Mayıs

Yuhanna gökte yaşama ümidi olanlardan sonra “bir büyük kalabalık” gördü. 144.000 kişinin aksine, bu grup kimsenin sayamayacağı kadar kalabalıktı. Peki onlar hakkında ne biliyoruz? Kayıt şunları bildiriyor: “Bu kişiler büyük sıkıntıdan çıkıp gelenlerdir. Kaftanlarını Kuzunun kanında yıkayarak ağarttılar” (Vah. 7:14). Bu “büyük kalabalık” büyük sıkıntıdan sağ geçtikten sonra yeryüzünde yaşayacak ve harika nimetler tadacak (Mezm. 37:9-11, 27-29; Özd. 2:21, 22; Vah. 7:16, 17). İster gökte ister yerde yaşama ümidimiz olsun, kendimizi Vahiy 7. bölümde tarif edilen fotoğrafta görüyor muyuz? Görmeliyiz. O dönem Tanrı’nın tüm hizmetçileri için çok heyecanlı bir dönem olacak. Yehova’nın yönetimini desteklemeyi seçtiğimiz için büyük bir sevinç duyacağız. w22.05 16 p. 6-7

Hayatınızda hiç önemli bir kararla karşı karşıya kaldınız mı? Mutlaka bu kararı vermeden önce dua edip Yehova’dan hikmet istediniz. Çünkü buna ihtiyacınız olduğunu biliyordunuz (Yak. 1:5). Kral Süleyman şöyle yazdı: “Hikmet en başta gelir” (Özd. 4:7). Elbette Süleyman insan kaynaklı bir hikmetten söz etmiyordu. Onun değindiği Yehova’dan gelen hikmetti. Peki Tanrı’dan gelen hikmet günlük hayatımızda bize rehberlik edebilir mi? Kesinlikle evet. Hikmet kazanmanın bir yolu, hikmetiyle tanınmış iki adamın öğrettiklerini incelemek ve uygulamaktır. Onlardan biri Süleyman’dır. Kutsal Kitap onun hakkında şöyle der: ‘Tanrı Süleyman’a muazzam bir hikmet ve anlayış verdi’ (1. Kral. 4:29). Bir diğeri İsa’dır. O, şu ana kadar yeryüzünde yaşamış en hikmetli kişiydi (Mat. 12:42). Kutsal Kitap İsa’yla ilgili şunu bildirmişti: ‘Hikmet ve anlayış veren ruh, Yehova’nın ruhu onun üzerinde olacak’ (İşa. 11:2). w22.05 20 p. 1-2

Asla kendimize yeni hedefler koyamayacak kadar yaşlı olduğumuzu düşünmeyelim. Örneğin, 75 yaşındaki Beverley hemşirenin ciddi sağlık sorunları vardı ve yürümekte zorluk çekiyordu. Fakat o Anma Yemeği dönemindeki kampanyaya katılmaya can atıyordu. Bu nedenle kendine belirli hedefler koydu ve bu hedeflere eriştiğinde çok mutlu oldu. Onun bu gayreti başkalarını da hizmette daha fazla şey yapmaya yöneltti. Yaşlı kardeşlerimizin hizmette yapabileceği şeyler sınırlı olsa da Yehova bunlara çok değer veriyor (Mezm. 71:17). Erişebileceğiniz net hedefler koyun. Yehova’nın hoşuna giden güzel nitelikler geliştirin. Tanrı’nın sizi teşkilatında kullanabilmesi için yararlı beceriler edinin. Kardeşlerinize daha fazla yardım etmenin yollarını arayın. Bunları yaparsanız tıpkı Timoteos gibi Yehova’nın desteğiyle ‘ilerleyişiniz açıkça görülecek’ (1. Tim. 4:15). w22.04 27 p. 18-19

Elinizden gelen her şeyi yapmanıza rağmen çocuklarınızdan biri Yehova’ya hizmet etmeyi bırakabilir. Eğer böyle bir şey yaşarsanız başarısız bir anne baba olduğunuzu düşünmeyin. Yehova çocuğunuz da dahil hepimize özgür irade vermiştir. Yani bir kişi Tanrı’ya hizmet edip etmemeyi kendisi seçebilir. Çocuğunuzun bir gün döneceğine dair ümidinizi hiç kaybetmeyin. İsa’nın, evini terk eden oğulla ilgili verdiği örneği düşünün (Luka 15:11-19, 22-24). Bu örnekteki genç birçok kötü şey yapmıştı; ancak sonunda eve döndü. Anne babalar harika bir ayrıcalığa sahipsiniz: Yeni bir neslin Yehova’ya hizmet etmesini sağlayabilirsiniz (Mezm. 78:4-6). Ancak bu hiç de kolay bir iş değil. Dolayısıyla çocuklarınızın Tanrı’yı sevmesine yardım etmek ve onlara ‘Yehova’nın yol gösteren düşünüşünü aşılamak’ için yılmadan gösterdiğiniz çabaları çok takdir ediyoruz. Gökteki Babanızın yüreğini sevindirdiğinizden emin olabilirsiniz (Efes. 6:4). w22.05 30-31 p. 16-18

Yehova’ya hizmet ederken elimizden gelenin en iyisini yaptığımızda cemaatin barışına ve birliğine de katkıda bulunuruz. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanların yetenekleri ve görevleri birbirinden farklıydı (1. Kor. 12:4, 7-11). Ama bu durum onların arasında rekabete ve bölünmelere yol açmadı. Pavlus onları, sahip oldukları yetenekleri “Mesih’in bedeninin gelişmesi”, yani cemaatin güçlenmesi için kullanmaya teşvik etti. Pavlus’un Efesoslulara yazdığı mektupta şunu görüyoruz: ‘Bedenin bütün kısımları belli bir işlev görerek işbirliği içinde hareket ettiğinde’ cemaat ‘sevgiyle gelişip büyür’ (Efes. 4:1-3, 11-13). Birinci yüzyılda olduğu gibi, bugün de tüm cemaatlerimize barış ve birlik hâkim. Kendinizi başkalarıyla karşılaştırmamaya kararlı olun. Bunun yerine, İsa’nın harika niteliklerini örnek almak için çaba gösterin. Şundan emin olun: ‘Tanrı adaletsiz değil ve yaptığınız işleri unutmaz’ (İbr. 6:10). Yehova, O’nu memnun etmek için gösterdiğiniz tüm çabaları çok takdir ediyor. w22.04 14 p. 15-16

Suç işleyen birinin bağışlanıp bağışlanmayacağına karar verme hakkına sahip tek kişi Yehova’dır. Bu konuda ihtiyarların da, bizim de bir sorumluluğumuz yoktur ve bunu bilmek çok rahatlatıcı. Fakat bizim de karar vermemiz gereken bir şey var. Örneğin bir kişi bize karşı ciddi bir günah işlemiş olabilir ve daha sonra özür dileyip kendisini bağışlamamızı isteyebilir. Bazen de özür dilemeyebilir. Yine de biz onu bağışlamaya karar verebiliriz, yani ona karşı öfke ve kırgınlık beslemeyi bırakabiliriz. Gerçekçi olmak gerekirse bunu yapmak zaman ve çaba ister, özellikle de çok kırıldıysak. 15 Ekim 1994 tarihli Gözcü Kulesi’nde şu sözler yer aldı: “Bir günahkârı bağışladığınızda, bunun, onun günahına göz yumduğunuz anlamına gelmediğini de bilin. İsa’nın bir takipçisi için bağışlama, meseleyi Yehova’nın ellerine güvenle bırakmak demektir. O, bütün evrenin adil Hâkimidir ve tam zamanında adaleti yerine getirecektir.” w22.06 9 p. 6-7

Yehova “her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden” insanı bir araya getireceğini ve bu kişilerin O’na birlik içinde tapınacağını bildirmişti. Bugün bu grup “büyük kalabalık” olarak biliniyor (Vah. 7:9, 10). Büyük kalabalıktaki kişiler birbirinden çok farklı kültürlerden geliyorlar; ama yine de birlik içinde Yehova’ya hizmet ediyorlar (Mezm. 133:1; Yuhn. 10:16). Kendilerini dinleyen herkesle gelecekle ilgili harika ümitlerini paylaşmaya her zaman hazırlar (Mat. 28:19, 20; Vah. 14:6, 7; 22:17). Eğer siz de büyük kalabalıktansanız şüphesiz gelecekle ilgili ümidinize çok değer veriyorsunuz. Şeytan’ın amacı ümidimizi elimizden almaktır. O, Yehova’nın vaatlerini yerine getirmeyeceğine inanmamızı istiyor. Bu konuda başarılı olursa Yehova’ya sadık kalma kararlılığımız zayıflayabilir, hatta O’na hizmet etmeyi bırakabiliriz. w22.06 20-21 p. 2-3

Ümidimiz sakin kalmamıza yardım eder; çünkü fırtına benzeri sınavların bir gün dineceğini biliriz. İsa da sınavlarla karşılaşacağımızı önceden söylemişti (Yuhn. 15:20). Gelecekteki ödülümüz üzerinde düşünmek rotamızda kalmamıza, yani Yehova’ya hizmetimizi sadakatle sürdürmemize yardım eder. İsa çok acı verici şekilde öldürüleceğini bilmesine rağmen, ümidi sayesinde sakin kalabildi ve sadakatini korudu. İsa’nın bu tutumunu anlatmak için Elçi Petrus MS 33 yılının Pentekost gününde, Mezmurlarda bulunan şu sözleri alıntıladı: “Ben ümit içinde yaşayacağım; çünkü Sen canımı ölüler diyarında bırakmazsın ve vefalı kulunun çürüyüp gitmesine izin vermezsin. . . . . Yüzüme baktığında içim neşeyle dolacak” (Elçi. 2:25-28; Mezm. 16:8-11). Evet İsa, Babasının onu dirilteceğinden ve gökte tekrar O’nunla bir araya geleceğinden kesinlikle emindi (İbr. 12:2, 3). w22.10 24-25 p. 4-5

Bir keresinde Yakup ve Yuhanna anneleri aracılığıyla İsa’dan Krallığında kendilerini önemli bir konuma getirmesini istediler (Mat. 20:20, 21). Yakup ve Yuhanna’nın bu isteği onların gururlu ve hırslı bir tutuma sahip olduğunu gösteriyordu (Özd. 16:18). O olayda olumsuz özellikler sergileyen sadece Yakup ve Yuhanna değildi. Diğer elçilerin nasıl karşılık verdiğine dikkat edin. Kayıt, “bu olanı duyunca iki kardeşe çok kızdılar” diyor (Mat. 20:24). Bu tartışma sırasında elçilerin birbirlerine söylediği sert sözleri hayal edebiliyor musunuz? Peki İsa bu olayda elçilerine nasıl davrandı? Onlara kızmadı. Kendine daha alçakgönüllü ve birbirlerine sevgiyle davranan yeni elçiler bulacağını söylemedi. Bunun yerine onlara sabırla yardım etti, çünkü doğru olanı yapmak istediklerini biliyordu (Mat. 20:25-28). Yine de İsa onlara her zaman sevgiyle davrandı. w23.03 28-29 p. 10-13

Şu ana dek çok şey başardın. Belki birkaç yıl boyunca Kutsal Kitabı gayretle inceledin. Bu kitabın Tanrı’nın sözü olduğuna ikna oldun. Daha da önemlisi bu kitabın yazarını, yani Yehova’yı tanımaya ve sevmeye başladın. Yehova’ya olan sevgin artınca kendini O’na adamaya ve vaftiz olmaya karar verdin. Tüm bu adımları attığın için seninle gurur duyuyoruz! Vaftize doğru ilerlerken mutlaka imanını sınayan zorluklar yaşadın. Ama ruhen ilerledikçe yeni zorluklar da yaşayacaksın. Şeytan Yehova’ya olan sevgini zayıflatmaya ve seni O’ndan uzaklaştırmaya çalışacak (Efes. 4:14). Bunun olmasına sakın izin verme! Peki Yehova’ya sadık kalmana ve O’na verdiğin sözü tutmana ne yardım edebilir? ‘Olgunluğa doğru ilerlemeye’ devam etmen (İbr. 6:1). w22.08 2 p. 1-2

Ailedeki her birey üzerine düşeni yaparak, aile içerisinde kalması gereken şeyleri açığa vurmamalıdır. Örneğin bir kadının, kocasını güldüren huyları olabilir ve bu durumda koca, karısının bu özelliklerini başkasına anlatarak eşinin utanıp sıkılmasına yol açmamalıdır. Karısını seven bir adam onu incitecek bir şey yapmayı asla istemez (Efes. 5:33). Gençler de saygı görmek ister. Bunun farkında olan anne babalar onların hatalarını başkalarına anlatarak çocuklarını küçük düşürmezler (Kol. 3:21). Ayrıca çocukların da aile içerisinde kalması gereken şeyleri başkalarına anlatmamayı öğrenmesi lazım. Evet, ailedeki herkes üzerine düşeni yaparsa aralarındaki bağ güçlenir. w22.09 10 p. 9

Yehova Eyüp’le konuşarak hikmetinin büyüklüğünü ve yarattığı canlılarla yakından ilgilendiğini anlattı. Hayranlık uyandıran birçok hayvandan bahsetti (Eyüp 38:1, 2; 39:9, 13, 19, 27; 40:15; 41:1, 2). Ayrıca Yehova Elihu’yu kullanarak Eyüp’ü güçlendirdi ve teselli etti. Elihu, Eyüp’e sıkıntılar karşısında tahammül edenleri Yehova’nın ödüllendirdiğini hatırlattı. Ona nazikçe öğüt de verdi ve kendisine odaklanmayı bırakıp büyük resme odaklanmasına yardım etti. Evrenin Yaratıcısının karşısında insanların acizliğine dikkat çekti. Ayrıca Yehova Eyüp’e bir görev verdi: Üç sahte dostu için dua etmesini söyledi (Eyüp 42:8-10). Peki Yehova ciddi sıkıntılar yaşarken bize nasıl yardım eder? Tabii ki Yehova, Eyüp’ün durumunda olduğu gibi bizimle doğrudan konuşmuyor. Bunun yerine, sözü olan Kutsal Yazıları kullanıyor (Rom. 15:4). w22.08 11 p. 10-11

Roma’daki cemaatte hem Yahudi kökenli olan hem de diğer milletlerden gelen Hıristiyanlar vardı. Musa Kanunu artık geçerli olmadığından bazı yiyeceklerle ilgili yasaklamalar da ortadan kalkmıştı (Mar. 7:19). Yahudi kökenli bazı Hıristiyanlar artık istediklerini yiyebileceklerini düşünüyorlardı. Fakat bazılarıysa bunu yapmanın doğru olmadığını düşünüyordu. Bu sorun cemaatte bölünmeye neden oldu. Elçi Pavlus barışı korumanın önemine dikkat çekti. Böyle tartışmaların cemaate zarar verdiğini kardeşlerin anlamasına yardım etti (Rom. 14:19, 20). Ayrıca o başkalarını tökezletmemek için kendi hayatında da değişiklikler yapmaya hazırdı (1. Kor. 9:19-22). Biz de kişisel tercihe kalmış konularda kardeşlerimizle tartışmayarak barışa katkıda bulunabilir ve birbirimizi güçlendirebiliriz. w22.08 22 p. 7

Peşinde olduğumuz bir şeye erişmek için büyük bir çaba gösteririz. Aynı şekilde doğruluk niteliğini geliştirmek için de çaba göstermeliyiz. Şundan emin olabiliriz ki, Yehova bu konuda istikrarlı bir şekilde ilerleyebilmemiz için bize sabırla yardım etmeye devam edecek (Mezm. 84:5, 7). Yehova’nın standartlarına göre bir yaşam sürmek bizim için bir yük değildir (1. Yuhn. 5:3). Tam tersine, bir korunmadır ve bu korunmaya her gün ihtiyacımız var. Pavlus, ruhi silah donanımından söz etmişti (Efes. 6:14-18). Bu donanımın bir kısmı ‘doğruluk zırhıdır.’ “Doğruluk zırhı”, Yehova’nın standartlarını simgeler. Geçmişte askerlerin giydiği zırh, onların kalbini koruyordu. Benzer şekilde, Yehova’nın standartları da bizim yüreğimizi korur. Dolayısıyla bu zırhı kuşanmamız çok önemli (Özd. 4:23). w22.08 29 p. 13-14

Kutsal Kitap, Tanrı’nın Sözüne değer veren kişilere binlerce yıldır yol gösteriyor. Peki bu nasıl mümkün olabilir? Yehova, Sözünün çoğaltılmasını sağladı. Kutsal Yazıların kopyasını çıkaran kişiler kusurlu olsalar da, yaptıkları işe çok büyük bir özen gösterdiler. Bir uzman İbranice Kutsal Yazılarla ilgili şunu yazdı: “Antik çağa ait başka hiçbir eser günümüze bu kadar doğru şekilde ulaşmamıştır.” Şundan emin olabiliriz ki, bugün Kutsal Kitabı okuduğumuzda yazarı Yehova’nın düşüncelerini okumuş oluyoruz. “Her iyi hediye ve her kusursuz armağan” Yehova’dan gelir (Yak. 1:17). Kutsal Kitap Yehova’nın bize verdiği en iyi hediyelerden biridir. Bir hediye onu veren kişi hakkında çok şey anlatır. Bizi ne kadar tanıdığını ve ihtiyaçlarımızı ne kadar bildiğini gösterir. Aynı şey Kutsal Kitap için de geçerlidir. Bu hediyeyi incelediğimizde Yehova hakkında çok şey öğreniriz. O’nun bizi çok iyi tanıdığını ve ihtiyaçlarımızın tam olarak farkında olduğunu görürüz. w23.02 2-3 p. 3-4

Kaybettiğimiz yakınlarımızı tekrar görmeyi özlemle bekliyoruz. Yehova da aynı şeyi hissediyor (Eyüp 14:15). Mesih’in Bin Yıllık Hükümdarlığı sırasında yeryüzündeki dirilmenin başlayacağı gün unutulmaz bir gün olacak. Bir düşünün, dünyanın dört bir yanında insanlar sevdiklerine kavuşurken ne kadar sevinçli anlar yaşanacak. “Doğru olanlar”, yani isimleri hayat kitabında yazılı olanlar “yaşam için” diriltilecek (Elçi. 24:15; Yuhn. 5:29). Belki de birçok yakınımız Armagedon’dan sonra diriltilecek ilk kişiler arasında olacak. Ayrıca ‘doğru olmayan’ kişiler “hüküm için” dirilecek. Ölmeden önce Yehova hakkında yeterince bilgi sahibi olamamış ya da O’na hizmet edememiş kişiler bu gruba dahildir. Diriltilen herkesin eğitim alması gerekecek (İşa. 26:9; 61:11). Bu nedenle insanlık tarihinde daha önce hiç görülmemiş boyutta bir eğitim programı düzenlenecek (İşa. 11:10). w22.09 20 p. 1-2

Yehova güçlerini birleştirip koalisyon kuran yönetimlere karşı da üstünlüğünü birçok kez gösterdi. Örneğin, eski İsrail milleti Yehova’nın yardımıyla Vaat Edilmiş Toprakların büyük bir kısmını fethetti (Yeşu 11:4-6, 20; 12:1, 7, 24). Yehova, Yüceler Yücesi olduğunu defalarca kanıtladı. Örneğin, Kral Nabukadnezar alçakgönüllülükle Yehova’nın yüceliğini kabul etmek yerine, kendi ‘haşmetiyle, gücüyle ve kudretiyle’ övündü. Bunun üzerine Yehova onu cezalandırdı ve o aklını yitirdi. Daha sonra Nabukadnezar eski haline döndüğünde “Yüceler Yücesine şükretti” ve ‘O’nun saltanatının sonsuza dek süren bir saltanat’ olduğunu kabul etti. Ayrıca Yehova hakkında şunu söyledi: ‘O’nun elini durdurabilecek kimse yoktur’ (Dan. 4:30, 33-35). Mezmur yazarı şöyle dedi: “Ne mutlu Tanrısı Yehova olan millete! Ne mutlu Kendi halkı olarak seçtiklerine!” (Mezm. 33:12). Gerçekten de Yehova’ya olan sadakatimizi korumak için çok güçlü nedenlerimiz var. w22.10 15-16 p. 13-15

Kutsal Kitapta önceden bildirilen birçok söz yerine geldi. Bu, Tanrı’nın gelecekle ilgili vaatlerinin de gerçekleşeceğine olan güvenimizi artırıyor. Yehova’ya şöyle dua eden mezmur yazarı gibi hissediyoruz: “Kurtaracağın günü görmeye can atıyorum, çünkü Senin sözüne umut bağladım” (Mezm. 119:81). Yehova Kutsal Kitap aracılığıyla bize ‘umut veriyor’ ve ‘iyi bir gelecek sağlayacağını’ söylüyor (Yer. 29:11). Biz gelecekle ilgili ümidimizi insanların çabalarına değil, Yehova’nın vaatlerine bağladık. Öyleyse, Kutsal Kitapta önceden bildirilenleri gayretle inceleyerek Tanrı’nın Sözüne olan güvenimizi güçlendirmeye devam edelim. Kutsal Kitaptaki sözleri uygulamak insanların hayatını olumlu yönde değiştiriyor. Bunu görmek bu kitaba olan güvenimizi artırıyor (Mezm. 111:7, 8). Örneğin, bir zamanlar boşanmanın eşiğine gelen birçok çift, Kutsal Kitaptaki sözleri uyguladıkları için şu anda evliliklerine mutlu bir şekilde devam ediyor. Çocukları da sevgi dolu bir ortamda büyüdükleri için kendilerini güvende hissediyorlar (Efes. 5:22-29). w23.01 5 p. 12-13

Tanrı’nın Sözünde bulunan vaatlerin gerçekleşmesinden şahsen siz nasıl yarar görüyorsunuz? Örneğin, Yehova temel ihtiyaçlarımızı karşılayacağına söz veriyor (Mat. 6:32, 33). Ayrıca istediğimizde bize kutsal ruhunu vereceğini vaat ediyor (Luka 11:13). Tanrımız tüm bu sözlerini yerine getiriyor. Yehova’nın sizi şahsen etkileyen diğer vaatlerini de düşünün. O sizi bağışlayacağına, teselli edeceğine ve ruhen besleyeceğine söz veriyor (Mat. 6:14; 24:45; 2. Kor. 1:3). Yehova’nın şimdiye kadar sizin için yaptıkları üzerinde düşünmek gelecekte de sizi yalnız bırakmayacağına olan ümidinizi güçlendirir. Yehova’nın vaatlerini yerine getireceğinden kesinlikle eminiz. Mezmur yazarının şu sözlerine yürekten katılıyoruz: “Tanrısı Yehova’ya ümit bağlayana ne mutlu! . . . . [O’nun] sadakati devirler boyu sürer” (Mezm. 146:5, 6). w22.10 28 p. 15, 17

Pak tapınmanın yeniden kurulmasıyla ilgili sözler bugün bizim için de geçerli mi? Kesinlikle öyle. Peki nasıl? 1919’dan beri milyonlarca insan Büyük Babil’in, yani sahte dinin esaretinden kurtuluyor. Onlar Vaat Edilmiş Topraklardan çok daha güzel bir yere yönlendiriliyorlar: Ruhi cennete (İşa. 51:3; 66:8). 1919’dan beri meshedilmişler ruhi cennetteler. Zamanla yeryüzünde yaşamayı ümit eden “başka koyunlar” da onlara katıldı. Yani bu ruhi cennette yaşamaya ve Yehova’dan gelen nimetleri bol bol tatmaya başladılar (Yuhn. 10:16; İşa. 25:6; 65:13). Ruhi cennete dünyanın her yerinden ulaşılabilir. Yani nerede yaşıyor olursak olalım hakiki tapınmayı aktif bir şekilde destekliyorsak bu ruhi cennetin içindeyiz demektir. w22.11 11-12 p. 12-15

Peki Yehova’nın başlangıcının ve sonunun olmamasını anlamakta zorlanıyor musunuz? (İşa. 40:28). Eğer öyleyse yalnız değilsiniz. Elihu da “[Tanrı’nın] yıllarının sayısı araştırılamaz” demişti; yani bu durumu tam olarak kavramamız mümkün değil (Eyüp 36:26). Ancak bir şeyi anlamıyor olmamız onun gerçek olmadığı anlamına gelmez. Mesela ışıkla ilgili her şeyi tam olarak anlayamayabiliriz. Ama bu, ışığın olmadığı anlamına mı gelir? Hayır. Benzer şekilde Yehova’nın her zaman var olduğunu ve var olmaya devam edeceğini asla tam olarak anlayamayabiliriz. Fakat bu, O’nun ezelden ebede kadar Tanrı olduğu gerçeğini değiştirmez (Rom. 11:33-36). Evet, Yehova evren var olmadan önce de vardı. Çünkü “gökleri geren” O’dur (Yer. 51:15). w22.12 2-3 p. 3-4

Bazen bizden başkaları adına dua etmemiz istenebilir. Örneğin, tetkik idare eden bir hemşire tetkikine başka bir hemşireyi davet edebilir ve ondan dua etmesini isteyebilir. Bu hemşire, tetkik yapan kişiyi çok tanımıyorsa kapanış duasını yapmayı tercih edebilir. Çünkü bu sayede duasını o kişinin ihtiyaçlarına göre uyarlayabilir. Bir biraderden tarla buluşmasında ya da ibadette dua etmesi istenebilir. Bu ayrıcalığa sahip olan biraderler ibadetin amacını akıllarında tutmalıdır. Dua sırasında öğüt vermemeli ya da ilan yapmamalıdır. Genelde ibadetlerde ilahi ve dua için toplam beş dakika ayrılır. Özellikle de açılış duasını yapan biraderin ‘çok söz söylemesine’ gerek yoktur (Mat. 6:7). w22.07 24 p. 17-18

İsa, son günler sırasında ‘birçok yerde salgın hastalıkların’ görüleceğini bildirmişti (Luka 21:11). Peki bunu bilmek bizi ne açıdan rahatlatabilir? Salgın hastalıklar ortaya çıktığında buna şaşırmıyoruz. İsa’nın sözlerinin bir bir yerine geldiğini görüyoruz. Bu nedenle, İsa’nın son günlerde yaşayacak kişilere verdiği öğüdü aklımızda tutuyoruz: “Sakın korkuya kapılmayın.” Bir salgın başladığında bazı alışkanlıklarınızı eskisi gibi yerine getiremeyebilirsiniz. Ancak kişisel inceleme ve ibadetlere katılma alışkanlığınızı asla bırakmayın. Yayınlarımızda ve videolarda çıkan ve benzer zorluklar yaşayan kardeşlerin tecrübeleri Yehova’ya sadakatle hizmet etme kararlılığınızı artırır. w22.12 17 p. 4, 6

Yakup, Yusuf’u diğer oğullarından daha çok seviyordu (Başl. 37:3, 4). Bu nedenle, abileri Yusuf’u çok kıskanıyordu. Bir fırsatını yakaladıklarında, onu Midyanlı tüccarlara sattılar. Bu tüccarlar da Yusuf’u yüzlerce kilometre ötedeki Mısır’a götürdü ve orada Yusuf bir kez daha köle olarak satıldı. Bu sefer onu Firavun’un başmuhafızı Potifar satın aldı. Gerçekten de Yusuf’un hayatı birdenbire altüst olmuştu; bir zamanlar babasının gözbebeğiyken şimdi Mısır’da bir köleydi (Başl. 39:1). Biz de bazen, “herkesin karşılaştığı türden” sıkıntılarla karşılaşıyoruz (1. Kor. 10:13). Bazen de sırf İsa’nın bir takipçisi olduğumuz için zorluklar yaşıyoruz. Örneğin imanımız nedeniyle alay, muhalefet ve hatta zulme maruz kalabiliriz (2. Tim. 3:12). Ancak nasıl bir sınav yaşıyor olursak olalım, Yehova başarıya ulaşmamıza yardım edebilir. w23.01 14-15 p. 3-4

Bazen bizi kıran bir kardeşimizle konuşmamız gerektiğini düşünebiliriz. Yine de önce şu sorular üzerinde düşünmemiz iyi olur: “Tüm gerçekleri biliyor muyum? (Özd. 18:13). Acaba istemeden böyle davranmış olabilir mi? (Vaiz 7:20). Ben de geçmişte benzer hatalar yaptım mı? (Vaiz 7:21, 22). Bu kişiyle konuşmam meseleyi daha da büyütecek mi?” Bu sorular üzerinde düşünmek için zaman ayırırsak kardeşimize duyduğumuz sevgi kabahati görmezden gelmemize yardım edebilir. Kusurlarına rağmen kardeşlerimize çıkarsız bir sevgi gösterirsek bireyler olarak İsa’nın gerçek takipçileri olduğumuzu kanıtlarız. Ayrıca başkalarının hakiki dini saptamasına ve Yehova’ya hizmet etmesine de yardım edebiliriz. Öyleyse gerçek Hıristiyanları tanıtan sevgiyi göstermeye devam edelim. w23.03 31 p. 18-19

Kutsal Kitap, Tanrı’nın en baskın niteliği olan sevgisinin çok güzel bir ifadesidir. Yehova bizi çok sevdiği için Kutsal Kitabı yazdırırken çok fazla ayrıntıya girerek bizi bilgiye boğmadı (Yuhn. 21:25). Yehova’nın sevgisini, bizimle iletişim kurma şeklinden de anlıyoruz. O her zaman bizim onurumuzu gözetiyor. Örneğin, Yehova Kutsal Kitaba hayatımızın her alanını yönetecek sayısız kural yazdırmadı. Bunun yerine gerçek yaşam öyküleri, heyecan verici peygamberlik sözleri ve uygulanabilir öneriler kaydettirdi. Bu sayede okuduklarımız üzerinde düşünüp hayatımızda doğru kararlar verebiliriz. Yehova’nın Kutsal Kitabı bu şekilde yazdırması, bizi O’nu sevmeye ve O’na yürekten itaat etmeye yöneltiyor. Kutsal Kitap Yehova’nın bizimle yakından ilgilendiğini gösterir. Peki nasıl? Kutsal Kitapta duygularımıza hitap eden pek çok kayıt bulunur. Çünkü bu kitapta adı geçen kişiler bizim gibi ‘duygulara sahip insanlardı’ (Yak. 5:17). Daha da önemlisi, Yehova’nın bu kişilerle nasıl ilgilendiği üzerinde düşündüğümüzde şunu net bir şekilde anlarız: O “çok şefkatli ve merhametlidir” (Yak. 5:11). w23.02 6 p. 13-15

Kutsal Yazıların son kitabı olan Vahiy kitabı şu sözlerle başlar: “İsa Mesih’ten gelen vahiy. Tanrı bu vahyi ona, yakında gerçekleşmesi kesin olan şeyleri kullarına göstersin diye verdi” (Vah. 1:1). Evet, bu dünyada yaşanan gelişmeleri takip ediyoruz ve bunların Kutsal Kitapta önceden bildirilenlerle nasıl bir bağlantısı olabileceğini anlamaya çalışıyoruz. Ayrıca bu konular hakkında başkalarıyla konuşmayı seviyor olabiliriz. Ancak dikkat etmemiz gereken bir şey var. Kutsal Kitaptaki peygamberlik sözleri hakkında konuşurken tahminler yürütmemeliyiz. Çünkü cemaatin birliğini bozacak bir şey söylemeyi asla istemeyiz. Diyelim ki, dünya liderlerinin belirli bir bölgedeki savaşı sona erdirmek ve barış ve güvenliği sağlamakla ilgili görüşmeler yaptığını okudunuz. Böyle bir olayın 1. Selanikliler 5:3 ayetinin gerçekleşmesi olabileceğini dile getirmekten kaçının. Bunun yerine Yehova’nın teşkilatının yaptığı son açıklamaları takip edin. Sohbetlerimizi yayınlarımızda ve videolarımızda ele alınan konulara dayandırdığımızda aramızda gereken birliği sağlar ve cemaatin ‘aynı doğrultuda düşünmesine’ yardım etmiş oluruz (1. Kor. 1:10; 4:6). w23.02 16 p. 4-5

İsa’yı çok seviyoruz. Çünkü o, hakikati ve doğruluğu sever ve her zaman alçakgönüllü davranır. Doğruluğa ve hakikate olan sevginiz sizi, İsa’yı sevmeye yöneltir. O, doğru olan şeyleri her zaman cesaretle savundu (Yuhn. 18:37). Peki İsa bize alçakgönüllü olmayı nasıl öğretti? İsa alçakgönüllü olduğunu davranışlarıyla gösterdi. Her zaman Yehova’yı yüceltti, asla dikkati kendine çekmedi (Mar. 10:17, 18; Yuhn. 5:19). Onun alçakgönüllülüğü şüphesiz sizi de çok etkiliyor. Ayrıca sizi onu sevmeye ve örnek almaya yöneltiyor. Peki İsa’nın alçakgönüllü olmasının nedeni nedir? Çünkü o alçakgönüllü olan Babasını sever ve O’nu örnek alır (Mezm. 18:35; İbr. 1:3). Bunu bilmek sizi İsa’ya daha çok yaklaştırmıyor mu? w23.03 3-4 p. 6-7

Kutsal Kitap, yeryüzünde yaşama ümidiyle diriltilecek iki gruptan söz eder. Bunlar, “doğru olanlar” ve ‘doğru olmayanlar’ olarak adlandırılır. “Doğru olanlar” hayattayken Yehova’ya sadakatle hizmet etmiş kişilerdir; ‘doğru olmayanlar’ ise bunu yapmamış olanlardır. Peki bu iki grup da diriltileceğine göre onların da isimlerinin hayat kitabında olduğunu söyleyebilir miyiz? ‘Doğru olanların’ ölmeden önce, isimleri hayat kitabında yazılıydı. Peki öldüklerinde isimleri bu kitaptan silindi mi? Hayır. Çünkü onlar Yehova’nın hafızasında hâlâ yaşıyorlar. Yehova “ölülerin değil yaşayanların Tanrısıdır, çünkü onların hepsi O’nun gözünde yaşamaktadır” (Luka 20:38). Bu şu anlama geliyor: Doğru olanlar diriltildiklerinde isimleri kurşun kalemle de olsa hayat kitabında yazılı olmaya devam edecek (Luka 14:14). w22.09 16 p. 9-10

Yehova ilk insan olan Âdem’in yaratılış eserlerinden zevk almasını istiyordu. Onu, keşfedilmeyi bekleyen el değmemiş bir bahçeye yerleştirdi. Ayrıca ondan bu bahçeyle ilgilenmesini ve onu genişletmesini istedi (Başl. 2:8, 9). Tohumların filizlendiğini ve bitkilerin çiçek açtığını gözlemlerken Âdem’in ne kadar heyecanlandığını hayal edin. Aden bahçesiyle ilgilenmek onun için gerçekten büyük bir ayrıcalıktı. Ayrıca Yehova ondan hayvanlara isim vermesini de istedi (Başl. 2:19, 20). Yehova bunu Kendisi de yapabilirdi. Fakat O, bu görevi Âdem’e verdi. Şüphesiz Âdem hayvanlara isim vermeden önce onları dikkatle inceledi. Belli özelliklerini ve davranışlarını gözlemledi. Âdem bu işten çok zevk almış olmalı. Ayrıca Babasının hikmetine ve yaratıcılığına duyduğu hayranlık mutlaka daha da güçlendi. w23.03 16 p. 3

Heykelin ayaklarıyla temsil edilen Britanya-Amerika son dünya gücüdür (Dan. 2:31-33). Onun ardından başka bir dünya gücü çıkmayacak. Tanrı’nın Krallığı onu ve diğer tüm yönetimleri Armagedon’da yok edecek (Vah. 16:13, 14, 16; 19:19, 20). Önceden bildirilen bu sözlerden ne öğreniyoruz? Bu sözleri incelediğimizde son günlerde yaşadığımıza bir kez daha ikna oluyoruz. Daniel 2.500 yıldan uzun süre önce, Babil’den sonra Tanrı’nın toplumu üzerinde büyük etkiye sahip olacak dört dünya gücünün daha çıkacağını söylemişti. Britanya-Amerika son dünya gücü olacaktı. Buradan şunu anlıyoruz ki, çok yakında Tanrı’nın Krallığı bütün yönetimleri sona erdirecek ve tüm yeryüzü üzerinde hüküm sürecek. Bu bize gerçekten ümit ve teselli veriyor. w22.07 4 p. 9; 5 p. 11-12