11 Мисырга якынлашканда, Ибрам Сараяга болай диде: «Сарая́, тыңла әле! Син бик чибәр хатын.+ 12 Сине күреп мисырлылар: „Бу аның хатыны“,— диярләр дә мине үтерерләр, ә сине исән калдырырлар. 13 Зинһар, аларга, мин аның сеңелесе, дип әйт. Шулчак минем белән барысы да әйбәт булыр, һәм син җанымны коткарырсың».+

11 Ибраһим болай диде: «Мин мондагы халык Аллаһыдан курыкмый торгандыр, һәм алар хатыным аркасында мине үтерерләр дип уйлаган идем.+ 12 Моннан тыш, ул чыннан да минем сеңелем. Безнең атабыз бер, төрле аналардан гына туганбыз. Һәм ул минем хатыным булып китте.+