Ağustos

Yehova ‘anılma kitabına’ kimlerin isimlerini yazar? Kendisinden korktuğunu ve O’nun ismini düşündüğünü konuşma tarzıyla gösteren kişilerin. Peki Yehova için konuşma tarzımız neden bu kadar önemlidir? Çünkü sözlerimiz yüreğimizde neler olduğunu gösterir. İsa şöyle demişti: “Ağız yürekten taşanı söyler” (Mat. 12:34). Yehova Kendisini seven kişilerin yeni dünyada sonsuza dek yaşamasını istiyor. Konuşma tarzımız Yehova’nın ibadetimizi kabul edip etmeyeceğini belirler (Yak. 1:26). Yehova’yı sevmeyen bazı kişiler kaba saba, agresif ve kibirli şekilde konuşuyor (2. Tim. 3:1-5). Oysa biz Yehova’yı çok sevdiğimiz için böyle bir konuşma tarzından kaçınmak istiyoruz. Peki bir kişi ibadetlerde ve hizmette nazik ve düşünceli şekilde konuşuyor, ama kapalı kapılar ardında ailesiyle kaba ve sevgisizce konuşuyorsa Yehova o kişinin ibadetini kabul edebilir mi? (1. Pet. 3:7). w22.04 5 p. 4-5

On boynuz ve canavar, Tanrı’nın yüreklerinde uyandırdığı arzuyla Büyük Babil’i yok etmek için harekete geçecekler. Evet, Yehova milletleri harekete geçirecek ve onlar kızıl canavarı, yani Birleşmiş Milletler’i kullanarak sahte dine saldırıp onu ortadan kaldıracaklar (Vah. 18:21-24). Bu bizim için ne anlama geliyor? ‘Tanrımız açısından pak ve temiz ibadetimizi’ sürdürmeliyiz (Yak. 1:27). Büyük Babil’in sahte öğretilerinin, putperest kutlamalarının, düşük ahlak standartlarının ve ruhçulukla bağlantılı uygulamalarının bizi etkilemesine asla izin vermek istemiyoruz. Ayrıca insanları Büyük Babil’den çıkmak için uyarmaya devam etmeliyiz. Böylece onun günahlarına ortak olmayacaklar (Vah. 18:4). w22.05 11 p. 17; 14 p. 18

Çocuklarınızın Yehova’yı tanıyabilmesi için her fırsatı değerlendirin ve O’nun sizin için yaptığı şeyler hakkında konuşun (Tekr. 6:6, 7). Özellikle de, eşiniz hakikatte olmadığı için evde çocuklarınızla düzenli olarak inceleme yapamıyorsanız bunu yapmanız çok önemli. Kristin şunları söylüyor: “Çocuklarımla ruhi konular hakkında konuşmak için çok az fırsatım vardı. Bu yüzden ben de bu fırsatları en iyi şekilde değerlendirmeye çalıştım.” Ayrıca Yehova’nın teşkilatı ve iman kardeşleriniz hakkında olumlu konuşun. İhtiyarları eleştirmeyin. Bu sayede, çocuklarınız yardıma ihtiyaç duyduğunda rahatlıkla onlara yaklaşabilecek. Evde huzurlu bir ortam yaratmaya çalışın. Kocanıza ve çocuklarınıza olan sevginizi sık sık dile getirin. Kocanız hakkında konuşurken olumlu olun ve ona saygı duyduğunuzu gösterin. Ayrıca çocuklarınıza da aynısını yapmayı öğretin. Böylece evde huzurlu bir ortam yaratırsınız ve çocuklarınızın Yehova’yı tanıması daha kolay olur (Yak. 3:18). w22.04 18 p. 10-11

İsa Efesos’taki cemaate ilettiği mesajda, onların tahammülüne ve çeşitli sıkıntılara rağmen Yehova’ya hizmetlerini sürdürdüklerine dikkat çekti. Fakat onlar ilk baştaki sevgilerini bırakmışlardı. İbadetlerinin Yehova tarafından kabul edilebilmesi için bu sevgiyi yeniden alevlendirmeliydiler. Benzer şekilde, bugün biz de sıkıntılara tahammül ediyoruz; ama bunu hangi nedenlerle yaptığımız da önemli. Çünkü Tanrımız sadece ne yaptığımıza değil, onu neden yaptığımıza da önem veriyor. Yürekten gelen bir sevgiyle ve minnettarlıkla Kendisine tapınmamızı istiyor (Özd. 16:2; Mar. 12:29, 30). Ruhen uyanık kalmaya devam etmeliyiz. Sardes’teki cemaat geçmişte Yehova’ya gayretle hizmet etmiş olsa da ruhen gevşemeye başlamıştı. İsa onlara uyanmalarını söyledi (Vah. 3:1-3). Tabii ki Yehova yaptığımız işleri unutmaz (İbr. 6:10). w22.05 3 p. 6-7

Süleyman, bir işte harcadığımız emeğin karşılığında tattığımız sevinci “Tanrı’nın armağanı” olarak adlandırdı (Vaiz 5:18, 19). Süleyman kendi tecrübesine dayanarak konuşuyordu. O da çok çalışmıştı. Evler inşa etmiş, bağlar kurmuş, bahçeler ve havuzlar yapmıştı. Ayrıca şehirler de inşa etmişti (1. Kral. 9:19; Vaiz 2:4-6). Bunlar emek gerektiren zor işlerdi ve şüphesiz onu mutlu etmişti. Fakat o, mutluluğu sadece bunlarda aramadı. Yehova için de birçok şey yaptı. Örneğin, görkemli bir mabet inşa etti ve bu proje yedi yıl sürdü (1. Kral. 6:38; 9:1). Süleyman tüm bu yaptıklarından sonra Yehova’ya hizmet etmenin diğer işlerden çok daha önemli olduğunu fark etti. Şunları yazdı: “Söylenecek her şey söylendi, sonuç şu: Tanrı’dan kork, O’nun emirlerini tut” (Vaiz 12:13). w22.05 22 p. 8

Kutsal Kitapta Yehova’nın gönülden bağışladığı kişilerle ilgili birçok kayıt bulunur. Aklınıza belki Kral Manasse gelebilir. O, korkunç şeyler yaparak Yehova’ya karşı günah işledi. Sahte tanrılara tapındı ve halkı da peşinden sürükledi. Hatta kendi çocuklarını sahte tanrılara kurban etti. Manasse o kadar ileri gitti ki, sahte bir tanrıyı temsil eden bir put yaptı ve onu Yehova’nın kutsal mabedine koydu. Kutsal Kitap onun hakkında “Yehova’nın gözünde kötü olan birçok şey yaparak O’nu öfkelendirdi” der (2. Tar. 33:2-7). Ancak daha sonra Manasse içtenlikle tövbe etti ve Yehova da onu gönülden bağışladı (2. Tar. 33:12, 13). Aklımıza gelebilecek başka bir kişi de Davut’tur. O, zina yaparak ve cinayet işleyerek Yehova’nın gözünde çok ciddi hatalar yaptı. Ancak Davut da içtenlikle tövbe etti ve hatasını kabul etti. Bunun üzerine Yehova onu da bağışladı (2. Sam. 12:9, 10, 13, 14). Evet, Yehova’nın bizi bağışlamaya istekli olduğundan emin olabiliriz. w22.06 3 p. 7

Ümidimizi güçlü tutmak her zaman kolay değildir. Yehova’nın vaatlerini gerçekleştirmesini beklerken bazen sabırsızlanabiliriz. Fakat şunu unutmayalım: Yehova’nın başlangıcı ve sonu olmadığından O’nun zaman algısı bizimkinden çok farklıdır. Bize uzun gelen bir süre O’nun için kısadır (2. Pet. 3:8, 9). Yehova, vaatlerinin en iyi şekilde yerine gelmesini sağlayacak. Fakat bu, bizim beklediğimiz zamanda olmayabilir. Peki Tanrı’nın vaadini yerine getirmesini beklerken ümidimizi güçlü tutmamıza ne yardım edebilir? (Yak. 5:7). Yehova’ya yakın kalmalıyız; çünkü ümidimizi O gerçekleştirecek. Kutsal Kitap ümitle iman arasında bağlantı kurar. Ümide sahip olmak için Yehova’nın var olduğuna ve O’nun, ‘Kendisini ciddiyetle arayanları ödüllendirdiğine iman etmeliyiz’ (İbr. 11:1, 6). Yehova bizim için ne kadar gerçekse, O’nun tüm vaatlerini yerine getireceğine olan güvenimiz de o kadar sağlam olur. Ümidimizi canlı tutmak için Yehova’ya dua etmeli ve Sözünü okumalıyız. Yehova’yı göremesek de O’na yaklaşabiliriz. Bunun için, dua ederek Yehova’yla konuşmalıyız. O’nun bizi dinleyeceğine kesinlikle güvenebiliriz (Yer. 29:11, 12). w22.10 26-27 p. 11-13

Şu sahneyi gözünüzde canlandırın: Eyüp yaslı olduğu için külün içinde oturuyor ve vücudu yaralarla kaplı olduğundan acı çekiyordu (Eyüp 2:8). Sahte dostları acımasız sözlerle onun kişiliğine saldırıyordu. Çocuklarını kaybetmenin acısı yüreğini dağlıyordu ve yaşadığı sınavların ardı arkası kesilmiyordu; her şey adeta çığ gibi üzerine yığılmıştı. Eyüp ilk başta sessiz kalmıştı (Eyüp 2:13). Arkadaşları onun bu sessizliğinden Tanrı’ya sırt çevirdiği sonucuna vardılarsa, çok yanılıyorlardı. Çünkü Eyüp onlara şöyle dedi: “Son soluğuma kadar doğruluktan ayrılmayacağım!” (Eyüp 27:5). Yaşadığı tüm bu acılara rağmen onun böylesine kararlı ve güçlü olmasına ne yardım etti? En dibe vurduğu anda bile, gökteki sevgi dolu Babasının onu içinde bulunduğu durumdan kurtaracağına dair ümidini asla yitirmedi. Ölse bile, Yehova’nın onu dirilteceğini biliyordu (Eyüp 14:13-15). w22.06 22 p. 9

Evreni yaratan yüce Tanrımıza dua etmek gerçekten de çok büyük bir ayrıcalık. İstediğimiz zaman, istediğimiz dilde içimizi Yehova’ya dökebiliriz. Hasta yatağımızda ya da bir hapishane hücresinde olsak bile gökteki sevgi dolu Babamız bizi dinler. Bu eşsiz ayrıcalığı hiç olağan görmüyoruz. Kral Davut dua etme ayrıcalığına çok değer verdi. Yehova’ya şöyle dedi: “Duam, önünde hazırlanmış buhur gibi makbul olsun” (Mezm. 141:1, 2). Davut’un zamanında kâhinler tarafından sunulan kutsal buhur özenle hazırlanırdı (Çık. 30:34, 35). Benzer şekilde, Davut da Yehova’ya dua etmeden önce, söyleyecekleri hakkında dikkatle düşünmeye önem veriyordu. Biz de dualarımızın Yehova’yı memnun etmesi için aynı şeyi yapmak istiyoruz. w22.07 20 p. 1-2; 21 p. 4

Öç almak Yehova’ya aittir. Yehova bize öç alma hakkı vermedi (Rom. 12:20-21). Dar bir bakış açımız olduğundan ve kusurlu olduğumuzdan meseleleri Yehova gibi doğru bir şekilde değerlendiremeyiz (İbr. 4:13). Ayrıca bazen duygularımız doğru karar vermemize engel olabilir. Kutsal Yazılar şöyle der: “İnsanın gazabı Tanrı’nın istediği doğrulukla sonuçlanmaz” (Yak. 1:20). Yehova’nın doğru olanı yapacağından ve eninde sonunda adaleti sağlayacağından emin olabiliriz. Bağışlayıcı olursak Yehova’nın adaletine güvendiğimizi gösteririz. Meseleleri Yehova’nın ellerine bıraktığımızda O’nun, günahın yol açtığı tüm zararı telafi edeceğine güvendiğimizi göstermiş oluruz. Yeni dünyada bize acı veren anılarımız bir daha “hatırlanmayacak, akla gelmeyecek” (İşa. 65:17). w22.06 10-11 p. 11-12

Nefret görmemiz Yehova’nın onayına sahip olduğumuzun bir kanıtıdır (Mat. 5:11, 12). Bu muhalefetin arkasında İblis Şeytan var. Fakat İsa ondan çok daha güçlüdür. Efendimiz İsa’nın yardımıyla iyi haber bugün bütün milletlerden insanlara ulaşıyor. Şimdi bazı kanıtlara bakalım. İyi haberi duyururken karşılaştığımız başka bir zorluk dil engelidir. Ancak İsa bu engelin aşılacağını önceden bildirmişti (Vah. 14:6, 7). Peki bu engeli nasıl aşıyoruz? İyi haber bugün olabildiğince çok kişiye ulaşıyor. İnternet sitemiz jw.org’da Kutsal Kitaba dayalı bilgilere 1.000’den fazla dilde erişilebiliyor. Ayrıca Yönetim Kurulu yeni inceleme aracımız Sonsuza Dek Mutlu Bir Yaşam kitabının 700’den fazla dile tercüme edilmesini onayladı. w22.07 9 p. 6-7

İsa insanlara karşı derin bir şefkat duyuyordu. Matta bununla ilgili şöyle yazdı: “Kalabalıkları görünce İsa onlara acıyordu, çünkü çobanı olmayan koyunlar gibi dağılmış ve hırpalanmışlardı” (Mat. 9:36). Peki Yehova bizim hakkımızda ne hissediyor? İsa şöyle söyledi: “Göklerdeki Babam da bu küçüklerden hiçbirinin yok olmasını istemez” (Mat. 18:14). Bu sözler gerçekten de içimizi ısıtıyor. Evet, İsa’yı yakından tanıdıkça Yehova’ya olan sevgimiz de güçlenir. Cemaatindeki ruhen olgun kardeşlerle vakit geçirmek ve onları daha yakından tanımak Yehova’ya yaklaşmana ve O’na olan sevginin artmasına yardımcı olabilir. Onlara baktığında ne kadar mutlu olduklarını görebilirsin. Yehova’ya hizmet etmeye karar verdikleri için hiç pişmanlık duymuyorlar. Yehova’ya hizmet ederken yaşadıkları güzel şeyleri sana anlatmalarını isteyebilirsin. Önemli bir karar vermeden önce bu dostlarına danışabilirsin. Sonuçta ‘çok kişiye danışılması başarı getirir.’ w22.08 3 p. 6-7

Hepimiz öyle ya da böyle sıkıntılarla karşılaşacağız. Ancak bunlarla tek başımıza mücadele etmek zorunda değiliz. Yehova, sevgi dolu bir baba olarak gözünü bizden hiç ayırmıyor. O her zaman yanımızda, dualarımızı dinlemeye hazır ve bize yardım etmeye çok istekli (İşa. 43:2). Sevgi dolu Tanrımız sıkıntılara dayanabilmemiz için ihtiyacımız olan her şeyi bize sağlıyor. Dua ederek O’na duygularımızı anlatabiliyoruz, Kutsal Kitap ve ruhi gıda sayesinde güç kazanıyoruz. Ayrıca sevgi dolu kardeşlerimiz zor zamanlarımızda hep yanımızda. Yehova’nın bu hediyeleri sayesinde karşılaştığımız tüm zorluklarla baş edebiliriz. Bizimle böylesine yakından ilgilendiği için sevgi dolu babamız Yehova’ya çok minnettarız. ‘Yüreklerimiz O’nda sevinç buluyor’ (Mezm. 33:21). Biz de takdirimizi O’nun bize yardım etmek için sağladığı şeylerden tam olarak yararlanarak gösterebiliriz. Ayrıca Yehova’nın, gözlerini bizden ayırmaması için elimizden geleni yapmalıyız; yani O’na itaat etmek ve O’nun gözünde doğru olanı yapmak için çaba harcamalıyız. Böylece O’nun sevgisini ve ilgisini sonsuza dek tadarız. w22.08 13 p. 15-16

Bugün birçok insan her şeye şüpheyle yaklaşıyor ve kime güveneceğini şaşırmış durumda. Siyaset, ticaret ve bilim dünyasından saygı duydukları kişilerin sadece kendi çıkarlarını düşündüklerini görüyorlar. Ayrıca din adamlarına olan saygılarını da giderek yitiriyorlar. Çünkü Kutsal Kitaba inandığını iddia eden bu kişilerin ikiyüzlülüğünü görüyorlar ve bu nedenle Kutsal Kitaba olan güvenlerini de kaybediyorlar. Yehova’nın kulları olarak O’nun “güvenilir Tanrı” olduğuna ve bizim için her zaman en iyisini istediğine eminiz (Mezm. 31:5; İşa. 48:17). Bu nedenle Kutsal Kitapta okuduklarımıza da güvenebileceğimizi biliyoruz. Kutsal Kitap konusunda uzman olan birinin söylediği şu sözlere katılıyoruz: “Tanrı’nın Sözünde en ufak bir yanlışlık yoktur ve O’nun sözlerinin yerine gelmemesi mümkün değildir.” Dolayısıyla, Tanrı’nın toplumu O’nun söylediklerine güvenir, çünkü bunları söyleyen Tanrı’ya güvenirler. w23.01 2 p. 1-2

Kardeşlerimizin Yehova’ya imanlarının artmasına yardım ederek onları güçlendirebiliriz. Bazı kardeşlerimiz hakikatte olmayan kişilerin alaylarına maruz kalıyor. Bazı kardeşlerimiz ciddi hastalıklarla mücadele ediyor. Bazıları da incinmiş duygularının üstesinden gelmeye çalışıyor. Başka kardeşlerimiz ise yıllardır bu ortamın sonunun gelmesini bekliyorlar. Tüm bunlar kardeşlerimizin imanını sınayan zorluklardan bazılarıdır. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar da benzer zorluklar yaşamıştı. Elçi Pavlus kardeşlerin imanını güçlendirmek için Kutsal Yazıları kullandı. Örneğin, Yahudi kökenli Hıristiyanların akrabaları, Yahudiliğin Hıristiyanlıktan daha üstün olduğunu iddia ediyordu. Belki kardeşlerimiz bu akrabalarına ne diyeceklerini bilemiyorlardı. Bu nedenle Pavlus’un İbranilere yazmış olduğu mektup onları çok güçlendirdi (İbr. 1:5, 6; 2:2, 3; 9:24, 25). Pavlus bu mektupta çok güzel bir mantık yürüttü. Kardeşler kendilerini savunmak için bu düşünceleri kullanmış olmalılar. w22.08 23 p. 12-14

Bugün insanlar kime güveneceğini şaşırmış durumda. Çünkü yozlaşmış iş adamlarından, siyasetçilerden ve din adamlarından sürekli yalanlar duyuyorlar. Ayrıca komşularına, arkadaşlarına, akrabalarına, hatta aile üyelerine bile güvenmiyorlar. Tabii ki bu durum bizi şaşırtmıyor. Çünkü Kutsal Kitap son günlerde insanların ‘vefasız, iftiracı, hain’ olacağını söylemişti. Evet, insanlar bu ortamın tanrısı olan İblis Şeytan’ın kişiliğini yansıtıyorlar ve onun güvenilir olduğunu asla söyleyemeyiz (2. Tim. 3:1-4; 2. Kor. 4:4). Babamız Yehova’ya tam olarak güvenebileceğimizi biliyoruz. Çünkü O bizleri çok seviyor ve dostlarını “asla bırakmaz” (Mezm. 9:10). İsa’ya da tam olarak güveniyoruz, çünkü bizler için hayatını verdi (1. Pet. 3:18). Ayrıca Kutsal Kitabın güvenilir bir rehber olduğunu bizzat kendi hayatımızdan biliyoruz (2. Tim. 3:16, 17). w22.09 2 p. 1-2

Gerçek mutluluk gelip geçici bir duygu değildir; ömür boyu sürebilir. Peki nasıl? İsa, Dağdaki Vaazında şöyle dedi: “Ne mutlu ruhi ihtiyacının farkında olanlara” (Mat. 5:3). Bizler Yaratıcımızı tanıma ve O’na ibadet etme isteği duyuyoruz; çünkü bu şekilde yaratıldık. İsa’nın bahsettiği ruhi ihtiyacımız işte budur. Ayrıca Yehova “mutlu Tanrı” olduğundan O’na ibadet edenler de mutlu olabilir (1. Tim. 1:11).Peki mutlu olmak için hayatımızdaki her şeyin güllük gülistanlık olması mı lazım? Hayır. İsa Dağdaki Vaazında “yaslı olan” kişilerin bile mutlu olabileceğini belirtti. Aynı şey “doğruluk yolunda zulüm gören kişiler için de geçerliydi (Mat. 5:4, 10, 11). İsa gerçek mutluluğun koşullarımıza değil, Tanrı’yla olan ilişkimize bağlı olduğunu öğretti. Ruhi ihtiyaçlarımızı karşılıyorsak ve Yehova’yla dostsak mutlu olabiliriz (Yak. 4:8). w22.10 6 p. 1-3

Ayırt edici olmak bir Hıristiyanın ne zaman susması ne zaman konuşması gerektiğini anlamasına yardım eder (Vaiz 3:7). Meşhur bir söz vardır: “Söz gümüşse sükût altındır.” Yani susmak bazen konuşmaktan daha iyidir. Tecrübeli bir ihtiyarın örneğine bakalım. Başka cemaatler zor bir meseleyle karşılaştıklarında sık sık bu ihtiyardan yardım istiyorlar. Bu biraderi tanıyan başka bir ihtiyar onun hakkında şöyle diyor: “Diğer cemaatlerle ilgili hassas konuları paylaşmamaya her zaman çok dikkat eder.” Bu ihtiyarın ne kadar ayırt edici olduğunu görmek birlikte hizmet ettiği ihtiyarların ona olan saygısını artırdı. Onun mahrem meseleleri hiçbir zaman açığa vurmayacağından eminler. Güvenilir olmak için geliştirmemiz gereken bir diğer nitelik de dürüstlüktür. Dürüst birine güveniriz, çünkü onun her zaman doğruyu söyleyeceğini biliriz (Efes. 4:25; İbr. 13:18). w22.09 12 p. 14-15

Gerçek hikmet sokakta haykırsa da birçok insan buna kulak tıkıyor (Özd. 1:20). Kutsal Kitaba göre bu insanlar üç gruba ayrılıyor: “deneyimsizler”, “alaycılar” ve “akılsızlar” (Özd. 1:22-25, dipnot). “Deneyimsizler” duydukları her şeye inanır ve kolayca kandırılabilirler (Özd. 14:15). Mesela din adamları ya da siyasetçiler tarafından kandırılan milyonlarca insan var. Onlardan bazıları bu kişilerin kendilerine yalan söylediğini öğrendiklerinde büyük bir şaşkınlık yaşıyorlar. Ancak Özdeyişler 1:22’de değinilen kişiler deneyimsiz kalmayı kendileri seçiyorlar, çünkü böyle yaşamak hoşlarına gidiyor (Yer. 5:31). Onlar Kutsal Kitabın söylediklerini öğrenmek ya da onun standartlarına uymak istemiyorlar. Fakat biz kesinlikle böyle bir tutuma sahip olmak istemiyoruz (Özd. 1:32; 27:12). w22.10 19 p. 5-7

Tanrı’nın teşkilatı güvende olabilmemiz için bize talimatlar verir. Örneğin, güncel iletişim bilgilerimizi ihtiyarlara vermemiz konusunda bize sık sık hatırlatmalarda bulunur. Böylece ihtiyarlar acil bir durumda bizimle iletişime geçebilirler. Ayrıca evimizde kalmamız ya da evimizden ayrılmamız konusunda da talimatlar alabiliriz. Ya da yardım malzemelerine erişmek ve başkalarına ne zaman ve nasıl yardım edeceğimiz konusunda belirli kurallara uymamız istenebilir. Eğer bu talimatlara itaat etmezsek hem kendimizi hem de ‘canımızı gözeten’ ihtiyarları tehlikeye atabiliriz (İbr. 13:17). Birçok kardeşimiz bir doğal afet ya da iç karışıklık nedeniyle evlerini terk etmek zorunda kaldı. Ancak onlar yeni koşullarına uyum sağlamak ve ruhi faaliyetlerini aksatmamak için ellerinden geleni yaptı. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar da zulüm nedeniyle farklı bölgelere dağılmıştı. Ancak onlar ‘sözü müjdelemeye’ devam etti (Elçi. 8:4). Evet, iyi haberi duyurmak zorluklar yerine Krallığa odaklanmalarına yardım etti. Böylece sevinçlerini ve huzurlarını koruyabildiler. w22.12 19 p. 12-13

Yehova her birimize çok değer verir. İsa, elçilerini iyi haberi duyurmaya göndermeden önce muhalefetten korkmamaları için onlara yardım etti (Mat. 10:29-31). O, İsrail’de çok yaygın olarak bulunan bir kuştan söz etti: Serçeler. İsa’nın zamanında bu kuşların pek bir değeri yoktu. Fakat o, öğrencilerine şunları söyledi: “Babanızın haberi olmadan onlardan biri bile yere düşmez.” Sonra şunları ekledi: “Siz serçelerden daha değerlisiniz.” Evet, İsa öğrencilerine Yehova’nın onların her birine çok değer verdiğini hatırlattı. Dolayısıyla muhalefetten korkmalarına gerek yoktu. İsa’nın öğrencileri iyi haberi köylerde ve kasabalarda duyururken serçeleri gördüklerinde şüphesiz İsa’nın bu sözlerini hatırladılar. Siz de ne zaman küçük bir kuş görürseniz Yehova’nın size çok değer verdiğini hatırlayın. Çünkü siz de “serçelerden daha değerlisiniz.” Muhalefetten korkmanıza gerek yok, Yehova yanınızda. w23.03 18 p. 12

Bazen zorluklar yaşayabiliriz. Örneğin işimizi kaybedebilir ya da Yehova’nın Şahidi olduğumuz için ailemizden muhalefet görebiliriz. Yaşadığımız bir zorluk o kadar uzun sürebilir ki kendimizi ümitsiz ve çaresiz hissedebiliriz. Şeytan böyle durumlardan faydalanmak konusunda ustadır. O, Yehova’nın bizi sevdiğinden şüphelenmemizi istiyor. Hatta yaşadığımız sorunların Yehova’dan ve teşkilatından kaynaklandığını düşünmemizi istiyor. Mısır’da yaşayan İsrailoğullarından bazıları da benzer şekilde düşünmüştü. İlk başta Yehova’nın, onları kölelikten kurtarmak için Musa’yı ve Harun’u kullandığına inanıyorlardı (Çık. 4:29-31). Ancak daha sonra Firavun hayatlarını çekilmez bir hale getirdiğinde Musa’yı ve Harun’u suçladılar (Çık. 5:19, 20). Evet onlar Yehova’nın sadık kullarını suçladılar. Ne kadar da üzücü bir durum. Siz de uzun süredir bir zorluğa katlanıyorsanız içinizi Yehova’ya dökün ve duanızı cevaplayacağına güvenin. w22.11 15 p. 5-6

Yehova hayatın kaynağıdır ve insanları hayata geri döndürme gücü vardır. Mesela O, İlya’ya Tsarefatlı dul kadının oğlunu diriltme gücü vermişti (1. Kral. 17:21-23). Daha sonra da Elişa peygamber Yehova’nın yardımıyla Şunemli kadının oğlunu diriltti (2. Kral. 4:18-20, 34-37). Dirilmeyle ilgili tüm kayıtlar Yehova’nın ölmüş olan kişileri hayata döndürebileceğini açıkça gösterir. İsa yeryüzündeyken ölüleri diriltme gücü vardı (Yuhn. 11:23-25, 43, 44). Göğe döndükten sonra da Yehova ‘gökte ve yerde bütün yetkiyi’ ona verdi. Bu nedenle o, “mezarlarda olan herkesi” diriltebilir ve bu kişiler yeryüzünde sonsuza dek yaşama fırsatına sahip olabilir (Mat. 28:18; Yuhn. 5:26-29). w22.12 5 p. 10

İsrailoğulları Hezekiel’i reddettiklerinde aslında Yehova’yı reddetmiş oldular. Bugünün ayetindeki sözler Hezekiel’i şu konuda rahatlatmış olmalı: İsrailoğullarının onu dinlememesi başarısız bir peygamber olduğu anlamına gelmiyordu. Yehova ayrıca Hezekiel’e, bildirdiği sözlerin gerçekleşeceğine dair güvence verdi; böylece insanlar ‘aralarında bir peygamber bulunduğunu mutlaka bileceklerdi’ (Hez. 2:5; 33:33). Yehova bu sayede görevini yerine getirebilmesi için Hezekiel’e güç verdi. Biz de Yehova tarafından gönderildiğimizi biliyoruz ve bu bize güç veriyor. Yehova “şahitlerim” diyerek bizi onurlandırıyor (İşa. 43:10). Bu gerçekten harika bir ayrıcalık! Yehova Hezekiel’e “Korkma” demişti (Hez. 2:6). Benzer şekilde bize de “Dehşete kapılmayın” diyor. Peki muhalefetten korkmamıza neden gerek yok? Çünkü Hezekiel’in durumunda olduğu gibi bizi de gönderen Yehova’dır ve O bizi asla yalnız bırakmaz (İşa. 44:8). w22.11 3-4 p. 4-5

Cemaatlerimizdeki güvenilir ihtiyarları ve hizmet görevlilerini gerçekten takdir ediyoruz. Bu güvenilir biraderlerimiz bizimle yakından ilgileniyorlar ve onlar için Yehova’ya çok minnettarız. Peki biz güvenilir olduğumuzu hangi yollarla gösterebiliriz? Kardeşlerimizi seviyoruz ve onlarla yakından ilgileniyoruz. Ancak dengeli olmalı ve onların özel hayatına saygı göstermeliyiz. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlardan bazıları ‘dedikoducuydu; üzerlerine vazife olmayan şeyler hakkında konuşarak başkalarının işine karışıyorlardı’ (1. Tim. 5:13). Biz asla onlar gibi olmak istemeyiz. Bazen bir kardeş bize kendi hayatıyla ilgili özel bir şey anlatabilir ve bunu kimseye söylemememizi isteyebilir. Örneğin bir hemşire bize yaşadığı bir sağlık sorunundan ya da karşılaştığı bir zorluktan bahsedebilir ve “Lütfen bu aramızda kalsın” diyebilir. Onun bu isteğine saygı göstermeliyiz. w22.09 10 p. 7-8

Bir şeyi yenilemek yüzeysel bir değişiklikten fazlasıdır. Örneğin, evimizi bazı eşyalarla süslediğimizde onu yenilemiş olmayız. Benzer şekilde hayatımızı birkaç iyi davranışla süslememiz zihnimizi yenilediğimiz anlamına gelmez. Bunun için yüreğimizin derinliklerini incelemeli ve Yehova’nın standartlarıyla olabildiğince uyumlu bir yaşam sürmek için köklü değişiklikler yapmalıyız. Bu, devam eden bir süreçtir. Kusursuzluğa eriştiğimizde, yaptığımız her şeyle her zaman Yehova’yı memnun edeceğiz. Fakat o zamana kadar çaba göstermeye devam etmeliyiz. Bu nedenle Pavlus Romalılar 12:2’de, Tanrı’nın isteğinin ne olduğunu anlayabilmek için zihnimizi yenilememiz gerektiğini söyledi. Bu konuda gayret göstermezsek bu ortamın bizi kendi kalıbına sokmasına izin vermiş oluruz. Oysa biz hedeflerimizi ve kararlarımızı Tanrı’nın düşünüşünün şekillendirmesini istiyoruz. Bu nedenle kimin etkisi altında olduğumuz konusunda kendimizi yoklamalıyız. w23.01 8-9 p. 3-4

Yehova karşılaştığımız her duruma müdahale etmeyebilir. Ya da yaşadığımız kötü şeylerin iyi bir amaca hizmet etmesi için, hayatımızdaki her olayı yönlendirmeyebilir (Vaiz 8:9; 9:11). Ancak şunu çok iyi biliyoruz: Bir sınav yaşadığımızda Yehova durumumuzun tamamen farkındadır ve yardım yakarışlarımızı can kulağıyla dinler (Mezm. 34:15; İşa. 59:1). Yaşadığımız zorluklara dayanabilmemiz için bize yardım eder. Yehova’nın bize yardım etmesinin bir yolu, genellikle tam ihtiyacımız olan zamanda bize teselli ve güç sağlamasıdır (2. Kor. 1:3, 4). En çok ihtiyaç duyduğunuz zamanda Yehova’nın size güç ve teselli verdiği bir anı hatırlıyor musunuz? Genelde bir sınav bittikten sonra, geriye dönüp baktığımızda Yehova’nın bize nasıl yardım ettiğini fark ederiz. w23.01 17-18 p. 13-15

Bu canavar, yedi başlı canavara benziyordu; ancak rengi kızıldı. Ondan “canavarın sureti” olarak bahsedilir ve “sekizinci kral” olarak adlandırılır (Vah. 13:14, 15; 17:3, 8). Kayıtta, bu kralın var olduktan bir süre sonra kaybolduğunu ve sonra tekrar ortaya çıktığını okuruz. Bu tanım, Birleşmiş Milletler teşkilatına tam olarak uyar. Dünyadaki siyasi sistemin çıkarlarına hizmet eden bu teşkilat, ilk olarak Milletler Cemiyeti adıyla kuruldu. Sonra, II. Dünya Savaşı’nda ortadan kayboldu. Daha sonra günümüzdeki şekliyle Birleşmiş Milletler olarak yeniden kuruldu. Bu canavarlar, yani siyasi güçler yaptıkları propagandalarla insanları Yehova’ya ve toplumuna karşı kışkırtacak. Onlar ‘yeryüzünün bütün krallarını Mutlak Güce Sahip Tanrı’nın büyük gününde yapılacak savaş için’, yani Armagedon için toplayacaklar (Vah. 16:13, 14, 16). w22.05 10 p. 10-11

İsa çocukken Kutsal Yazıları okumayı öğrendiğinde Tanrı’nın Sözüyle ilgili bilgisi gitgide arttı. Ayrıca bu sözleri çok seviyor ve hayatında uyguluyordu. Örneğin, henüz 12 yaşındayken mabette olanları hatırlayın. Musa Kanununu çok iyi bilen öğretmenler onun ‘anlayışı ve cevapları karşısında hayretler içinde kalmıştı’ (Luka 2:46, 47, 52). Kutsal Yazıları düzenli olarak okudukça biz de Tanrı’nın Sözü hakkındaki bilgimizi ve bu sözlere duyduğumuz sevgiyi artırabiliriz. İsa’nın yazıcılar, Ferisiler ve Sadukilere söylediklerinden bazı dersler çıkarabiliriz. Bu kişiler Kutsal Yazıları sık sık okusalar da okuduklarından yararlanamıyorlardı. İsa’nın bu adamlara söylediklerinden şu üç şeyin çok önemli olduğunu görüyoruz: (1) okuduğumuzu anlamak, (2) ruhi hazineler bulmak ve (3) Tanrı’nın Sözünün bizi şekillendirmesine izin vermek. w23.02 8-9 p. 2-3

Kaçınmamız gereken bazı tehlikeler arasında şunları sayabiliriz: Evli olmadığımız birine uygun olmayan şekilde yakınlık göstermek, aşırı yeme içme, kırıcı konuşmalar, şiddet içeren eğlenceler, pornografi ve buna benzer şeyler (Mezm. 101:3). Şeytan, Yehova’yla dostluğumuzu bozmak için sürekli fırsat kolluyor (1. Pet. 5:8). Eğer uyanık olmazsak Şeytan zihnimize ve yüreğimize kıskançlık, açgözlülük, nefret, kibir ya da küskünlük gibi olumsuz duygular ekebilir (Gal. 5:19-21).Bunları yüreğimizden söküp atmak için hemen harekete geçmezsek, büyüyüp zehirli bir sarmaşık gibi içimizi sarabilir ve ciddi sorunlara yol açabilirler (Yak. 1:14, 15). Kaçınmamız gereken sinsi bir tehlike kötü arkadaşlıklardır. Unutmamalıyız ki, kiminle zaman geçirirsek ona benzemeye başlarız (1. Kor. 15:33). Kendimize dikkat edersek Yehova’nın standartlarına göre yaşamayan kişilerle gereksiz yere görüşmekten kaçınırız (Luka 21:34; 2. Kor. 6:15). Tehlikeyi görür ve bundan uzak dururuz. w23.02 16 p. 7; 17 p. 10-11

Yehova hakkında bilgi aldıkça O’na olan sevginiz güçlenir. Şimdi ve sonsuza dek Yehova’nın dostu olmak ve O’nun yüreğini sevindirmek istersiniz (Özd. 23:15, 16). Bu isteğinizi sadece sözlerle değil, davranışlarınızla da göstermelisiniz. Yaşam tarzınızla Yehova’yı gerçekten sevip sevmediğinizi kanıtlayabilirsiniz. O’nun isteğine uygun bir yaşam sürmek verebileceğiniz en iyi karardır. Yehova’yı sevdiğinizi nasıl gösterebilirsiniz? Öncelikle, Yehova’ya özel olarak dua edin ve kendinizi O’na adayın (Mezm. 40:8). Daha sonra, bu adağınızı vaftiz edilerek herkesin önünde gösterin. Evet bu, insanın hayatında önemli bir dönüm noktasıdır. Vaftiz edilerek artık kendiniz için değil, Yehova için yaşadığınız yeni bir hayata başlarsınız (Rom. 14:8; 1. Pet. 4:1, 2). Bu büyük bir adım gibi görünebilir ve gerçekten de öyledir. Fakat size sahip olabileceğiniz en iyi hayatın kapılarını açar. w23.03 5-6 p. 14-15