasıl insanlardı? Kutsal Kitap onları “asi” ve “yüreği nasır bağlamış” olarak tarif eder. Hezekiel adeta dikenlerin ve akreplerin arasında yaşıyordu. Bu nedenle Yehova ona tekrar tekrar “Korkma” dedi (Hez. 2:3-6). Hezekiel şu üç etken sayesinde hizmetini yerine getirebildi: (1) Yehova tarafından gönderilmişti, (2) Tanrı’nın ruhu onu güçlendirmişti ve (3) Tanrı’nın sözüyle beslenmişti. w22.11 2 p. 1-2

İnsanlar hariç yeryüzündeki diğer tüm canlılar ölümlü olarak yaratıldı. Yehova sadece insanlara hiç ölmeden yaşama ümidi verdi. Ayrıca Kutsal Kitap Yehova’nın insanların ‘yüreğine sonsuzluğu koyduğunu’ söyler (Vaiz 3:11). Yani yaşamaya devam etmek için güçlü bir arzu duyuyoruz. Ölümü düşman olarak görmemizin bir nedeni de budur (1. Kor. 15:26). Örneğin, ciddi bir hastalığa yakalandığımızda bu durumu hemen kabul edip ölmeyi bekler miyiz? Hayır. Bunun yerine iyi bir doktora gideriz ve tedavi olmak için elimizden geleni yaparız. Yani ölmemek için varımızı yoğumuzu ortaya koyarız. Ayrıca yaşı ne olursa olsun sevdiğimiz birini kaybettiğimizde derin bir acı hissederiz (Yuhn. 11:32, 33). Açıkça görüyoruz ki, Yehova insanların sonsuza dek yaşamasını amaçladı. Çünkü sonsuza dek yaşama ve bilgi alma kapasitemiz var. w22.12 3 p. 5; 4 p. 7

Bu zor günlerde birçok kardeşimiz hastalanabiliyor, korkuya kapılabiliyor ya da kendilerini yalnız hissediyorlar. Kardeşlerle iletişiminizi sürdürün. Bir salgın iman kardeşlerimizle aramıza fiziksel olarak mesafe koyabilir. Böyle zamanlarda Elçi Yuhanna gibi hissedebiliriz. O dostu Gayus’la yüz yüze görüşmeyi çok istiyordu (3. Yuhn. 13, 14). Ama bir süreliğine bunu yapamayacağının farkındaydı. Yine de yapabileceklerine odaklandı ve ona mektup yazdı. Bizim de kardeşlerle her zaman yüz yüze görüşmemiz mümkün olmayabilir. Bu durumda başka yollarla iletişimimizi sürdürebiliriz. Kardeşlerimizle görüştüğümüzde kendimizi yalnız hissetmeyiz ve daha huzurlu oluruz. Kaygılarımızın yoğun olduğu dönemlerde ihtiyarlarla görüşebiliriz ve onların sevgiyle sağladığı yardımı kabul edebiliriz (İşa. 32:1, 2). w22.12 17-18 p. 6-7

Kutsal Kitap Yusuf’un ayaklarından prangalara ve muhtemelen boynundan demir zincirlere vurulduğunu belirtir (Mezm. 105:17, 18). Yani, Yusuf’un içinde bulunduğu durum daha da kötüleşmişti. O bir zamanlar güvenilir bir hizmetkârken şimdi zindanda bir mahkûmdu. Bazen hararetle yaptığımız dualara rağmen içinde bulunduğumuz durum gittikçe kötüleşebilir. Şeytan’ın yönettiği bu dünyada sınavlarla karşılaşıyoruz ve Yehova bunlara engel olmayabilir (1. Yuhn. 5:19). Ancak şundan emin olabiliriz: Yehova neler yaşadığımızı çok iyi biliyor ve bizimle yakından ilgileniyor (Mat. 10:29-31; 1. Pet. 5:6, 7). O ayrıca şunu vaat ediyor: “Seni asla yüzüstü bırakmam, seni asla terk etmem” (İbr. 13:5). Durumumuz ümitsiz görünse bile Yehova dayanmamıza yardım edecek. w23.01 16 p. 7-8

Tanrı’nın Sözü hatalar yaptığımızda O’nun bizden ümidini kesmediğini gösterir. Örneğin, İsrailoğulları tekrar tekrar günah işledi. Ama içtenlikle tövbe ettiklerinde Yehova onları bağışladı. Birinci yüzyılda yaşayan Hıristiyanlar da Tanrı’nın sevgisinin bu yönünü çok iyi biliyordu. Örneğin, bir Hıristiyan ciddi bir günah işlemiş ama daha sonra tövbe etmişti. Bu nedenle Pavlus iman kardeşlerinden onu ‘gönülden bağışlamalarını ve teselli etmelerini’ istedi (2. Kor. 2:6, 7; 1. Kor. 5:1-5). Gördüğümüz gibi, Yehova hata yapan kullarını terk etmedi. Bunun yerine onların davranışlarını düzeltmesine sevgiyle yardım etti ve onlara tekrar kucak açtı. O, bugün de tövbe eden kulları için aynı şeyi yapacağına söz veriyor (Yak. 4:8-10). Kutsal Kitap Yehova’nın Kendisini tanımamızı istediğini açıkça gösterir. Evet, O bizimle dost olmak istiyor. w23.02 7 p. 16-17

Dünyadaki olaylarla yakından ilgileniyoruz, çünkü bu olaylar Kutsal Kitapta önceden bildirilenlerin gerçekleştiğini gösteriyor. Örneğin İsa, Şeytan’ın sisteminin sonunun ne zaman geleceğini anlamamıza yardım edecek bazı olaylardan bahsetmişti (Mat. 24:3-14). Elçi Petrus da bizi, peygamberlik sözlerinin nasıl gerçekleştiğine dikkat etmeye teşvik etti. Bunu yapmak imanımızın güçlü kalmasına yardım eder (2. Pet. 1:20, 21) Petrus, Kutsal Kitaptaki peygamberlik sözleriyle ilgili dengeli bir bakış açısına sahip olmamızı istiyordu. O, ‘Yehova’nın gününü aklınızdan hiç çıkarmayın’ demişti (2. Pet. 3:11-13). Burada kastettiği, Armagedon’un geleceği “gün ve saat konusunda” çıkarımlarda bulunmamız değildi (Mat. 24:36; Luka 12:40). Bunun yerine kalan zamanı ‘kutsal davranışlar ve Tanrı’ya bağlılık yansıtan işlerle’ geçirmemizi söylüyordu. Yehova’nın doğruluk standartlarına uygun davranmalıyız ve Yehova’nın hizmetinde yaptığımız her şey O’na duyduğumuz derin sevgiden kaynaklanmalı. Bunu yapabilmek için de kendimize dikkat etmeliyiz. w23.02 16 p. 4, 6

Başka koyunların cennette yaşayabilmek için şimdiden yapması gereken şeyler var. Örneğin, İsa’ya olan sevgimizi onun meshedilmiş kardeşlerine davranışlarımızla gösterebiliriz. İsa kimlerin koyun olduğuna buna bakarak karar verecek (Mat. 25:31-40). Meshedilmişleri desteklediğimizi duyuru ve öğrenci yetiştirme işine katılarak gösterebiliriz (Mat. 28:18-20). Yehova’nın cennette görmek istediği türden kişiler olabilmek için o zamana kadar beklememize gerek yok. Şimdiden hem konuşmalarımızda hem de davranışlarımızda dürüst olmalı ve alışkanlıklarımızda ölçülü olmalıyız. Yehova’ya, eşimize ve iman kardeşlerimize vefalı olmalıyız. Eğer bu kötü dünyada Yehova’nın standartlarına uygun bir yaşam sürersek cennette bunu yapmak bizim için daha kolay olacak. Ayrıca oradaki yaşama hazırlanmak için şimdiden bazı beceriler ve nitelikler geliştirebiliriz. w22.12 11-12 p. 14-16

İsa, kralımız olduğu için çok mutluyuz. Bizzat Yehova onu eğitti ve kral olarak tayin etti (İşa. 50:4, 5). Bu nedenle o, sahip olabileceğimiz en iyi yöneticidir. Ayrıca İsa’nın bizi ne kadar sevdiğini ve bizim için ne büyük bir özveride bulunduğunu düşünün (Yuhn. 13:1). O, kralımız olarak kesinlikle sevgimizi hak ediyor. İsa, kendisini gerçekten seven dostlarının emirlerine itaat edeceğini söyledi (Yuhn. 14:15; 15:14, 15). Onun dostu olmak çok büyük bir ayrıcalıktır. İsa’nın, Tanrı’nın niteliklerini kusursuz şekilde yansıttığına güveniyor musunuz? Açları doyurduğunu, acı çeken insanları teselli ettiğini ve hatta hastaları iyileştirdiğini öğrendiniz mi? (Mat. 14:14-21). Bugün cemaati onun yönlendirdiğine ikna oldunuz mu? (Mat. 23:10). Ve çok yakında Tanrı’nın Krallığının Kralı olarak harika işler başaracağına inanıyor musunuz? Eğer bütün bu sorulara “Evet” diye cevap veriyorsanız, İsa’ya olan sevginizi onun örneğini izleyerek gösterebilirsiniz. Bunun için atmanız gereken önemli bir adım, kendinizi Yehova’ya adamak ve vaftiz edilmektir. w23.03 4 p. 8, 10

Yehova sadece gökte değil, yeryüzünde ve denizlerde de hayranlık uyandıran birçok şey yarattı. Onlardan harika dersler çıkarabiliriz (Mezm. 104:24, 25). Ayrıca Yehova bizi doğadaki bu güzellikleri takdir edecek şekilde yarattı. Görme, işitme, dokunma, tat alma ve koku alma duyularımız sayesinde Yehova’nın yarattığı eserlerden zevk alabiliyoruz. Kutsal Kitap yaratılışı gözlemlememiz için önemli bir nedene daha dikkat çekiyor. Bunu yaptığımızda, Yehova’nın nitelikleri hakkında çok şey öğrenebiliriz (Rom. 1:20). Örneğin, doğadaki tasarımları düşünün. Bunlar bize Tanrı’nın ne kadar hikmetli olduğunu gösteriyor. Ayrıca tadabileceğimiz muazzam çeşitlilikteki yiyecekleri düşünün. Bunlar Yehova’nın tüm insanlara duyduğu sevginin çok güzel bir ifadesi. Yarattığı eserlerden Yehova’nın niteliklerini fark ettikçe O’nu daha iyi tanırız ve O’na yaklaşma isteği duyarız. w23.03 16 p. 4-5

Bu dünya gittikçe kötüye gidiyor. Gelecekte de Tanrı’nın Sözüne olan güvenimiz sınanacak. İnsanlar zihnimize şüphe tohumları ekmeye çalışabilir. Kutsal Kitabın doğru olmadığına ve Tanrı’nın, toplumuna rehberlik etmek için Yönetim Kurulunu kullanmadığına bizi inandırmaya çalışabilirler. Fakat biz Yehova’nın Sözünün her zaman doğru olduğuna ikna olmuşsak, imanımıza karşı yapılan bu saldırılara direnebileceğiz. O zaman şunu rahatlıkla söyleyebileceğiz: “[Yehova’nın] kurallarına uymaya yüreğimi hazırladım, daima, sonuna kadar” (Mezm. 119:112). Başkalarına hakikati anlatmaktan ve onları buna uygun yaşamaya teşvik etmekten ‘asla utanmayacağız’ (Mezm. 119:46). Ayrıca zulüm de dahil en zor koşullara bile ‘sevinçle tahammül edebileceğiz’ (Kol. 1:11; Mezm. 119:143, 157). Hakikat sayesinde bu kaos içindeki dünyada neler yapmamız gerektiğini biliyoruz ve sakin kalabiliyoruz. Ayrıca gelecekle ilgili şahane bir ümide sahibiz. Tanrı’nın Krallığının yönetimi altında cennet bir yeryüzünde yaşayacağız. w23.01 7 p. 16-17

İsa ölümünden önceki gece öğrencileri için uzun uzun dua etti ve Babasından, onları ‘kötü olandan ötürü gözetmesini’ istedi (Yuhn. 17:15). İsa gerçekten de onları çok seviyordu. Çok yakında büyük acılar çekeceğinin farkındaydı, ama yine de elçileri için kaygılanıyordu. Biz de İsa’yı örnek alıyoruz ve dua ettiğimizde sadece kendi ihtiyaçlarımıza odaklanmıyoruz. Kardeşlerimiz için de dua ediyoruz. Böyle yaptığımızda, İsa’nın “Birbirinizi sevin” emrine uymuş oluruz ve kardeşlerimizi sevdiğimizi görmek Yehova’yı memnun eder. Kardeşlerimiz için yaptığımız dualar boşuna değildir. Çünkü Tanrı’nın Sözü “Doğru bir insanın yakarışı etkili sonuçlar verir” diyor (Yak. 5:16). Kardeşlerimiz birçok sınavla karşılaşıyor. Bu nedenle, dualarımıza çok ihtiyaçları var. w22.07 23-24 p. 13-15